- 10 Aralık 2020
- 775
- En iyi cevaplar
- 1
- 1.303
- 28
Gerçekten Allah sabır versin okurken gözlerim doldu, benim de var bir tane minnoş bebeğim öksürse hapşırsa bile içim burkuluyor, anlayabiliyorum sizi.. Kendinizi suçlamayın yaşasaydı da canı çok yanacaktı belki de.. İnşallah bu acıyı en kısa sürede atlatırsınız...Öncelikle merhaba. Oğlum kuru fip hastasıydı. Elimden geleni yaptım veteriner 1 ay dayanamaz demişti. Bağışıklığını güçlendirdim her gün takviyelerle. Ama artık son raddeye gelmişti. Hastalık nörolojik olarak çok etkiledi. Yutkunmayi unutmaya başladı. Sonra da sara gibi nöbetler geçirmeye. Yine de umudum vardı. Eskisi gibi kosmasa da bakardım severdim onu ben. Ama dün gece kendini yalarken nöbet geçirmiş ( dişleri kilitleniyordu ) penisini isirmis. Saat 2 de odama geldi yatağa aldım karanlıktı. Garip sesler çıkarıyordu. Işığı açtım o an Dünyam yıkıldı başıma. Pamuk oğlum kanlar içindeydi. Veterineri aradım hemen fotoğraf attım. Kendini isirdigini yarayı hemen kapatmam gerektiğini söyledi. Uzun uğraşlar sonucu yarayı kapattım. Yatağa koydum üstünü örttüm sabaha kadar başını sevdim öptüm sakinlestirdim.. Artık kendine zarar vermeye başlamıştı benim bu çabam onu ayakta tutmuyor acı çekmesine sebep oluyordu. Veterinerim her şeyin daha kötü olacağını kendine daha çok zarar vereceğini söyledi. Bu zamana gelmesi bile mucizeydi. Daha fazla eziyet etmemek için O korkunç kararı verdik ve bugün bebeğime veda ettik. Arkadaşlar kendimi mi kandiriyorum ben. O karardan sonra nefes alamıyorum . Nasıl yaptım diye. Kendimi sucluyorum çocuğum olsa yaparmiydim yeterince sevmedim mi diye. Nefes alamıyorum sabahtan beri. Boğuluyorum. Ne yapicam ben
Başınız sağolsun öyle iyi anlıyorum ki sizi..biz de kuru fibten kaybettik oğlumuzu.çok acı çekti yavrum bir umut her türlü tedaviyi uyguladık ama yok olmadı.çok korkmuştum uyutma kararı vermekten ama şimdi düşünüyorum da keşke o kadar acı çekmeden uyutsaydık..ilk zamanlar nefes alamıyordum acıdan eve girmek istemiyordum ne yaşadığımı bir ben bilirim.iki buçuk sene oldu hala içimde acısı geçmedi ama alıştım..keşke bir yakınınız gidip toplasa eşyalarını bir nebze daha kolay olurdu sizin için..Eve giremedim hala ve nasıl giricem bilmiyorum. Her yer kan içinde. Her yerde eşyaları.
Ben de canim kizimi iki yil once haziran 20 de fibden kaybettim.Kizim islak fibti..Bir buçuk ay savasti..Hala özlüyorum kokusu hala burnumda..Mezarina gidip konuşuyorum..Sizi cok iyi anliyorum..Ama dogru bir karar vermissiniz..Cunku bundan sonrasi daha kotu olacakti oglunuz icin..Ben maalesef aptal bir umut besledim ve uyutamadim..Hala pismanim biliyor musunuz? Onun daha cok aci cekmesine sebep oldumÖncelikle merhaba. Oğlum kuru fip hastasıydı. Elimden geleni yaptım veteriner 1 ay dayanamaz demişti. Bağışıklığını güçlendirdim her gün takviyelerle. Ama artık son raddeye gelmişti. Hastalık nörolojik olarak çok etkiledi. Yutkunmayi unutmaya başladı. Sonra da sara gibi nöbetler geçirmeye. Yine de umudum vardı. Eskisi gibi kosmasa da bakardım severdim onu ben. Ama dün gece kendini yalarken nöbet geçirmiş ( dişleri kilitleniyordu ) penisini isirmis. Saat 2 de odama geldi yatağa aldım karanlıktı. Garip sesler çıkarıyordu. Işığı açtım o an Dünyam yıkıldı başıma. Pamuk oğlum kanlar içindeydi. Veterineri aradım hemen fotoğraf attım. Kendini isirdigini yarayı hemen kapatmam gerektiğini söyledi. Uzun uğraşlar sonucu yarayı kapattım. Yatağa koydum üstünü örttüm sabaha kadar başını sevdim öptüm sakinlestirdim.. Artık kendine zarar vermeye başlamıştı benim bu çabam onu ayakta tutmuyor acı çekmesine sebep oluyordu. Veterinerim her şeyin daha kötü olacağını kendine daha çok zarar vereceğini söyledi. Bu zamana gelmesi bile mucizeydi. Daha fazla eziyet etmemek için O korkunç kararı verdik ve bugün bebeğime veda ettik. Arkadaşlar kendimi mi kandiriyorum ben. O karardan sonra nefes alamıyorum . Nasıl yaptım diye. Kendimi sucluyorum çocuğum olsa yaparmiydim yeterince sevmedim mi diye. Nefes alamıyorum sabahtan beri. Boğuluyorum. Ne yapicam ben
