Sevgili Hanımlar,
İki hafta önce benim için çok özel bir kedimi ani ve travmatik bir şekilde kaybettim. Konumun ayrıntıları evcil hayvanlar bölümünde açtığım şu konumda:
Bana beddua edin.... kedim...
Özetle kedimin arada bir kalça ağrısı oluyordu, arka bacağına basamayıp bağırıyordu. Onun mamasına veterinerin verdiği ilacı karıştırıp veriyordum ve düzeliyordu. Yine o gün ağrısı oldu zannettim, ama tek fark bu sefer hızlı hızlı nefes alıyordu ve saklanma davranışı (koltuk arkalarına) sergiledi (daha önce bunlar olmuyordu). Ben bunların başka bir şeyin belirtisi olabileceğini ve sonucunu düşünemeyerek yine mamasına ilaç karıştırıp verdim hapur hupur yedi.
Sonra nefesi yüzünden için rahat etmedi vete götürdüm. Vet ağrı kesici iğne ve ödem sökücü yaptığını söyledi ağızdan da mide koruyucu verdi. Bir de bana bu böyle nefes alırken mi mama yedi? Nefes borusuna kaçmış dedi. Sonra durumu izleyin yarın getirin, nefes borusuna kaçanla ilgili eğer düzelmezse bir tedavi başlarız dedi. Biz eve döndük kedim fenalaştı. Sonra yine vete yetiştirdik başka bir iğne daha yaptı (sonradan kan sulandırıcı da yaptım demişti sanırım bu iğne kan sulandırıcı idi) oksijen kabinine aldı ama kedim öldü. (hepsi 5-6 saat içinde oldu).
3 gün perişan oldum çünkü canımdan çok sevdiğim kedimin ölmesi bir tarafa (nefes borusuna mama kaçmasına neden olarak) onu ben öldürdüm diye perişan oldum. Eski oturduğumuz ildeki veterinerimizle konuştum. O bana kedimin çok yüksek olasılıkla kalp krizi geçirdiğini söyledi. Meğer kedilerde kalp krizinin olası belirtilerinden biri de arka bacağına basamamakmış. Belki ilk belirtiler de kalp krizi olabilirmiş. Kedilerde kalp krizinde kan sulandırıcı ve oksijen desteği dışında yapılacak bir şey yokmuş ve genelde yüksek oranda ölümle sonuçlanıyormuş.
Cesaretimi toplayıp kendi vetimize gittim. Vetimiz iki ortak, bir ortak daha kıdemli, kedimi götürdüğüm gece nöbetçi değildi öteki nöbetçiydi. Neyse gittiğimde ikisi de oradaydı. Sordum kedim neden öldü diye. O pıhtı atmış, kalp krizi geçirmiş dedi. Anladım kedim kalp krizinden öldü ama sonra mamayı sordum. O kalp krizinin nedeni mi yoksa tuzu biberi mi oldu diye. Vet tuzu biberi olmuştur. Dedi. Öteki nöbetçi olan vet de “ben kan sulandırıcı da yaptım kalp krizi ihtimale karşı ama sizi telaşlandırmamak için söylemedim” dedi. Ama ilkinde mi yaptı ikincisinde mi yaptı bana öyle geliyor ki ikincisinde yaptı belki ilkin anlamadı ya da anladı neyse.
Tabi ben kedimin benim verdiğim mama yüzünden değil de kalp krizi yüzünden öldüğünü anlayınca önce bir rahatladım ama tabi ki kedimin acısı geçmedi. Şimdi aradan 2 hafta geçti benim kafam yine bulanmaya başladı. Onlar acaba beni avutmak için mi öyle söylediler falan diye. Kedimin kalp krizi geçirdiği kesin ama acaba benim ona verdiğim mamanın boğazına kaçması yüzünden mi kalp krizi geçirdi? ve eğer öncesinde de zaten kalp krizi geçiriyor idiyse yine maması boğazına kaçmasaydı atlatır mıydı? Diye. Böyle kendimi yiyip bitiriyorum.
Şimdi kim ne söylesin bana? Senin yüzünden değildi kalp kriziydi deseler beni acaba avutuyorlar mı diyeceğim. Yok biri çıkıp evet senin maman yüzünden oldu dese o zaman da ne yapacağım bilmiyorum, kabullenip belki terapi alacağım falan bilmiyorum ne yapacağım ama sanki herkes beni avutuyor falan. Eski vetimiz “için rahat değilse veterinerlik fakültesinden otopsi talep edebilirsin.” Demişti tabi öyle bir şey yapmayacağım kedimi gömmüşüm gitti.
Ama şimdi gün geçtikçe yasımı yaşamak yerine gitgide daha perişan oluyorum. Bugün öğrenciye dersim vardı iptal ettim. Evde hiçbir şey yapamıyorum, evden çıkamıyorum. Dün gece Allaha canımı alması için çok dua ettim.
Lütfen hakkınızı helal edin.
evlendim şehir dışına taşındım, vermedi kedimi babam. Sen orada kendine bak hayvanın da düzenini bozma dediler el koydular tosunuma. Aklım çıkıyor bişey olacak diye astımı var yaşı var.
