Kayınvalidem ve oğlum

yasam_destek

içimde büyüyen bir AŞK var :)
Kayıtlı Üye
22 Ağustos 2015
280
284
53
Eski konularımı bilenler vardır. O yüzden direkt konuya girmek istiyorum.
Doğum öncesi ve sonrası yaşadığım sıkıntılardan dolayı çocuğuma ilk iki ay kayınvalidem bakmıştı. Sonrasında da ben zorlanarak da olsa kendim bakmaya başladım. Oğlum sekiz aylık olunca ve benim de raporum bitince çalışmaya başlamak zorunda kaldım. Bu süreçte çocuğum için kreş mi evde bakıcı mı uygun olur derken eşim her iki durum için de çocuğun çok küçük olduğunu söyledi. Ailelerimizle konuştuk; 1 yaşını doldurana kadar dönüşümlü olarak bakacaklardı. Biz de bu zaman aralığında kreş - bakıcı araştırıp karar verecektik. Kurban Bayramı dönüşü kayınvalidemi aldık geldik. ( Bu arada ailelerimiz bizden farklı bir şehirde. Ve bizim yaşadığımız şehire yaklaşık 12 saat mesafede.) Kayınpederim gelmek istemedi, sıkılırım dayanamam diyerek; ama aklımız hep orada haliyle. Kayınvalidemden sonra da annem gelip kalacak ve aynı durum babam için de gerçekleşecek. Bu da can sıkıcı bir durum ama asıl sorun geldiğimizden beri kayınvalidemin sürekli olarak ben çocuğu alıp giderim evimde bakar büyütürüm demesi. Önceleri açıklayarak olmayacağını, dayanamayacağımı ifade ederek izin vermeyeceğimi belirttim. Ama bu durum sürmeye devam etti. Hatta eşim de bu konuda annesiyle aynı fikirde. Bir evlat anne babasından ayrı büyür mü ya? Bunu nasıl düşünebiliyorlar, aklım almıyor. Dün de konu açıldı, yok kreşler çok pahalıymış, çocuk çok küçükmüş; bu zamanda bakıcıya güven de olmazmış vs vs. Çocuğumun iyiliğini düşündükleri için söylüyor olabilirler, ama ben başka bir çocuk daha doğuramayacağım için çocuğumun benden ayrı yerde büyümesini istemiyorum. Ve dün de bu konudaki en sert konuşmamı gerçekleştirerek çocuğumun benden ayrı büyümesini istemediğimi ifade ettim. Ama bu konuda tek kaldığım için çok sıkıldım ve daraldım. Buraya yazmak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
 
Ne saçma bi fikir bu ya küçücük çocuk (ki küçük olmasa da farketmez) hiç anne babasından ayrılır mı. Bu büyükler de güya bi yardımcı olacaklar illa b.kunu çıkartmasalar olmaz. Sen kararını kesin ve net olarak söylemişsin kaçırır gibi çocuğu zorla alıp götürecek halleri yok. Gerekirse işi bırakırım kendim bakarım kesinlikle böyle birşeye izin vermem de eşine.
 
Boyle sacma tekliflerle geliyorlarsa siz de kimseye bel baglamayin cikip isten kendiniz vakin veya kimseye sormadan bir bakici tutun. Calisan bir kadinsiniz, ayaklariniz yere basiyor,kimseden izahat almaniza gerek mi var? Esiniz de varsin anasiyla ayni fikirde olsun,cok da zirt? Sormayin bile kimseye siz bildiginizi yapin. Bebeginizin omru uzun olsun insallah
 
ayy hep mi böyleler yaa!
anneleri geçtim annemin komşuları diyor öyle "gönder biz bakarız burda anneni göndermeyiz" diye.tüm kadınlar kendi annelikleri geçince kafayı yiyo bence..
bu arada bizim de aynı sizin sistem gibi bakacaklar işimi bırakırsam tekrar dönme şansım yok maalesef bu yüzden bırakmıyorum ama kızımın da ilk ayağa kalkışını 12 saatlik mesafeden telefonla öğrenmek kadar acı gelmezdi bana..ayrıca böyle babayı da döverdim :sinirli:
 
Boyle sacma tekliflerle geliyorlarsa siz de kimseye bel baglamayin cikip isten kendiniz vakin veya kimseye sormadan bir bakici tutun. Calisan bir kadinsiniz, ayaklariniz yere basiyor,kimseden izahat almaniza gerek mi var? Esiniz de varsin anasiyla ayni fikirde olsun,cok da zirt? Sormayin bile kimseye siz bildiginizi yapin. Bebeginizin omru uzun olsun insallah
Bana kalsa çoktan düzene oturtmuştum bu durumu; ama eşimi de ikna etmem lazım diyerek biraz zaman istedim. Ödemelerimiz de fazla olunca çalışmaya başlamak durumunda kaldım. Ama dün net bir dille ifade ettim, gerekirse ücretsiz izne çıkar çocuğuma kendim bakarım dedim. Tehditkar oldum ama başka seçenek bırakmıyorlar malesef :(
 
