Kayınvalidem ve oğlum

3 gün memlekete gittiğimizde balığımızı komşumuza bıraktık, eve gelir gelmez almak istedim de komşu evde değilmiş ertesi gün ancak alabildik içi içimi yedi.
Evlat yahu evlat nasıl gönderilir nasıl bırakılır.
Gerekirse işi bırakın çocuğunuza bakın.
Eşinize şaştım en çok ta, nasıl böyle bir şeyi teklif edebilir akıl almıyor.
Asla taviz vermeyin.
 
Eğer zaten kayınvalide ve anneniz farklı şehirlerdeyse, onların dönüşümlü olarak bakma durumu var ise, bu durumlarda da pürüz çıkıyorsa inatlaşmanın alemi yok.
Siz işi bırakacaksınız çözüm bu kadar net.

2,5 yaşında oğlum var.
Kayınvalide ve annem ile aynı şehirde yaşıyoruz.
kayınvalidem ile aynı semtte, annem ile farklı semtte yaşıyorduk.
2 sene annem bende kaldı çocuğa bakmak için ve hem ben hem eşim hem de annem çok yıprandık.
ha eşim anneme iyi davrandı o ayrı konu, fakat ev üstüne ev olmayan birşey yani.
ufak ama insanı irite eden bir çok şey yaşadık.

Daha sonrasında bir kaç ay kayınvalidem sabah gelip akşam giderek oğluma baktı.
Fakat insan kendi annesine alışınca, kayınvalide zor geliyor.
çünkü herkes kendi düzenini ve hakimiyetini kurmak istiyor evde.
Bir dönem o kadar bunaldım ki "işi bırakıyorum o zaman" dedim.
Fakat iyi bir işim var, iyi bir firmadayım hele bir de 2. ye hamile olduğumu öğrenince vazgeçtik.

Çözüm, annemin olduğu semte taşındık.
Annem sabah geliyor akşam ben eve gidince kendi evine geçiyor.
Eşim ile muhattap dahi olmuyor diyebilirim, aralarında bir problem yok yanlış anlaşılmasın.
Fakat böylesi daha iyi oluyor, ne eşim huzursuz ne de annem.

Kreş için oğlunuz bence küçük, ben kreşi oğlum 2,5 yaşında olmasına rağmen düşünmüyorum.
İmkanları zorluyorum o ayrı mevzu.
2. bebek geldiğinde anneme diyorum yükün artacak, ilkini vereceğim kreşe hem onun eğitimi için iyi olur, hem sen 2 çocuk birden koşturamazsın.
Annemin tepkisi ise "hayır olmaz, kıyamam ben ona, ikisine de bakarım napayım" dedi.
Cennetlik annem var.

Tavsiyem biraz dişinizi sıkmanız ve iş bırakmanız.
Ben oğlum 1 yaşına girene kadar çalışmamıştım, hamilelik dönemim de dahil.
Zorlandık yalan değil, hem kirada otur, hem doktor masrafları ciddi borçlar edindik kendimize.
Fakat değdi evde kalmama, en azından şimdisi için düzenli bir sistem oturttuk diyebilirim...
 
Yok daha neler ya. Kv boyle birsey soyluyor esinde onayliyor. Ne kadar sacma. Uyuz oldum ikisinede yemin ederim. Valla benim cocugum ogle uykusuna yatinca ozluyorum ben kokusunu o melek yuzunu. Evlat annedeb ayri buyurmuymus.
 
