Canım , arkadaşların çoğu benim düşüncelerimi söylemiş sana. Olayların kötü gelişmesine üzüldüm. Annenden mi alıyorsun bu akılları cümlesine çok fazla kafanı takma çünkü sinirle söylenmiş bir cümledir diye düşünüyorum. Olayı uzatma ve burda yazdığın gibi değil güzel bir dille konuş bu konuyu. Ben de sana benzer bir dertten muzdaribim, aynı binada olmasa da yakın oturuyoruz. bende henüz 4 aylık evliyim. Eşimin ailesi, beni çok düşünürler ya akşamları yorgun argın geliyorsun yemeği burda yiyin öyle inin diyorlardı(diğer gelinine de öyle demişlerdi hoş o çalışmıyor ama, yinede onlarda yiyordu artık yemiyorlar arada sırada hariç neden mi= yeri geldiğinde; bizde yiyip içiyorsunuz o kadarda yapıcaksınız tabi dediler.(para isteyip, şunu bunu yap deyip)), hala konu açılınca bizede gelin yazık uğraşmayın diyolar. Ben hiç akşam işten çıkıpta onlara gitmedim evimde yemeğimi yaptım yedik, ya da eşim yaptı ya da çayla kahvaltılıkla idare ettik. Benim kayınvalidemde çok kötü yemek yapıyor zaten yiyemiyorum ben hiç, eşimde sorla yiyor artık, benim yemeklerime alıştığından beri. Ama her Allahın günü kapımız tıklanmadan olmuyordu bir kaç haftasına kadar, annesi, o olmasa babası o olmasa abisi ... kardeşi vs. Eşimle konuştum, sağolsun güzelce dinledi hatta arada kaldı, kovmamamı mı istiyorsun dedi. Tabiki istediğim bu değil dedim. Anlarım gelinir gidilir ama biz çalışan insanlarız yorgun argın geliyoruz birde onlar gelince mecbur hizmet etmk zorunda kalıyoruz, haftasonu desen temizlikti şuydu buydu zman geçiyor. Bir iki defa kardeşine müsait deiliz diyerek yolladı, kayınvalidemlerin evinde konu açılınca aynı yerdeyiz ama birbirimizi göremiyoruz demeye başladılar, bende tabi canım dedim. Gerektiği yerde lafımı güzelce söyledim ama imalı şekilde, benden ve eşimden yüz bulsalardı her akşam bizden çıkmazlardı. Zaten mesafemi e kurdum, söylemek istediklerimi söylüyorum. Sende söyle bence, eğer tatlı dilden anlamıyorlarsa onlar gibi şaka ile karışık söyle.
Ama ilk önce eşimle konuşup onu senin haklı olduğunu görmesini sağlamalısın.
benim fikirlerimde şunlar (aynı sayılır ama yazmadan duramıcam)
- Eşinle tatlıca konuş, sıkıntılarını ve hislerini. Anlamıyorsa tekrar tekrar konuş.
- Yemek olayını bir an önce ayır. Bir gün elbet konu açılınca laf sokulur.
- Heryere beraber gitmeyin, sizin yuvanız ayrı.
- ve kesinlikle hesap sorarlarsa cevabını, şuraya gittik şunun için vs diye vermeyin, işimiz vardı veya gezmeye gittik diyip kesip atın. Açıklama yapmayın, kesinlikle devamı gelir.
- Haftada 1-2 gün veya istediğiniz kadar gidin ama öyle uzun uzun oturmayın.
-Ayrı bir aile olduğunuzu sizde kabullenin, onlarında kabullenmesini sağlayın.
mutlu geçimler diliyorum canım herkez için. Ama öncelikle eşinle barışman gerekiyor bu söylediklerimi yapabilmen için...