Üniversitenin başlarındayken ben de kedimi kaybettim, o yüzden acınızı, yokluğunun nasıl bir yara açtığını bilirim.
Üzülmeyin diyemem ama en azından kendinizi suçlamayın, siz gayet iyi bir anneydiniz ona. Elinizden geleni yapmışsınız, hep başındaymışsınız.
Ne kadar acı da olsa insani ve doğru bir karar verdiğinizi düşünüyorum. İyileşme olasılığı yoksa, yavaş yavaş ölüme doğru gidiyorsa acı çekerek, son günlerini kıvranarak geçirmesine ben de müsaade etmezdim. Allah sabır versin.