yasam_destek .!.:
Eski konularımı bilenler vardır. O yüzden direkt konuya girmek istiyorum.
Doğum öncesi ve sonrası yaşadığım sıkıntılardan dolayı çocuğuma ilk iki ay kayınvalidem bakmıştı. Sonrasında da ben zorlanarak da olsa kendim bakmaya başladım. Oğlum sekiz aylık olunca ve benim de raporum bitince çalışmaya başlamak zorunda kaldım. Bu süreçte çocuğum için kreş mi evde bakıcı mı uygun olur derken eşim her iki durum için de çocuğun çok küçük olduğunu söyledi. Ailelerimizle konuştuk; 1 yaşını doldurana kadar dönüşümlü olarak bakacaklardı. Biz de bu zaman aralığında kreş - bakıcı araştırıp karar verecektik. Kurban Bayramı dönüşü kayınvalidemi aldık geldik. ( Bu arada ailelerimiz bizden farklı bir şehirde. Ve bizim yaşadığımız şehire yaklaşık 12 saat mesafede.) Kayınpederim gelmek istemedi, sıkılırım dayanamam diyerek; ama aklımız hep orada haliyle. Kayınvalidemden sonra da annem gelip kalacak ve aynı durum babam için de gerçekleşecek. Bu da can sıkıcı bir durum ama asıl sorun geldiğimizden beri kayınvalidemin sürekli olarak ben çocuğu alıp giderim evimde bakar büyütürüm demesi. Önceleri açıklayarak olmayacağını, dayanamayacağımı ifade ederek izin vermeyeceğimi belirttim. Ama bu durum sürmeye devam etti. Hatta eşim de bu konuda annesiyle aynı fikirde. Bir evlat anne babasından ayrı büyür mü ya? Bunu nasıl düşünebiliyorlar, aklım almıyor. Dün de konu açıldı, yok kreşler çok pahalıymış, çocuk çok küçükmüş; bu zamanda bakıcıya güven de olmazmış vs vs. Çocuğumun iyiliğini düşündükleri için söylüyor olabilirler, ama ben başka bir çocuk daha doğuramayacağım için çocuğumun benden ayrı yerde büyümesini istemiyorum. Ve dün de bu konudaki en sert konuşmamı gerçekleştirerek çocuğumun benden ayrı büyümesini istemediğimi ifade ettim. Ama bu konuda tek kaldığım için çok sıkıldım ve daraldım. Buraya yazmak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
yok canım sakın sakın. doğurdun bakmakta senin işin. gerekiyorsa işten ayrıl gene çocuğuna bak. sonra kendini hiç affetmezsin. annem ben bebekken babanemi vermiş 1 haftalığına beni baksın diye. hala pişmanlık yaşar kendime bunu nasıl yaptım diye
 
Ay gerçekten okurken bile sinirim bozuldu ya. Ne demek alıp götürmek..

O eve bakmak senin görevin degil. Sende çalışmak zorunda degilsin.

Ayrıyetten çalışıyorum paramı kazanıyorum. Bu parayıda çocugum için harcarım kimseyede hesap vermem de geç. İnsanı evladından ayırmakta nedir. Bencede izin al bi süre kreş ve iyi bir bakıcı bulana kdr çocuguna kendin bak.
 
yasam_destek .!.:
ben de bu konudaki tavrımın çok net olduğunu ve konuyu dillendirmemeleri gerektiğini çok söyledim; ama bir misafir bir komşu gelip de onlarla aynı düşüncede yorum yapınca yine başa sarıyoruz. Ben de her defasında daha da sertleşerek izin vermeyeceğimi söylüyorum. Gerekirse ücretsiz izne çıkacağım konusunda (tehdit olarak algılansa da) eşime tavrımı koydum. Ben çocuğumdan ayrı kalmak için çalışmıyorum, onu daha iyi şartlarda büyütmek, daha iyi bir gelecek sunmak için çalışıyorum. Ama eşim bunu göremeyecek kadar dar görüşlü :kızgın:



Eşim annesinin bir dediğini iki etmez. Eğri dediğine de doğru olduğunu bilse de doğru demez. O kadar annecidir. Bu durum beni de sinir ediyor ama istiyorsa kendisinin annesiyle gidebileceğini çocuğumu vermeyeceğimi söyledim. Anlayana tabi..



dillendirmek hoşuma gitmiyor ama maddi olarak biz destek oluyoruz onlara. Ödemelerimiz çok derken bunu kast etmiştim.
Ve evet, kayınvalidem kendini çok donanımlı görüyor ve çevresindekiler de bu konuda onu çok pohpohluyor. Tamam, evladım için yaptıklarını inkar edemem ama o da bir yerde durup benim haklı olduğumu fark etmeli.
Genişletmek için tıkla...
Kesinlikle haklisiniz. Sunu soyleyebilirim benim kv ve eltim cok yakin oturuyorlar yanyana. Ve kayinvalidem cocuklar kendisine duskun olsun diye elinden geleni yapiyor. Sonuc cocuklar bisey icin anneden degil babaneden izin aliyorlar artık. Geçenlerde esim mudahale etti hatta senden degil annelerinden izin almalari dogru anne diye. Hatta cocuklari da uyardi bu konuda hep eltimin yanindayim. Diyecegim o ki asla izin verme yoksa senin istedigin bi birey gbi degil onun istedigi gibi hatta onun gibi biri olur evladin.
 
