Ben teşekkür ederim, güzel sözleriniz için. Kendi hayatımdan ve gözlemlerimden analizlerim. Size de bir faydası olmuşsa ne mutlu bana.
Konu sahibinin davranış şeklini o kadar beğendim ki, içim açıldı sabah sabah. Tebrik etmeden geçemedim.
Bir tek hayatımız varsa, o kıymetli. ne onu tasarruf hakkını, ne de beyinlerimizi kimseye kiraya verme lüksüne sahip değiliz. Eğer yaşamaya değer bir hayat istiyorsak.
Bizden çok daha tutucu olduğunu düşündüğümüz Arap kültüründe ve daha pek çok farklı kültürde bile boşanmak bu kadar önem atfedilen bir şey değil. Yürümedi, allah selametliğini versin, nasibi güzel olsun diyerek ayrılıyorlar. Bizim kültür bunu bu kadar büyütüyor. Ve boşanan bir kadına, yaşadıkları yetmezmiş gibi, daha da kötü hissettiriyor. Ve bu gerçekten gerçek değil :) o yargılayan bakışlar bir yaraya merhem oluyor mu? Yok. O zaman onların görüşlerinin de bir ehemmiyeti yok. Hepsi bu.
Gerçekten çoğumuz böyle kritik durumlarda ortada duran çıplak gerçeğe bilerek gözümüzü kapatmıyor muyuz? Sırf kendi sınırlı güvenli alanımız, alışkanlıklarımız bozulmasın diye. Ve sonra mutsuzluktan ölüyoruz.
Konu sahibi her gün ölmektense, bir gün ölmeyi tercih etmiş. Ve kendine yeni bir hayat kurmaya cesaret etmiş. Bir defa çok acır ama sonrası güzel olacaktır inşallah. Üzülmek değil, çok şükür diye sevinerek uyanması lazım her sabaha.
30 senede yediğim kazıklara oturup üzülmektense, artık sıra sıra sahiplerine iade ederek geçirmek çok daha eğlenceli :)
Eşe bile önce Can, sonra Canan beyefendiciğim diyeceğiz :)