Eski konularımı bilenler vardır. O yüzden direkt konuya girmek istiyorum.
Doğum öncesi ve sonrası yaşadığım sıkıntılardan dolayı çocuğuma ilk iki ay kayınvalidem bakmıştı. Sonrasında da ben zorlanarak da olsa kendim bakmaya başladım. Oğlum sekiz aylık olunca ve benim de raporum bitince çalışmaya başlamak zorunda kaldım. Bu süreçte çocuğum için kreş mi evde bakıcı mı uygun olur derken eşim her iki durum için de çocuğun çok küçük olduğunu söyledi. Ailelerimizle konuştuk; 1 yaşını doldurana kadar dönüşümlü olarak bakacaklardı. Biz de bu zaman aralığında kreş - bakıcı araştırıp karar verecektik. Kurban Bayramı dönüşü kayınvalidemi aldık geldik. ( Bu arada ailelerimiz bizden farklı bir şehirde. Ve bizim yaşadığımız şehire yaklaşık 12 saat mesafede.) Kayınpederim gelmek istemedi, sıkılırım dayanamam diyerek; ama aklımız hep orada haliyle. Kayınvalidemden sonra da annem gelip kalacak ve aynı durum babam için de gerçekleşecek. Bu da can sıkıcı bir durum ama asıl sorun geldiğimizden beri kayınvalidemin sürekli olarak ben çocuğu alıp giderim evimde bakar büyütürüm demesi. Önceleri açıklayarak olmayacağını, dayanamayacağımı ifade ederek izin vermeyeceğimi belirttim. Ama bu durum sürmeye devam etti. Hatta eşim de bu konuda annesiyle aynı fikirde. Bir evlat anne babasından ayrı büyür mü ya? Bunu nasıl düşünebiliyorlar, aklım almıyor. Dün de konu açıldı, yok kreşler çok pahalıymış, çocuk çok küçükmüş; bu zamanda bakıcıya güven de olmazmış vs vs. Çocuğumun iyiliğini düşündükleri için söylüyor olabilirler, ama ben başka bir çocuk daha doğuramayacağım için çocuğumun benden ayrı yerde büyümesini istemiyorum. Ve dün de bu konudaki en sert konuşmamı gerçekleştirerek çocuğumun benden ayrı büyümesini istemediğimi ifade ettim. Ama bu konuda tek kaldığım için çok sıkıldım ve daraldım. Buraya yazmak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
çüşşşşş
ben bir haftalık eğitime gideceğim onda bile dayanamam diye çocuğumu yanımda götüreceğim..,
bu insanlar kadınların yumurtladığını falan mı düşünüyorlarda bu kadar basit ben götürür büyütürüm kafası yaşıyorlsr..
bırak işi çocuğuna bak evladın yanında olmayacaksa neden çalışasın,dayaklık bu insanlar ya
 
Bakıcıya ,kreşe harcanacak para ,bir annenin evladından ayrı kalmasından ,özlemesinden daha önemli demek ki Onlar için.Ben de kesinlikle vermezdim .

Ki ben çocuğum için bakıcı yada kreşe para vermeyeceksem neden çalışıyorum?? Eşimin ailesinin borçlarını toparlamak için mi?? Ya da onlar keyiflensin ben de çocuğumdan ayrı kalayım diye mi?

ayy hep mi böyleler yaa!
anneleri geçtim annemin komşuları diyor öyle "gönder biz bakarız burda anneni göndermeyiz" diye.tüm kadınlar kendi annelikleri geçince kafayı yiyo bence..
bu arada bizim de aynı sizin sistem gibi bakacaklar işimi bırakırsam tekrar dönme şansım yok maalesef bu yüzden bırakmıyorum ama kızımın da ilk ayağa kalkışını 12 saatlik mesafeden telefonla öğrenmek kadar acı gelmezdi bana..ayrıca böyle babayı da döverdim :sinirli:

Emin olun aynı durum benim de başıma geldi. Gereksiz pek çok insan fazlaca yorumlarda bulundu ve hepsi de bebeği göndermemi söylüyordu. Onları ilgilendirmeyen bir konu olduğunu ve bu konuda bana akıl vermeleri gerekmediğini sert bir dille onlara da ilettim. Bir daha herhangi bir konuda bir şey söyleyeceklerini düşünmüyorum. :halay:
Eşime gelince, onun davranışları da yeterince sinirimi bozmaya başladı. Saygısızlık etmek istemiyorum ama böyle davranmaya devam ederse ona da söyleyecek sözlerim olacak elbette.:bicak:
 