yasam_destek .!.:
Konuya yazmak istemedim ama biraz tehditkar bir söylemle bunu dile getirdim, kayınvalidem yanımızdaydı.
Genişletmek için tıkla...
bu tehdidinizde kararlı olun
öyle psikolojik baskı yapmasınlar
o çocuğun annesi sizsiniz kimse size danışmadan böyle bişey yapamaz
bir daha söylerseniz yarın istifa edeceğim diyin
 
Sakin verme esimin bi akrabası vermiş çocuk kendi anne babasını istemiyo evlerine gitmek istemiyo dedesine anneannesine bazen anne baba diyo kendi anne babasindan çok uzaklaşmış
 
Ben 1 gece bırakıyorum onda bile dayanamıyorum. Saçmalamasınlar lütfen. Bana böyle bişey diyenin ağzının payını çok fena veririm.
 
daha neler,o yaşta ki bir bebeğin annesi sabah işe gidip akşam dönünceye kadar bile bebeğini özler bebek annesini özlerken ayrı bir şehire götürmek ,bir de bunu eşiniz onaylıyor ,siz kayınvalideniz için mi doğurdunuz bebeğinizi, çocuğunuzun en tatlı zamanlarını göremeyeceksiniz bunu algılayamıyorlar mı
 
Ay yok daha neler. Cocuk annesinddn uzak buyur mu hic? Agzim kokar acliktan yinede gondermem!
 
Baska bir cocuk doğuracak olsaniz birsey degisir miydi sanki? Bunun lafinin bile edilmesi gereksiz, ben olsam esime anani da al git derim.
 
Senin annen baksın biraz büyüyene kadar. Sonra kreşe verirsin. KV'ye bir şey diyemem herkesin kendi hayatı var. Ama kendisi de ileride sizden fedakarlık beklemesin o Zaman. Ne var sanki 6 ay baksa, 6 ay da kendi annen bakar sonra kreşe gidebilir.
 
yasam_destek .!.:
Eski konularımı bilenler vardır. O yüzden direkt konuya girmek istiyorum.
Doğum öncesi ve sonrası yaşadığım sıkıntılardan dolayı çocuğuma ilk iki ay kayınvalidem bakmıştı. Sonrasında da ben zorlanarak da olsa kendim bakmaya başladım. Oğlum sekiz aylık olunca ve benim de raporum bitince çalışmaya başlamak zorunda kaldım. Bu süreçte çocuğum için kreş mi evde bakıcı mı uygun olur derken eşim her iki durum için de çocuğun çok küçük olduğunu söyledi. Ailelerimizle konuştuk; 1 yaşını doldurana kadar dönüşümlü olarak bakacaklardı. Biz de bu zaman aralığında kreş - bakıcı araştırıp karar verecektik. Kurban Bayramı dönüşü kayınvalidemi aldık geldik. ( Bu arada ailelerimiz bizden farklı bir şehirde. Ve bizim yaşadığımız şehire yaklaşık 12 saat mesafede.) Kayınpederim gelmek istemedi, sıkılırım dayanamam diyerek; ama aklımız hep orada haliyle. Kayınvalidemden sonra da annem gelip kalacak ve aynı durum babam için de gerçekleşecek. Bu da can sıkıcı bir durum ama asıl sorun geldiğimizden beri kayınvalidemin sürekli olarak ben çocuğu alıp giderim evimde bakar büyütürüm demesi. Önceleri açıklayarak olmayacağını, dayanamayacağımı ifade ederek izin vermeyeceğimi belirttim. Ama bu durum sürmeye devam etti. Hatta eşim de bu konuda annesiyle aynı fikirde. Bir evlat anne babasından ayrı büyür mü ya? Bunu nasıl düşünebiliyorlar, aklım almıyor. Dün de konu açıldı, yok kreşler çok pahalıymış, çocuk çok küçükmüş; bu zamanda bakıcıya güven de olmazmış vs vs. Çocuğumun iyiliğini düşündükleri için söylüyor olabilirler, ama ben başka bir çocuk daha doğuramayacağım için çocuğumun benden ayrı yerde büyümesini istemiyorum. Ve dün de bu konudaki en sert konuşmamı gerçekleştirerek çocuğumun benden ayrı büyümesini istemediğimi ifade ettim. Ama bu konuda tek kaldığım için çok sıkıldım ve daraldım. Buraya yazmak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Asla izin verme. Gerekirse aldığın bütün maaşı kreşe verirsin ama çocuğunu ayrı şehire gönderme. Bak benim annem ve babam da çalışıyordu. Bana babaannem baktı ve çok da iyi baktı. Ama bir süre boyunca zorunlu olarak (yaklaşık altı ay) babaannemlerde kaldım hafta içleri, sadece hafta sonları annemleri gördüm. Hayatımda yaşadığım en büyük travma budur benim için. Hala hatırlıyorum. Çocuk halimle beni artık sevmediklerini düşünmüştüm, uzaklaşmıştım. Asla izin verme.
 
