- 2 Kasım 2012
- 576
- 243
- 303
Merhaba arkadaşlar.. Ben evlendim ama kendi hayatıma bakamıyorum, eşimle de sorunlar yaşıyorum sırf benim asabiyetim yüzünden. Bekar evimdeki aile sorunlarından uzak kalamıyorum. Sanırım takıntı oldu bende kendimi yiyip bitiriyorum. Abim var, evlenip kendi düzenini kuramadı, çok fazla alkol alıyor, bomboş bir hayat yaşıyor bana göre. Az çok insanları gözlemleme yeteneğim varsa ben kişilik bozukluğu olduğuna inanıyorum o yüzden de içki içiyor zaten
Elimden bir şey gelmiyor, bazen çok kızıyorum bazen üzülüyorum acıyorum. Hep suçululuk duygusu içindeyim. Annemler köyde şu an. Uzun süredir gitmiyorum diye annemin evine gittik eşimle orada kaldık. Ablamla oturduk sohbet ettik, o yanımıza gelmedi bile. Neden böyle oluyor ne yapabilirim bilmiyorum. Eşim ağzını açıp hiçbir şey demiyor. Aynısını bana onun kardeşi yapsa kavga çıkarırdım ama o bana o kadar düşkün ki her şeyi görüyor sabrediyor.. Neden yazdım bilmiyorum, sanırım içimi biraz olsun boşaltmak için. Bunları kafama taka taka depresyondan çıkamıyorum. Kendi ailemin yanında hep negatif eşimin ailesinin yanında hep pozitifim. Çünkü onlar da pozitif insanlar. Bu da benim vicdanımı kemiriyor.
