Nasıl bir insan olduğuna göre değişir. Bunun için de 3 ihtimal var bence.
1. Hayatı boyunca bana bir anne gibi yaklaşmış, iyi niyetli, şeker gibi bir insansa, yaşlandığında onunla ilgilenmenin adı "bakmak" bile olmaz. Yanımızda olmasından mutluluk duyarım. Nitekim sallanan sandalyesinde torunlarına masal anlatan, tonton bir babaanne tablosu, bana her zaman huzur verir. :97:
2. Ama bana karşı sürekli mesafeli olduysa, yaşlandığında aynı evde yaşayabilecek samimiyeti de benden beklemesin. Yakınımıza taşınmasına yardım ederiz, bir yardımcı tutarız, sık sık yanında olur, ilgimizi muhabbetimizi eksik etmeyiz bence gayet yeterli.
3. Bir de son ihtimal var ki o da kötü bir insan olması... Sürekli sizi huzursuz etmiş, laf sokmuş, bir güler yüzü eksik etmiş biridir, o zaman ne hali varsa görsün derim. Eşim ilgilenmek istiyorsa, beni karıştırmadığı sürece bir çaresini bulsun. Melek değilim, hafızam fazla kuvvetlidir, yapılanları unutmam. Sevmediğim, hele ki kötü bir insan içinse kılımı bile kıpırdatmam.
...
Şuan eşimin ailesini farklı şehirlerde oturduğumuz ve kırk yılda bir görüştüğümüz için fazla tanımıyorum. Ama annesi pek öyle çok sevgi dolu, sevecen birine benzemiyor. Eşimin anlattıklarından da öyle olduğunu görüyorum. Yani şuan için bizde 2.ihtimal gerçekleşecek gibi görünüyor. Tabi zaman neler getirir bilinmez.