- 28 Eylül 2014
- 281
- 223
- 103
Evet arkadaslar
daha onceleri sadece yorum yapmaktan yanaydim bu bolumde fakat gelin gorunki herkes gibi benimde bitmek bilmeyen kaynana derdim var :d
dert sayilirmi onu da bilmem ama kafama taktigim icin bana gore dert
Kaynanayla ayni ulkede yasamiyoruz.
kaynana lafini bilmeyen, patavatsiz, merakli ve (artik eminim) cok fesat bir insan.
1cisi agzindan cikan lafi asla bilmez dusunmeden konusur
2cisi ikiyuzluluk konusunda oscarlik aday
3cusu oglunun önünde melek gibi arkasindan farkli
ben ise kesinlikle kimsenin lafini yemeyen biriyim
haksizliga asla gelemem
hele ki iki yuzluluk yapildigi zaman ve karsi taraf seytan olduguna ragmen kendini melek gibi gosteriyorsa baya cildirma noktasina gelebilirim.
defalarca uyardim, bagirdim cagirdim en agir sozler ettim ama bu insan yola gelmiyor.
sorun esimin annesinin gercekten nasil oldugunu gormemesi yada annesiyle benim aramda kalmamak icin bana bilerek bilmiyormus gibi davranmasi
esim cok uyumlu bir insan bazen cok naif olabiliyor kendisi, yani aslinda ailesi olmasa mukemmel bir insandir bir babadir
cocuklarina duskun, benide sevdiginden cok eminim bende onu cok seviyorum, ama ben tamamen farkli bir karakterdeyim, bazi konularda canimi cok sikar bazen, ve insan belirli bi yasa
gelince sevginin yetmedigini anliyor
misal; kendisi babasina karsi pek sesini cikaramazdi, (bazi konularda hala cekingen)
beni öne sürer babasi biraz diktator bir adam gibi. ben en basta tepkimi koydugum icin bana laf etmeye cesaret edemiyor.
yada annesiyle benim aramda ilk evlendigimiz zaman bi olay olmustu bende esime sitem ettim annenle konus duzgun davransin diye
bana soyledigi sey; ben karismam seninle onun arasinda kendin hallet
o gunden snra kendim hallettim
ve ben gercekten neysem oyum yani acik acik herseyi soylerim birinin yuzune
esim daha sonra ozur diledi, o anki bunaltidan stresten oyle soyledim dedi
zamanla gordum annesine oda tepkisini koydugu zamanlar oluyordu
ama cekiniyormu korkuyormu yada gercekten körmü bilmiyorum.
ama annesi hala ortamlarda oturup benim ve ailemin hakkinda laf eder ve onca uyarilara ragmen hatta tehdit bile ettim
HALA DEVAM EDIYOR
ve ben bilerek esimin yaninda soyleyecem yuzune ki ne mal oldugunu anlasin
bazen bosanmayi bile dusunuyorum artik bunalti geliyor
tahammul kalmiyor
annem derki bazi insanlar asla degismez, degisteremezsin,
o degismiyor sen esini degistreceksin dedi
ama bende milletin derdini cekmek icin bu dunyaya getirilmedim
siz olsaniz bu durumu nasil ele alirdiniz? ben diyorumki ya ben onu degistirecem yola getirecem, yada sonumuz yok bu evlilikte iki cocuga ragmen.
daha onceleri sadece yorum yapmaktan yanaydim bu bolumde fakat gelin gorunki herkes gibi benimde bitmek bilmeyen kaynana derdim var :d
dert sayilirmi onu da bilmem ama kafama taktigim icin bana gore dert
Kaynanayla ayni ulkede yasamiyoruz.
kaynana lafini bilmeyen, patavatsiz, merakli ve (artik eminim) cok fesat bir insan.
1cisi agzindan cikan lafi asla bilmez dusunmeden konusur
2cisi ikiyuzluluk konusunda oscarlik aday
3cusu oglunun önünde melek gibi arkasindan farkli
ben ise kesinlikle kimsenin lafini yemeyen biriyim
haksizliga asla gelemem
hele ki iki yuzluluk yapildigi zaman ve karsi taraf seytan olduguna ragmen kendini melek gibi gosteriyorsa baya cildirma noktasina gelebilirim.
defalarca uyardim, bagirdim cagirdim en agir sozler ettim ama bu insan yola gelmiyor.
sorun esimin annesinin gercekten nasil oldugunu gormemesi yada annesiyle benim aramda kalmamak icin bana bilerek bilmiyormus gibi davranmasi
esim cok uyumlu bir insan bazen cok naif olabiliyor kendisi, yani aslinda ailesi olmasa mukemmel bir insandir bir babadir
cocuklarina duskun, benide sevdiginden cok eminim bende onu cok seviyorum, ama ben tamamen farkli bir karakterdeyim, bazi konularda canimi cok sikar bazen, ve insan belirli bi yasa
gelince sevginin yetmedigini anliyor
misal; kendisi babasina karsi pek sesini cikaramazdi, (bazi konularda hala cekingen)
beni öne sürer babasi biraz diktator bir adam gibi. ben en basta tepkimi koydugum icin bana laf etmeye cesaret edemiyor.
yada annesiyle benim aramda ilk evlendigimiz zaman bi olay olmustu bende esime sitem ettim annenle konus duzgun davransin diye
bana soyledigi sey; ben karismam seninle onun arasinda kendin hallet
o gunden snra kendim hallettim
ve ben gercekten neysem oyum yani acik acik herseyi soylerim birinin yuzune
esim daha sonra ozur diledi, o anki bunaltidan stresten oyle soyledim dedi
zamanla gordum annesine oda tepkisini koydugu zamanlar oluyordu
ama cekiniyormu korkuyormu yada gercekten körmü bilmiyorum.
ama annesi hala ortamlarda oturup benim ve ailemin hakkinda laf eder ve onca uyarilara ragmen hatta tehdit bile ettim
HALA DEVAM EDIYOR
ve ben bilerek esimin yaninda soyleyecem yuzune ki ne mal oldugunu anlasin
bazen bosanmayi bile dusunuyorum artik bunalti geliyor
tahammul kalmiyor
annem derki bazi insanlar asla degismez, degisteremezsin,
o degismiyor sen esini degistreceksin dedi
ama bende milletin derdini cekmek icin bu dunyaya getirilmedim
siz olsaniz bu durumu nasil ele alirdiniz? ben diyorumki ya ben onu degistirecem yola getirecem, yada sonumuz yok bu evlilikte iki cocuga ragmen.