önce kaynanamı bir hatırlayalım:
http://www.kadinlarkulubu.com/esi-esinin-ailesi/527481-canim-kaynanam.html
uzun zamandan beri durulmuştuk. ona hiç bir zaman saygıda kusur etmedim etmem de... gelir bana ağlar, dert anlatır, teselli ederim. hatta hayat hikayesi o kadar ilgimi çekti ki romana başladım. onu yazıyorum. kişisel bir sorunum yok. oğlum eskiden aramızda çekişme sebebiydi, "bana göstermiyor" diye ortalığı birbirine katardı, artık dönüp bakmıyor bile... hatta keşke azıcık baksa da ders çalışsam diyorum. her halini tavrını anlayışla karşıladım.
amaaaaa
dün sabah eşim çok yorgundu. bizim köyde 14 öğrenci var. çoğu da gelmiyor. okulda tek öğretmen eşim. okulla lojman aynı binada. eşim kalkamadı. "okulu sen aç. ölüyorum" dedi. tamam dedim. çıktım bahçeye, kaynanam elinde orakla gelmiş. eşime bahçedeki otları biçtirecekmiş dana için. tamam her zaman yapar. ama o sabahki hali malumdu. "anne bence hiç dokunma. ot falan biçemez. baksana okulu bile ben açıyorum.sen içeri geç" dedim. "yok" dedi. bahçemizi sulamaya başladı.
içeri geçerken yine çağırdım. "gel kahvaltı yapalım" dedim. "yok" dedi. eşime gelip "kalk annem gelmiş. ot biçsin diyor. ayıp olur kalk" dedim. kalkmadı. yorgunum dedi. o ara cam açıktı oğlumu giydirecektim. kapı da açık haliyle "anne kapıyı az aralıyorum turanı giydireceğim" dedim. "tamam " dedi. eşim kalkana kadar bahçede oyalandı. ben sürekli çıkıp çağırdım. eşim giyindi, bahçeye indi ki kaynanam hızla eline orağı çuvalı alıp koşar adım gitmeye başladı. küs bir şekilde. ben de safım ya eşime kızıyorum. "kadın kaç saat bekledi kalkmadın" diye...durduramadık gitti.
öğle arası eşim yanına gitti. bir hışım geldi. "sen anneme eve sakın gelme kocam yatıyor mu dedin "dedi!!!!!!!!!!!!
ben şok
"hayır tabii ki" dedim olanı anlattım. "çağır ya da gidelim yüzleştir" dedim. kızdı bana. telefon açtım. tam da ezan okunuyor "anne ezanlar hakkı için söyle, ben sana "eve gelme "mi dedim? "demedin mi" dedi!!! ya kocama kötülüyorsun da bana, yüzüme karşı nasıl hala yalanı devam ettiriyorsun! "beni eve koymadın ya " diyor.
eltilerim kocalarıyla araları açılsın diye kaynanamın yalan söylediği çok olay anlatmıştı. çok dövdürmüş ama pek inanmamıştım. abartı gelmişti. resmen doğruymuş...
"yaşına yazık" dedim kapattım. geldim eşim hala diyor ki "sen benim annemi arayıp nasıl hesap sorarsın" hiç havamı bozmadım. kahvaltıyı getirdim "onun amacı da bu. izin vermeyecğim. aramızı bozamayacak. boşver. unut" dedim.
ama şimdi ben bu kadına nasıl davranayım? ben diğer gelinleri gibi bugün dövüş çekiş yarın can ciğer olamam...
sizce ne yapayım?
http://www.kadinlarkulubu.com/esi-esinin-ailesi/527481-canim-kaynanam.html
uzun zamandan beri durulmuştuk. ona hiç bir zaman saygıda kusur etmedim etmem de... gelir bana ağlar, dert anlatır, teselli ederim. hatta hayat hikayesi o kadar ilgimi çekti ki romana başladım. onu yazıyorum. kişisel bir sorunum yok. oğlum eskiden aramızda çekişme sebebiydi, "bana göstermiyor" diye ortalığı birbirine katardı, artık dönüp bakmıyor bile... hatta keşke azıcık baksa da ders çalışsam diyorum. her halini tavrını anlayışla karşıladım.
amaaaaa
dün sabah eşim çok yorgundu. bizim köyde 14 öğrenci var. çoğu da gelmiyor. okulda tek öğretmen eşim. okulla lojman aynı binada. eşim kalkamadı. "okulu sen aç. ölüyorum" dedi. tamam dedim. çıktım bahçeye, kaynanam elinde orakla gelmiş. eşime bahçedeki otları biçtirecekmiş dana için. tamam her zaman yapar. ama o sabahki hali malumdu. "anne bence hiç dokunma. ot falan biçemez. baksana okulu bile ben açıyorum.sen içeri geç" dedim. "yok" dedi. bahçemizi sulamaya başladı.
içeri geçerken yine çağırdım. "gel kahvaltı yapalım" dedim. "yok" dedi. eşime gelip "kalk annem gelmiş. ot biçsin diyor. ayıp olur kalk" dedim. kalkmadı. yorgunum dedi. o ara cam açıktı oğlumu giydirecektim. kapı da açık haliyle "anne kapıyı az aralıyorum turanı giydireceğim" dedim. "tamam " dedi. eşim kalkana kadar bahçede oyalandı. ben sürekli çıkıp çağırdım. eşim giyindi, bahçeye indi ki kaynanam hızla eline orağı çuvalı alıp koşar adım gitmeye başladı. küs bir şekilde. ben de safım ya eşime kızıyorum. "kadın kaç saat bekledi kalkmadın" diye...durduramadık gitti.
öğle arası eşim yanına gitti. bir hışım geldi. "sen anneme eve sakın gelme kocam yatıyor mu dedin "dedi!!!!!!!!!!!!
ben şok
"hayır tabii ki" dedim olanı anlattım. "çağır ya da gidelim yüzleştir" dedim. kızdı bana. telefon açtım. tam da ezan okunuyor "anne ezanlar hakkı için söyle, ben sana "eve gelme "mi dedim? "demedin mi" dedi!!! ya kocama kötülüyorsun da bana, yüzüme karşı nasıl hala yalanı devam ettiriyorsun! "beni eve koymadın ya " diyor.
eltilerim kocalarıyla araları açılsın diye kaynanamın yalan söylediği çok olay anlatmıştı. çok dövdürmüş ama pek inanmamıştım. abartı gelmişti. resmen doğruymuş...
"yaşına yazık" dedim kapattım. geldim eşim hala diyor ki "sen benim annemi arayıp nasıl hesap sorarsın" hiç havamı bozmadım. kahvaltıyı getirdim "onun amacı da bu. izin vermeyecğim. aramızı bozamayacak. boşver. unut" dedim.
ama şimdi ben bu kadına nasıl davranayım? ben diğer gelinleri gibi bugün dövüş çekiş yarın can ciğer olamam...
sizce ne yapayım?