Eski konularımı bilenler vardır. O yüzden direkt konuya girmek istiyorum.
Doğum öncesi ve sonrası yaşadığım sıkıntılardan dolayı çocuğuma ilk iki ay kayınvalidem bakmıştı. Sonrasında da ben zorlanarak da olsa kendim bakmaya başladım. Oğlum sekiz aylık olunca ve benim de raporum bitince çalışmaya başlamak zorunda kaldım. Bu süreçte çocuğum için kreş mi evde bakıcı mı uygun olur derken eşim her iki durum için de çocuğun çok küçük olduğunu söyledi. Ailelerimizle konuştuk; 1 yaşını doldurana kadar dönüşümlü olarak bakacaklardı. Biz de bu zaman aralığında kreş - bakıcı araştırıp karar verecektik. Kurban Bayramı dönüşü kayınvalidemi aldık geldik. ( Bu arada ailelerimiz bizden farklı bir şehirde. Ve bizim yaşadığımız şehire yaklaşık 12 saat mesafede.) Kayınpederim gelmek istemedi, sıkılırım dayanamam diyerek; ama aklımız hep orada haliyle. Kayınvalidemden sonra da annem gelip kalacak ve aynı durum babam için de gerçekleşecek. Bu da can sıkıcı bir durum ama asıl sorun geldiğimizden beri kayınvalidemin sürekli olarak ben çocuğu alıp giderim evimde bakar büyütürüm demesi. Önceleri açıklayarak olmayacağını, dayanamayacağımı ifade ederek izin vermeyeceğimi belirttim. Ama bu durum sürmeye devam etti. Hatta eşim de bu konuda annesiyle aynı fikirde. Bir evlat anne babasından ayrı büyür mü ya? Bunu nasıl düşünebiliyorlar, aklım almıyor. Dün de konu açıldı, yok kreşler çok pahalıymış, çocuk çok küçükmüş; bu zamanda bakıcıya güven de olmazmış vs vs. Çocuğumun iyiliğini düşündükleri için söylüyor olabilirler, ama ben başka bir çocuk daha doğuramayacağım için çocuğumun benden ayrı yerde büyümesini istemiyorum. Ve dün de bu konudaki en sert konuşmamı gerçekleştirerek çocuğumun benden ayrı büyümesini istemediğimi ifade ettim. Ama bu konuda tek kaldığım için çok sıkıldım ve daraldım. Buraya yazmak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.

Tek kelime ile diyeceğim kesinlikle haklısın
Çocuğumu el gibi izinden izine mi görücem yani
İyi niyet yada kötü niyet olarakta bakmıyorum olaya
Bana göre tamamen mantıksız !!
 
kaş yapayım derken göz çıkartmışlar.yuhhh diyorum.Nasıl bir kadın kadını anlamaz.Hayır anneliği tatmış bir insan güya bu kaynana.
 
abartmışlar izin vermeyin benide bir kaç aylığına göndermişler bebekken sonra anne babamı tanımamışım :kahve:
 
hayatımda duyduğum en saçma şey. insan evinde bitkisini bırakınca gözü arkada kalıyor çocuğu anasından ayrı büyütmek ne demek? hayır bunu hangi mantıkla söyleyebiliyolar anlamıyorum. eşinin kabul etmesi de ayrı bi olay.
 
Komsumuzun bi kizi oyle buyumustu annesine abla bahanesine anne diyodu ailesinin yaninda geldimi durmak istemiyodu bi cocuk annesiyle büyür ne demek alip götürmek teklif dahi etmemeleri lazım esinizde ne cabuk kabul ediyo
 
Ki ben çocuğum için bakıcı yada kreşe para vermeyeceksem neden çalışıyorum?? Eşimin ailesinin borçlarını toparlamak için mi?? Ya da onlar keyiflensin ben de çocuğumdan ayrı kalayım diye mi?



Emin olun aynı durum benim de başıma geldi. Gereksiz pek çok insan fazlaca yorumlarda bulundu ve hepsi de bebeği göndermemi söylüyordu. Onları ilgilendirmeyen bir konu olduğunu ve bu konuda bana akıl vermeleri gerekmediğini sert bir dille onlara da ilettim. Bir daha herhangi bir konuda bir şey söyleyeceklerini düşünmüyorum. :halay:
Eşime gelince, onun davranışları da yeterince sinirimi bozmaya başladı. Saygısızlık etmek istemiyorum ama böyle davranmaya devam ederse ona da söyleyecek sözlerim olacak elbette.:bicak:
çok haklısınız anne olunca annemi anlamaktan daha çok yeni anne olmuş kadınlara saygı duymak gerektiğini ve onlara karışmamak gerektiğini anladım valla..ayrıca eşimi de 5 yıldır tanıyorum eş hali ve baba hali gerçekten farklıymış.aile yapı taşları da tekrar diziliyor bu süreçte.benim eşim işe bile gitmek istemiyo mesela kızımızı özlediği için..
 