Nolr şu kayınvalide şaka yapmş desin bri teklif dahi edemez götüreyim diye ama sen verirsende Ya da kocan zorla gönderir sende izin verirsen çalışma bacm yar köşeye ölmeyi bekle
 
yasam_destek .!.:
Eski konularımı bilenler vardır. O yüzden direkt konuya girmek istiyorum.
Doğum öncesi ve sonrası yaşadığım sıkıntılardan dolayı çocuğuma ilk iki ay kayınvalidem bakmıştı. Sonrasında da ben zorlanarak da olsa kendim bakmaya başladım. Oğlum sekiz aylık olunca ve benim de raporum bitince çalışmaya başlamak zorunda kaldım. Bu süreçte çocuğum için kreş mi evde bakıcı mı uygun olur derken eşim her iki durum için de çocuğun çok küçük olduğunu söyledi. Ailelerimizle konuştuk; 1 yaşını doldurana kadar dönüşümlü olarak bakacaklardı. Biz de bu zaman aralığında kreş - bakıcı araştırıp karar verecektik. Kurban Bayramı dönüşü kayınvalidemi aldık geldik. ( Bu arada ailelerimiz bizden farklı bir şehirde. Ve bizim yaşadığımız şehire yaklaşık 12 saat mesafede.) Kayınpederim gelmek istemedi, sıkılırım dayanamam diyerek; ama aklımız hep orada haliyle. Kayınvalidemden sonra da annem gelip kalacak ve aynı durum babam için de gerçekleşecek. Bu da can sıkıcı bir durum ama asıl sorun geldiğimizden beri kayınvalidemin sürekli olarak ben çocuğu alıp giderim evimde bakar büyütürüm demesi. Önceleri açıklayarak olmayacağını, dayanamayacağımı ifade ederek izin vermeyeceğimi belirttim. Ama bu durum sürmeye devam etti. Hatta eşim de bu konuda annesiyle aynı fikirde. Bir evlat anne babasından ayrı büyür mü ya? Bunu nasıl düşünebiliyorlar, aklım almıyor. Dün de konu açıldı, yok kreşler çok pahalıymış, çocuk çok küçükmüş; bu zamanda bakıcıya güven de olmazmış vs vs. Çocuğumun iyiliğini düşündükleri için söylüyor olabilirler, ama ben başka bir çocuk daha doğuramayacağım için çocuğumun benden ayrı yerde büyümesini istemiyorum. Ve dün de bu konudaki en sert konuşmamı gerçekleştirerek çocuğumun benden ayrı büyümesini istemediğimi ifade ettim. Ama bu konuda tek kaldığım için çok sıkıldım ve daraldım. Buraya yazmak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...

Çok çok sakin tepki vermişsiniz. Niye açıklama yaptınız ki? Ben böyle bir durum olsa "Şaka mı yapıyorsunuz?" derim. Ciddi olduğunu anlayınca da Allah korusun beyninde ur falan çıktığını düşünüp hemen nörolojiden randevu alırım. Eşim de aynı şeyi söylese ikisine birden bir şey olduğunu düşünüp Dr. House gibi hastalıkları genetik mi yoksa çevresel mi, civa zehirlenmesi mi vs. diye düşünürüm.

Siz mantıklı mantıklı olmayacağını, dayanamayacağınızı falan anlatmışsınız. Bize de tek çocuk olduğu için istemem diyorsunuz.

Onlar çok aşırı saçmalamış ama bence siz de gerçekten çok ılımlı tepki vermişsiniz.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

sadolinda
Kayınvalidemden hiçbir şey anlamadım. Sizce haklılık payım nedir?
2 3 4
Yorumlar
63
Görüntüleme
3K
lovestory34
lovestory34
D
Ailelerin yanına tayin almalı mıyız
2 3
Yorumlar
54
Görüntüleme
2K
hayalimsenn
H
K
Kayınvalidem sürekli laf sokuyor artık napacağımı bilmiyorum, çok sıkıldım
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
3K
mahmut abi
M
Yesilimsim
Ailemle ilgili
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
2K
yubarikavunu
Y
Parkrose
Sizce haksızlık mı yaptım ?
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
1K
HaslanmisPattis
H
Back
X