Kimseden bir yardım görmeden çocuklarını büyüten ve hafta içi tam gün çalışan bir kadın olarak yıllarca eşimin erkek kardeşi yanımızda kaldı.(aynı sizin anlattığınız profilde dağınık, tembel biri) üstüne harçlık, öğrenim harcı olarak da desteklediğimiz oldu. Hep geçici bir dönem, aile olmak bunu gerektirir diye düşündüm. Ama kalma süresi bir lisans süresini çoktan geçip üstüne iş vs. de bulup aynı rahatlıkta devam edince, eve yeni bir bebek daha eklenince, artık ev bulalım dedim, benden kötüsü yoktur şimdi onların gözünde. Buraları okuyunca sabır eşiğimin ne kadar yüksek olduğunu anlıyorum. Ne yaparsanız yapın bir Allah razı olsun duymayacaksınız, hala kaynanamın en sevmediği geliniyim

yıprandığınızla kalacaksınız, yaşadım biliyorum. O taraftan köstek dışında bir şey görmesem de Allah'a şükürler olsun, alın terimizle, hiç birinin sahip olamadığı nice nimet nasip oldu.