Merhaba arkadaşlar,
8 senelik evli, otuzu aşmış iki çocuk annesiyim.
Kayınvalidemlerle yakın şehirlerde oturuyoruz, eltim ve k.valideler aynı şehirde.
Eltimin oturduğu şehir merkezine gittik, yeni evliler ve biz ilk defa evini göreceğiz diye azıcık özendim
Kimono tarzı bir şey giydim pembe uçuş uçuş salaş bir şey hava sıcak olduğu için öyle tercih ettim.
Evde giyerim diye bir de tunik almıştım yanıma.
Eltim iyi biridir, yani çok da tanımıyoruz birbirimizi ama güler yüzlü, neşeli bir kız.
K.valideme de kötü diyemem ama benim üzerimde hakimiyet kurmaya çalışan biridir.
Otururken eltim, yenge rahat bir şeyler vereyim mi, dedi.
Yanımda var dedim tuniğimi giydim.
Tuniği giyince eltim aa bu güzelmiş, ütü de istemez deyince k.validem "madem bu vardı onu neden giymişsin hey Allahım" demeye başladı
Çok utandım ama duymazdan gelerek eltime hava sıcak ya onu giydim yanimda getirdim zaten tuniği diyordum
K.validem hala o neydi öyle gecelik gibi ya bu varmış işte mis gibi bunu ne diye giymiyosun diye devam etti.
Ben anne bunlar şu an çok moda :)) tarzında geçiştirmeye çalıştım.
Eltim de evet çok moda falan dedi kızcağız da hakkını yiyemem.
Sonra biraz yürüyüş yapalım dedim hep birlikte çıktık ve bir yere oturduk
Kaynımın büyükşehirlerden sıkıldığından konuşuyorduk
K.valide "tabii meleği yoktu yanında ondan sıkılıyordu" diyerek eltime sarıldı (kaynım eltimi meleğim diye sever)
Eşim de o arada çocuklar uzaklaşmasın diye onlari alıp gelecekti.
Ben de ayaklandım "sen ne demeye gidiyosun otur bakayım" dedi k.valide.
Ayy yookk gidicem eşimle dedim gülerek ve gittim.
Ama içime oturdu.
Bu kıskançlık değil ama neden bana bu muamele de ona o muamele diye düşündüm.
Zaten pek bir şeyimi beğenmez, benim yaptığımla eltimin yaptığı aynı bile olsa bana seninki güzel olmamış der, kaynım sorar eltim için x'inki nasıl diye ya da mesela bir gün benim karımı kimmiş bu dünya güzeli diye sordular mi deyince k.valide ooo sormazlar mi bu dünya güzeli kim dediler ben de x dedim demişti, bunlara aldırmıyorum.
Çünkü bazen birilerini daha çok sevebiliriz ya da diger evladıyla daha fazla vakit geçirmiştir onun eşini daha çok sevebilir ya da her şeyden bağımsız daha cana yakın bulabilir her neyse ama en azından benim gururumu kıracak hareketler yapmamalı sevmek zorunda değilse de saygı duymalı diye düşünüyorum.
Eşime annenle bi şeyler konuşacağım dedim tamam dedi.
Arabayla dönerken k.valideme ben sana kırıldım, ben kaç yaşında insanım, ne giyip giymeyeceğimi bilirim, beğenmeyebilirsin elbette ama uslubun hatalıydı ve sertti dedim, ayrıca eşimle gitmeme de karışmamalıydın dedim.
Ben iyi niyetle soyledim, hep seni dusundum, peki kızım peki, sen alıngan olma da ben kötü niyetli olayım falan gibi şeyler demeye başlayınca kötü niyet demedim ama azarlar gibi konuşmamalısın deyip daha uzatmadım.
Eşim ve görümcem (henüz bir genç kız) bir şey demediler konu kapandı.
Elbette k.valide bir süre soğuk yaptı ama neyse dedim geçtim.
Daha önce de sorun yasadik, arkamdan konuştukları için ben gidip yüzlerine lütfen sorunu olan benimle konuşsun diyerek iletişim kurmaya ve her şeyin farkında oldugumu belli etmeye çalıştım.
Ama artik esime kirginim.
Cok kirginim.
Eger gidip ogluma soylerse oglum bize kizabilir, kirilabilir gibi bir his yaşatsaydi ta en başından olaylara müdahil olabilseydi, arkamdan konuştuklarında yine gidip ben benimle konuşun eşimle değil, demek zorunda kalmasaydım bana karışma hakkini bulamazlardi belki de.
Ben çıkıntı gibi ya da alinganlik ediyormusum gibi gorunmezdim belki de.
Tek basima mucadele ediyormusum gibi hissediyorum artik.
Kayinvalide ya da digerleri bir sekilde halledilir, takmamayi basarmaya calisabilirsin ama bu his, bu yalnizlik hissi, bunca sene sonra oturdu kaldi gogsumde.
İyi bir şeyler duymaya ihtiyacım var.
