- Konu Sahibi mutluaskyoktur
- #1
Merhaba arkadaşlar bu siteye yeni üye oldum sorunumu anlatacak kimsem yok etrafımda..En son çareyi buraya yazmakta buldum yoksa patlıycammmm..Eşimle 1 buçuk senedir evliyiz eşimi o kadar çok seviyordum ki kaynanayla yaşamayı bile kabul ettim onun için..Ozamanlar eşim bir söz vermişti birkaç ay içinde para biriktirip çıkarız evimize demişti ama iş sorunu oldu vs..Yani anlıycanız 1 buçuk senedir kaynanamlayım ve bu bikaç yıl daha böle sürecek gibi duruyor..
KAynanamla yaşamak çok zor geliyor her şeyime karışıyor eşime yaptığım yemekten eşime karşı olan davranışlarıma kadar...Her şeyde akıl vermeye çalışıyor yok onu böle yapma şöle yap diye.Bir de yaptığım işi beğenmiyor söylenip tekrardan kendisi yapmaya kalkıyor.Eşime çocuk gibi bakmamı bekliyor sanki onun annesi benmişim gibi ilacını bile bana verdiriyor sanki eşimin eli ayağı tutmuyor..Kazağını üstünü başını bile bana "giydir" diyor.Sanki o bebek kendi analığını yapamıyor bana yüklüyor..Üstüne üstlük istediğim zaman dışarı çıkamıyorum gezemiyorum mutlaka yanımda gelmek istiyor o çıkarsa çıkabiliyorum o çıkmazsa bende çıkamıyorum..Kayınpederim desen o da her işe karışır sürekli iğneler laf sokar..
O kadar bunaldım ki kızlar o kadar pişmanım ki şimdiki aklım olsaydı eşimin aşkından ölsem de böyle bir şeyi kabul etmezdim ama olan oldu bir kere...
Eşime hiçbir konuda bişey diyemiyorum ailesine laf söyletmez en ufak bişeyde kavga çıkar..En ufak kavgamızda da kaynanam gelir karışır..Artık ne yapacağımı bilmiyorum bu evden nefret ediyorum eşime olan duygularımı da kaybetmek üzereyim evliliğim boyunca hiç mutlu olamadım..Sizinle paylaşmak istedim sizce ne yapmalıyım evliliğimin bitmesi söz konusu lütfen yardım edin arkadaşlar.Okuduğunuz için teşekkürler
KAynanamla yaşamak çok zor geliyor her şeyime karışıyor eşime yaptığım yemekten eşime karşı olan davranışlarıma kadar...Her şeyde akıl vermeye çalışıyor yok onu böle yapma şöle yap diye.Bir de yaptığım işi beğenmiyor söylenip tekrardan kendisi yapmaya kalkıyor.Eşime çocuk gibi bakmamı bekliyor sanki onun annesi benmişim gibi ilacını bile bana verdiriyor sanki eşimin eli ayağı tutmuyor..Kazağını üstünü başını bile bana "giydir" diyor.Sanki o bebek kendi analığını yapamıyor bana yüklüyor..Üstüne üstlük istediğim zaman dışarı çıkamıyorum gezemiyorum mutlaka yanımda gelmek istiyor o çıkarsa çıkabiliyorum o çıkmazsa bende çıkamıyorum..Kayınpederim desen o da her işe karışır sürekli iğneler laf sokar..
O kadar bunaldım ki kızlar o kadar pişmanım ki şimdiki aklım olsaydı eşimin aşkından ölsem de böyle bir şeyi kabul etmezdim ama olan oldu bir kere...
