Sadece gerçekleri yazıyorum....
Ben kayınvalidem ve bır bekar kaynımla dubleks bir evde yasıyoruz. Eşim 30 yaşında. 10 aylık bir kızım var. Doğuma kadar midem bulandıgı ıcın ne temızlık ne yemek dogru duzgun gözüm görmezdi bu yuzden 3 günde bir ağlayarak sabahlardım... Çok aşık olarak evlendiğim adamın bir odun olduğunu anladığım zamanlar doğumdan sonra oldu. İlk doğum günüm kutlanmadı... Doğumdan sonra 1 hafta kaynanam yaptı herşeyi sonra benn misafir gelince yemeği o yapar Allah var mükemmel yemek yapar üstüne tanımam. Ve kocamı doldurması yüzünden hala huzursuzum. Hiç birşeye elini sürmez üstüne elimde telefon görse çocuk musun der. İş bitene kadar kızıma bakar. Yapılacak şeyleri yapılacak der yapalım demez. Kaynımda suratsızın biridir. Ters,aksi. Eşim de zenginlik ve birlik istediği için annesi de çoook inat olduğu için ayrılamam der. Velhasılkelam bizim böyle geldi böyle gidiyor. Bence işinizi bitirin aşağı inin çocuğunuzla zaten bebiş ufak erken uyanır sizde çıkın işinizi yapın aşağı inin... Aksi halde buradan size akıl fikir çıkmaz yani sizin beklediğiniz gibi çıkmaz bende yazdım amaaaaa çare yok. Çünkü bizim adamlarda biter iş onlar bizi ezdiriyor...
İş yapılır yemek yapılır sonra dinlenirsiniz. Çünkü bu insanlarda vicdan ve merhamet yok... Eşine de ne dersen de seni anlamaz....