bende hem eşimden hem ailesinden çekiyorum malesef ve artık o kadar doluyumki, kayınvalidemle geçen gün baya kavga ettik ve ona içimden geçen herşeyi söyledim -gerçi bunlar sadece bir kısmıydı- sinirlendim salak dedim.
eşimle sevgiliydik daha askere gitti ve sürekli ailesiyle görüşmemi istedi, ben yok dedikçe aileside sürekli çağırdı ve onların istediği oldu. ilk hatayı burada yaptığımı düşünüyorum. kesinlikle yüz göz olmayın. eşim askerden geldi düğün sırasında herşeyi yalandan yaptılar.
görümcemle kozmetik alışverişine gittik çeyiz için. 'rimelin varsa almayalım, bunlar bekleyince bozuluyor' dedi. tamam dedik.
ailemi hiç ka'le almadılar. şunu yapalım , bunu yaplım, şunları alalım, herşeyde beni aradılar.
daha bir sürü şey...son nokta şu oldu.kendileri evin mobilyalarını yenilemişlerdi. eskileride bahçe evleri var, oraya attılar. bir baktım, bunlar sormadan etmeden almış bunları getirmişler evime. o zaman nişanlıydık, eşime ezile büzüle istemediğimi söyledim. alamıycaz deseler, şimdi ucuzunu alabileceğim durumum yok deseler amenna. ama bunu kabul etmiyorum dedim. getirip koydukları televizyon 2. el. şofben almışlar 2. el. mobilyaları evimde istemedim ve kayınpeder benimde olduğum bi akşam bütün eşyaları topladı gitti söylene söylene.kılık kıyafet alışverişi yaptık. daha sonra bohça şeklinde getirdiler çeyizime asılsın diye. hepsinin fiyat etiketleri sütünde. eşime neden böyle yaptılar dedim.eşimde bir akşam ailesiyle kavga etti, bu sebepler yüzünden.sonraki gün kayınvalidem aradı, zehir zemberek bi telefon konuşması... hala kulağımda çınlıyor "sen gene iyi yere düştün, iyi yere düşmeseydin......" buyrun siz tamamlayın cümlenin sonunu...
evlendik 2. haftasında şehir dışına gezmeye gittiler. bizde hooop onların evine eşimin babaannesinin yanına. eşime gitmeyelim dedim, oda yeni evine alışamamıştı laf anlatamadım. tabi kayınvalidemin isteği babaanne evi bo..a çevirmsin :) bizde onlar geleden temizlik yaptık bir güzel. kayınvalidem geldi camların önünü silmemişsiniz dedi. gıcık kadın eline sağlık, ben senin yeni evliliğini yaşayacağın zamanları hiç ettim demiyorda.. ve bundan sonrada hep böyle izmir, ankara, karadeniz turu her defasındada onların evindeyiz her defasında eşimle birbirimize girdik.
ilk evim sobalıydı yapamadık, ev değiştirdik onların sitesine geçtik. evliliğimizin 9. ayında hamile kaldım. eşim ve aileside arsalarına iki katlı ev yaptırmaya karar verdiler. hem ben hamileyim dinlenmem iyi beslenmem lazım diye , hemde ev yaptırıyoruz birlikte para biriktirelim diye onların evine taşındık bu seferde.
hamileyim ev taşıyacağım , kayınvalidem ankaraya görümcemin kızına bakmaya gitti, neymiş ikiside haftasonu çalışacaklarmış. görümcemin istese çok çk rahat ben gelemem diyebileceği bir işi vardı. hafta sonları marketlerde stand tanıtımı yapıyordu.
evlerine taşındık ayrı sorunlar, işten çıkınca yarım saat çarşıda dolaşırdık. surat. dışarda yemek yerdik. surat.
kayınpeder mahvetti hayatımızı, gece olunca hadi biz yatıyoruz derdik. geçerdik odamıza, - saat 11:00- "e siz yatıcaz diye gidiyosunuz 1 saat ışığınız sönmüyor, napıyosunuz, bizimle oturmak istemiyosunuz" salak adam. sana neeeeee. ben hamileyim sabah kalkıp işe gidiyorum, akşam 7:30da eve geliyorum sofrayı hazırlıyorum, mutfağı toparlıyorum, çayının çorbanın servisini yapıyorum bide koltuğumun altında pışpışlayıp uyuttuktan sonramı geçeyim odama. ve kayınvalidem kalkıp bir çatal dahi götürmezdi çoğu zmaan. sabah çalışıyor yemeği o hazırlıyorya. ha bunlar yetmezdi, bunlar tvnin önünde çaylarınıniçerken ben elime bez alıp koltukların tozunu alacakmışım. çay servisi tam olmuyormuş, bunlar balkonda çay sigara keyfi yaparken ben sürekli kontrol edecekmişim çayları biterse diye, çağırsalar dilleri aşınırya. bu konularda hep eşime şikayet ettiler beni ama allahtan o çok taviz vermedi.
doğumum yaklaştı. 2 hafta var diye tahmin ediyoruz. kayınvalidem kalktı senelerdir olmadığı ameliyatı oldu. ben doğum iznine ayrıldım ilk gün koca göbeğimle onun misafirlerini ağırladım. iznimin 3 günü annemde kalıcam dedim yine surat yaptılar. ertesi gün eve geldim, nişanım gelmişti kayınpederim bildiği halde beni hastaneye götürmesi için eşime arabayı vermedi. biz minibüsle gittik, bir o kadarda yol yürüdük. yıl başı gecesiydi, doğum başlamış yatıracağız dediler. hiçbrisi gelmedi, ameliyatlıyım belim ağrıyor diye gelmeyen kayınvalidem yılbaşı kutlamaya gitti.
offf daha neler neler . doğum yaptım gelin bana isim yüzünden burun kıvırdı gelmesin nereye gidecekseniz gidin dedi kv.
son durum oğlum 6 aylık oldu. biz o 3.5 aylıkken bir çatıkatına taşındık.işe başladım oğluma onlar bakıyor. hala görüşüyorduk sözde iyidik geçen güne kadar. oğlum hasta oldu , ben anne evde sigara içmeyin dedim. dinlemedi . 2 gün sonra baktım yine mutfakta sigara içiyor. yine dedim anne neden içiyosun anlamıyomusunuz zararlı dedim. sinirlendim kül tablasını çarpıp salak dedim kavga daha büyüdü bütün düşüncelerimi söyledim kendisine. eşim bugüne kadar hep yanımda oldu onlara karşı. ama bu sefer oda kızdı bana, yüzüme bakmıyor.
ben kendime yakışan bi hareket yapmadığımın farkındayım, ama bu kadar sinirlenmeminsebebini meselenin oğlum ve sağlığı olmasına bağlıyorum. bir yandanda artık onlardan nefret ediyorum yüzlerini görmek istemiyorum, düşüncelerimi kvme söylediğim için içim rahat ama öğlen oğlumu emzirmek için yine onların yanına gitmek zorundayım.
ne yapacağımı bilmiyorum...