- 16 Nisan 2011
- 7.819
- 1.534
- 248
- Konu Sahibi CapsLocked
-
- #21
Çok güldüm cevabınıza iyi fikirmiş. Koltuk savaşı yapanlaraBen hiç böyle şeylere takılmıyorum ama canım önde oturmak isterse şoför koltuğuna oturuyorum. Kimse eşimi arkaya oturtmuyor zaten. İşte erkek egemen toplumun yansımalarından ve yanılsımalarından biri daha. Ne gıcık
Anlattiklarina üzüldüm bu tür şeyler zor kolay değil ama biraz sabırlı olmak lazım ne demiş büyükler sabrın sonu selamettir biraz sabırlı ol sonucta büyüğün ve en önemlisi eşinin ailesi annesi ve sunu unutma eşini bu yaşa kadar o getirmiş bence eşini ailesi ve kendin arasında ikilemde bırakma bu çok zor şeydir senn ne kadar sabırlı olursan kazanan sen olursun yuva yapmak zor iş ama yıkmak basit sen basit olanı tercih etme zor olanı başar ve dinle beni hiç kafana takma elbet yorulup seninle uğraşmayı bırakacaktır. Düşünsene tam tersi olsaydi senin annen yapsaydı ve sen eşin ile annen arasında kalsaydın ne kadar zor bir durum o yüzden alttan al kazanan sen ol çünkü senin sinir olmadığını fark edecek ve seninle uğraşmayı birakacaktir.Merhaba arkadaşlar, bu konuda yazdıklarınızı okudum. Kimse pek takıntılı değil. İnanın bende çok takıntılı olmadım bu konuda. Ama benimle bir güç savaşında olduğunu hep hissettim. Çünkü inanılmaz fazlasıyla hassas bir anne. Oğlununda ona karşı zaafını çok güzel kullanıyor. Kendini sürekli acındırıyor. İşte; yanlızlık kötü, oram ağrıyo buram ağrıyo vs. Vs. En son arabada giderken, benim midem bulandı, dönüşte önde ben oturcam dedi. Araba jeep X5, yani sarsan bi araba değil. İnanmadım ve artık bu durumu dile getirdim. Olay burdan çıktı. Eşimde annesiyle, hatta görümcemde dahil oldu, bana bayağı bi yüklendiker. Neyse, kısacası kavgadan sonra, ben haklı olduğumu düşünsemde, özür dileyip barıştık. Ve artık arabanın arkasında oturuyorum. O belki ben kazandim diye düşünüyordur. Aslında çok şey kaybetti. Ben artık onlara karşı neşeli bir gelin olamıyorum. Kayınvalidemi alıp gezmelere giderdim. Hersene iki kere kaplıcalara giderdim. Ona masajlar yapardım. Banyoda yıkardım. Eşim mutlu oluyordu o zaman. Ama onun kıskançlığı, bana manalı laflar söylemekle sürekli laf sokmaları, sabrımı tüketti bitirdi. Cevriye hanım misali. Mesele arabada koltuk değil aslında. Sadece beni gördüğü şekil. Ben el kızı, gelmişim, oğlunun malını mülkünü keyifle yiyorum. Öyle düşünüyor. Sanki ben eli boş gelmişim. Halen çalışıyorum. Benim evlenmeden öncede maddi durumum iyiydi. Bunu öyle görmüyor. İnanılmaz gıcık oluyorum artık. Aynı evde oturmuyoruz, ama senede 4-5 ay ya o bize, veya tatillerde biz ona gideriz. Artık gelmesi bile düşünmek beni strese sokuyor. Eşim annesini tercih ediyor. Yani ben şu yazdıklarımı ona saysam, beni çok sevmesine rağmen, rahat boşanmaya hazır. Eminim. O yüzden susuyorum, ama içim bir travmada. Huzurum bozuldu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?