Ben ingilizce öğretmenliği mezunuyum. mayıs ayında evlendim. taa ozaman üstü kapalı kayınvalidem bana bebek istediğinin sinyalini veriyordu. haziran ayında kpss ye yakın "kızım kpss yi kazanırsın zaten, bide bebeğin olursa ne güzel olur" diyodu. bende istemediğimi önce atanacağımı söylüyordum
gerçekten çok iyi çalıştım. ne yapıp edip tam sınav gecesi beni ağlattı kaynım yüzünden ve kayınvalidem yüzünden sınavım kötü geçti
sınavdan 75.021 aldım ve ingilizce öğretmenliği 75.4te kapattı.
tabi bu ana kadar hala bi çocuk baskısı bana.
ben küsüratla kaybedince verdim veriştirdim. az kalsın eşiml boşanıyordum. eşyalarımı toplayıp gidiyordum

Kayınvalidem aramızı düzeltti. benden de defalarca özür diledi. bida bana evime aileme karşmayacanı söyledi.
Şimdi o olaydan sonr kayınvalidmle ski samimiyetim kalmadı. bana bişe diyemiyor. ama geçen eşim nöbetteyken aramış onu. "çocuk yapın. korunmaın. korunmak günah . bidaha hiç çocuğunuz olmaz" tarzı cümleler.
Eşim de beni aradı. annesinin aradıını çocuk için baskı yaptıını söyledi. bende şimdi olmayacanı filan tatlı dille anlattım eşime. Halbuki eşim de istemiyor. ama annesinden çok çabuk etkilenir. sabah nöbetten geldi. şakasınada olsa "çocuksuz kadının ne işi var" dedi. gelir gelmez başladı çocuk olun diye. bidaha şu hapları içme diye.
yine konuştum eşimle. "eğer atanırsam,hakkari şırnakın bi köyüne gidersem hamile hamile nasl gideyim, yada küçücük bebeğimizi nasıl sürükleyim peşimde" dedim. annesi "eğer atanırsa yanında bende giderim" demiş.
ama bi köye gidersem annen gelse bile ne yapabilir. yazık değilmi çocuğa, hastalansa doktor olmöayacak dedim. hem çocuk senden uzaktamı büyüsün dedim. ara sıra bir bebek lafı giriyor aramıza
nasıl vazgeçirecem bu fikrden. eşim de istemiyor çocuğu. ama işte bazen annesinden etkileniyor. napacam bilmiyorum. ve buda beni strese sokuyor