- 2 Aralık 2011
- 705
- 1.539
- 333
Öncelikle merhaba. Oğlum kuru fip hastasıydı. Elimden geleni yaptım veteriner 1 ay dayanamaz demişti. Bağışıklığını güçlendirdim her gün takviyelerle. Ama artık son raddeye gelmişti. Hastalık nörolojik olarak çok etkiledi. Yutkunmayi unutmaya başladı. Sonra da sara gibi nöbetler geçirmeye. Yine de umudum vardı. Eskisi gibi kosmasa da bakardım severdim onu ben. Ama dün gece kendini yalarken nöbet geçirmiş ( dişleri kilitleniyordu ) penisini isirmis. Saat 2 de odama geldi yatağa aldım karanlıktı. Garip sesler çıkarıyordu. Işığı açtım o an Dünyam yıkıldı başıma. Pamuk oğlum kanlar içindeydi. Veterineri aradım hemen fotoğraf attım. Kendini isirdigini yarayı hemen kapatmam gerektiğini söyledi. Uzun uğraşlar sonucu yarayı kapattım. Yatağa koydum üstünü örttüm sabaha kadar başını sevdim öptüm sakinlestirdim.. Artık kendine zarar vermeye başlamıştı benim bu çabam onu ayakta tutmuyor acı çekmesine sebep oluyordu. Veterinerim her şeyin daha kötü olacağını kendine daha çok zarar vereceğini söyledi. Bu zamana gelmesi bile mucizeydi. Daha fazla eziyet etmemek için O korkunç kararı verdik ve bugün bebeğime veda ettik. Arkadaşlar kendimi mi kandiriyorum ben. O karardan sonra nefes alamıyorum . Nasıl yaptım diye. Kendimi sucluyorum çocuğum olsa yaparmiydim yeterince sevmedim mi diye. Nefes alamıyorum sabahtan beri. Boğuluyorum. Ne yapicam ben