yapma,etme,deme,kırma,daha çok yeniyiz,bırak da doylaım birbirimize,tanıyalım,alışalım diye yalvardım eşime.bi müddet anneni çıkar aradan dedim.sen gel git,görüş ama madem sus diyemeyip sahip çıkmaıyosun bana,nolur bi müddet beni muhattap etme,çok üzüyo,hepsine tanıksın dedim.
sen çık ardan ,annemle kimse gireez arama dedi.ve bu evlilğin 3 kişilk oldugunu söyledi.anesiyle muhattap olmazsam onunla da muhattap olmazmışım.aynen bu cewapları verdi.
evlilik terapisi dedim,ben hasta deilim dedi.hatta psikolojimi bozdular diye sensin hasta olan dedi.
uzaga gidelim tayin iste dedim, başta he derken sonradan olmaz dedi.biliyorum ki annesi göndermek istemedi,dizinin dibinden.
ben konuşmaya çalışıp sabrettikçe,hep boşanmaktan bahsetti.sonra da korkutmak için dedim dedi.
eşyları al evi boşalt git ailenin yanına die kışkırttı,aldım ben suçlu oldum.
biliyorum beni asla haketmediğini,ondan koca olmayacagını da,ama neden acı çekiyorum?
dönsem,ilerde yine düzelmeyecek ve gelmeseydin diyecek..annesi ise asla değişmeyecek...
peki ya o boşanmışıl duygusu,çektiklerim?
biz çıkmadık hem,gördüler,begendiler,3 ay istediler,kandırdılar,inandırdılar,aldılar.sevgili deil ki bitiresin,evlilik?nasıl erkektir o,namusu şerefi bi anne ugruna harcanır mı?bu kadar günahına girilir mi?saydım 19 gün sadece aynı evi paylaşmışız.yaşanmamış o kadar çok şey vardı ki...dha hiçbir yerini ögrenememiştim gittigim memleketin,dha yemege çıkmamıştık,hiç kullanmadıgım eşylarımı açmadan getirdim,dha misafir bile agırlayamadık anesi dışında,yürümedik yollarda,söyleşmedik sabahlara kadar,bi kitabı tartışmadık tümceleriyle......
yıllardır hayalini kurdugum günlerim heder oldu.