ben çalışıyorum çocuğumu özlüyorum diye hayıflanıyorum.eşime sıkıntı yaratıyorum. birde ayrı kalmak mı? işi bırakırım gerekirse kocayı da bırakırım. fazla olan ödemeleride kocanız bi zahmet düşünsün. çok saçma bişeyle gelmişler size.ben bu cümleyi bir kere duyar o lafıda ağızlarına tıkardım ki bir daha konuşmazlardı bile.
 
kaş yapayım derken göz çıkartmışlar.yuhhh diyorum.Nasıl bir kadın kadını anlamaz.Hayır anneliği tatmış bir insan güya bu kaynana.
Bir evlada annesinden daha iyi bakabilecek başka biri var mı? Bunu kendileri göremiyor mu??
Şimdi bizim evde bile sürekli uyutmaya çalışıyor, halbuki çocuk oyun istiyor ilgi istiyor. . Dün mutfağı topluyordum akşam, kayınvalidem de oğlumla ilgileniyordu. Hadi uyu artık biz de uyuyalım dedi. Ben de dedim daha uyumaz uyutmak için uğraşma. Neyse vazgeçti, ben işimi hızlıca bitirip aldım oğlumu. İlgilenmeye başladım; oyun oynadık eğlendik, yoruldu. Uykusu geldiğini hissettim uyuttum saat 1e geliyordu. Sabah da 6da uyanıp işe geldim. Ama gözümde minicik bir uyku belirtisi yok. Kayınvalidem böyle ilgi gösterebilecek mi yanında götürdüğünde?? Oysa ben her gece bıkmadan usanmadan ilgilenebilirim onunla. Annesiyim çünkü. Ve ben işten her döndüğümde kapıyı açar açmaz oğlumu görüyorum ve resmen sevinç çığlıkları atarak geliyor yanıma.
 
Oyle sey mi olurmus. Bir bebegin yeri annesinin yanidir. Madem işe ara ver kizim biz maddi destek olalim desin. O çocuğu goturup tamamen kendi istedigi gibi yetiştirecek heralde.
 
Son düzenleme:
ben çalışıyorum çocuğumu özlüyorum diye hayıflanıyorum.eşime sıkıntı yaratıyorum. birde ayrı kalmak mı? işi bırakırım gerekirse kocayı da bırakırım. fazla olan ödemeleride kocanız bi zahmet düşünsün. çok saçma bişeyle gelmişler size.ben bu cümleyi bir kere duyar o lafıda ağızlarına tıkardım ki bir daha konuşmazlardı bile.

ben de bu konudaki tavrımın çok net olduğunu ve konuyu dillendirmemeleri gerektiğini çok söyledim; ama bir misafir bir komşu gelip de onlarla aynı düşüncede yorum yapınca yine başa sarıyoruz. Ben de her defasında daha da sertleşerek izin vermeyeceğimi söylüyorum. Gerekirse ücretsiz izne çıkacağım konusunda (tehdit olarak algılansa da) eşime tavrımı koydum. Ben çocuğumdan ayrı kalmak için çalışmıyorum, onu daha iyi şartlarda büyütmek, daha iyi bir gelecek sunmak için çalışıyorum. Ama eşim bunu göremeyecek kadar dar görüşlü :kızgın:

Ben esinize çok hayret ettim;kendisi hiç ozlemiyecekmi yavrusunu ,bencillikmi?anne tutulmasımı?anlamadim....

Eşim annesinin bir dediğini iki etmez. Eğri dediğine de doğru olduğunu bilse de doğru demez. O kadar annecidir. Bu durum beni de sinir ediyor ama istiyorsa kendisinin annesiyle gidebileceğini çocuğumu vermeyeceğimi söyledim. Anlayana tabi..

Oyle sey mi olurmus. Bir bebegin yeri annesinin yanidir. Madem ise ara ver kizim biz maddi destek olalim desin. O çocuğu goturup tamamen kendi istedigi gibi yetiştirecek heralde.

dillendirmek hoşuma gitmiyor ama maddi olarak biz destek oluyoruz onlara. Ödemelerimiz çok derken bunu kast etmiştim.
Ve evet, kayınvalidem kendini çok donanımlı görüyor ve çevresindekiler de bu konuda onu çok pohpohluyor. Tamam, evladım için yaptıklarını inkar edemem ama o da bir yerde durup benim haklı olduğumu fark etmeli.
 
Back
X