merhaba arkadaşlar artık bunaldım biran önce konuya girip ne yapacağım konusunda fikir vermenizi istiyorum..kayınvalidemden nefret ediyorum,evleneli 2,5 yıl oldu ve 2 aylık bebeğim var..evlenirken hep sorun çıkardı alışverişte ve sonrasında.yeni evliyken sürekli bize gelip kalmaya başladı ve hiç sevmem yatılı misafiri..geliyor sürekli herşeye muhalefet oluyor yok biz zor zamanlar geçirdik baban benim sayemde buralara geldi tutumlu oluniçocuk öyle tutulmaz,sütün yetmiyo,onu almayın ne gerek var,bize gelin bizde yiyin,siz gelmiyosanız biz geliyoruz,sabahtan seni bıraksın eşin akşam yemek yeriz sürekli bir arada olma hevesi ve gittiğimde kaprislerinden bıktım artık sürekli gölge gibi dibimde sıkıldım artık ve eşim arada çok kalıyor.saygı sevgiden bahseder kv ama kendisinin ailesi için bir fedakarlığı yok anca yesin gezsin giysin ama söz konusu bizsek sürekli yok der ağlanır tutumluluktan saygıdan sevgiden bahseder.herşeyi o bilir çok akılldır biz saygısız insanlarız dinlemeyiz hiç öyle yakınır ama kendisine hiç yaranılmıyor o bile kocasına saygısızdır sürekli kocasına küser bize gelir dert yanar birde utanmadan.az önce yine aradı yarın sabah bana bıraksın seni eşin akşam yemek yer otururz falan.bebekle zor oluyor rahat edemiyorum gitmek istemiyorum,gitmediğimde eşimde o zaman annene de gitme diyor sürekli biliyorum annesi bunları söyleten.nefret ediyorum ne söylese batıyor artık özellikle lohusalıkta burnumdan getirdi hailelikte de aynı şekilde herşeye muhalefet...nasıl olurda çenesini kapatır bilmiyorum tartışması bile kalitesiz seviyesiz insanlara tahammül edemiyorum çünkü saygıyı aşıyor kafayımı yedinizi kafasız kelimeleri kullanıyor yolasım geliyor o anda..gidiyorum yaranamıyorum gitmesem eşimle aram açılıyor bugüne kadar eşimle birebir tartışmamız hiçbirzaman olmamıştır tek sebep annesi oluyor arada kalıyor tamam ama artık evi ve ailesi var bunu ayırt edemiyor ve kv sürekli fitliyor herhalinden belli nasıl kurtulucam bir yol bilen varmı yardımcı olurmusunuz?bazen tartışma esnasından boşanmayı bile göze alıyorum annesinden nefret ediyorum herşeyinden görgüsüz çok fazla parası varken yok diye ağlanır ama ya plazma alır salonuna mobilya kıyafet ama sürekli bugünümüze şükür ucucuna geçiniyoruz diye bize dert yanıyot.ben üniv mezunuyum artık benimde ailem ve fikirlerim var sürekli eskiyle kıyaslıyor beni ve resmen aptalmışız gibi yönlendirmek istiyor.bu arada haftada bir en az mutlaka gideriz yada onlar gelirler sayılı gibi sanki haftada bir gün benm anneme bir gün kv mutlaka gidilecek en başından beri bu şekildeyiz.dayanamıyorum artık yüzünü bile görmeye nasıl davranıcam fikri olan varmı??