Benimde kedilerim öldü seni çok iyi anlayabiliyorum ama şöyle düşün onların ağzı dişi yok byeri ağrısa söyleyemiyor canının nasıl yandığını anlatamıyor maalesef artık nasıl bir acı çekiyorsa penisini acıyordu galiba o acıyla onu ısırıp ağrıdan kurtulmak istiyordu... Şimdi acıları dindi rahat rahat uyuyor sende içinden geldiği gibi ağla içini boşalt sakın ama sakın kendini sıkma ve vicdan azabı cekme elinde olsa bile bile öldürürmüsün hayır onun iyiliği için yaptın... Rahat uyusun meleğimÖncelikle merhaba. Oğlum kuru fip hastasıydı. Elimden geleni yaptım veteriner 1 ay dayanamaz demişti. Bağışıklığını güçlendirdim her gün takviyelerle. Ama artık son raddeye gelmişti. Hastalık nörolojik olarak çok etkiledi. Yutkunmayi unutmaya başladı. Sonra da sara gibi nöbetler geçirmeye. Yine de umudum vardı. Eskisi gibi kosmasa da bakardım severdim onu ben. Ama dün gece kendini yalarken nöbet geçirmiş ( dişleri kilitleniyordu ) penisini isirmis. Saat 2 de odama geldi yatağa aldım karanlıktı. Garip sesler çıkarıyordu. Işığı açtım o an Dünyam yıkıldı başıma. Pamuk oğlum kanlar içindeydi. Veterineri aradım hemen fotoğraf attım. Kendini isirdigini yarayı hemen kapatmam gerektiğini söyledi. Uzun uğraşlar sonucu yarayı kapattım. Yatağa koydum üstünü örttüm sabaha kadar başını sevdim öptüm sakinlestirdim.. Artık kendine zarar vermeye başlamıştı benim bu çabam onu ayakta tutmuyor acı çekmesine sebep oluyordu. Veterinerim her şeyin daha kötü olacağını kendine daha çok zarar vereceğini söyledi. Bu zamana gelmesi bile mucizeydi. Daha fazla eziyet etmemek için O korkunç kararı verdik ve bugün bebeğime veda ettik. Arkadaşlar kendimi mi kandiriyorum ben. O karardan sonra nefes alamıyorum . Nasıl yaptım diye. Kendimi sucluyorum çocuğum olsa yaparmiydim yeterince sevmedim mi diye. Nefes alamıyorum sabahtan beri. Boğuluyorum. Ne yapicam ben
9 Ağustosta aniden bizim de bu kararı vermemiz gerekti. 2 gün öncesinde kısırlaştırma operasyonu geçirmişti. Gayet iyiydi. 2. Günün sonunda nefes alması değişti. Yemek yemedi. Sadece kedi pudingi yedi. Sabah veterinere gittik. Tahlil , röntgen çekmeden serum taktı. Röntgen sonucu çıktığında böbrekleri büyümüş , akciğerleri su toplamıştı. Serum sonrası daha da fena oldu. Oksijen ünitesine koydular. Ateş barut diye bir veteriner var . Ona ulaşmaya çalıştık ... Ulaşamadık.. nasıl can çekiliyordu anlatamam. Sonuçları başka veterinerlere de yolladık . Hepsi uyutmak lazım acı çektirmeyelim dedi.Öncelikle merhaba. Oğlum kuru fip hastasıydı. Elimden geleni yaptım veteriner 1 ay dayanamaz demişti. Bağışıklığını güçlendirdim her gün takviyelerle. Ama artık son raddeye gelmişti. Hastalık nörolojik olarak çok etkiledi. Yutkunmayi unutmaya başladı. Sonra da sara gibi nöbetler geçirmeye. Yine de umudum vardı. Eskisi gibi kosmasa da bakardım severdim onu ben. Ama dün gece kendini yalarken nöbet geçirmiş ( dişleri kilitleniyordu ) penisini isirmis. Saat 2 de odama geldi yatağa aldım karanlıktı. Garip sesler çıkarıyordu. Işığı açtım o an Dünyam yıkıldı başıma. Pamuk oğlum kanlar içindeydi. Veterineri aradım hemen fotoğraf attım. Kendini isirdigini yarayı hemen kapatmam gerektiğini söyledi. Uzun uğraşlar sonucu yarayı kapattım. Yatağa koydum üstünü örttüm sabaha kadar başını sevdim öptüm sakinlestirdim.. Artık kendine zarar vermeye başlamıştı benim bu çabam onu ayakta tutmuyor acı çekmesine sebep oluyordu. Veterinerim her şeyin daha kötü olacağını kendine daha çok zarar vereceğini söyledi. Bu zamana gelmesi bile mucizeydi. Daha fazla eziyet etmemek için O korkunç kararı verdik ve bugün bebeğime veda ettik. Arkadaşlar kendimi mi kandiriyorum ben. O karardan sonra nefes alamıyorum . Nasıl yaptım diye. Kendimi sucluyorum çocuğum olsa yaparmiydim yeterince sevmedim mi diye. Nefes alamıyorum sabahtan beri. Boğuluyorum. Ne yapicam ben
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?