benimde oyle kardeş dediğim insanlardan ayrıldım.ama bazen eski dostlukları görünce içim cız etmıyor değil. en çokda sonradan birşeylerin değerini anladıktan,üzdükten sonra özür dilemeleri üzüyor.iş işten geçtikten sonra.
Sinir yapmadım ki ortaya bir yorum atmışsınız da saçma geldi o yüzden yazdım ama gülerek.
siz kimseye adım atmazsanız soğuk durursanız kimse de size adım atmaz ki doğal olarak.çok özgüvensizsiniz buraya yazmanıza bile yansıdığına göre insanlarla ikili ilişkilerinizde de yansıyodur ve o an ortamda kuvvetle muhtemel "rahatsızlık duygusu" uyandırıyor olabilirsiniz.psikolog değilim o yüzden bunu nasıl aşarsınız tavsiyesi veremem ama bir yardım alın.pat diye sosyal kelebek olun çıkın demiyorum ama açılmanız lazım bi şekilde.
biriyle beraber eğleniyorsam çağırırım gideceğim yere güvenirsem arkadaş olurum. o yüzden dedim farklı ilgi alanları olsun konuşurken zevk alsınlar çağırsılar seni
Böyle yasamaktan hiç sıkılmıyor musunuz peki. Canınız sıkıldığında ya da guzel bişey olduğunda kime anlatıyorsunuzyakın dostum hiç olmadı böyle büyüdüğüm için hiç eksiklik hissetmedim. yalnızlıktan hiç şikayet etmedim. ben hep şey derim ölsem ilk beni patronum bulur o da işe gitmediğimde hesap sormak için aradığında
Kk ne güne duruyor
Bana dostluk kavramı mübalağalı geliyor ya. Konustugum,gezdigim,yeri gelince dertlesebildiim "güvenilir" insanlar olduktan sonra ay ama o benim dostum diye birsürü huyuna katlanilmasini ben cok gereksiz buluyorum. Hicbir ortak nokta yok ama ölümüne kankalaryakın dostum hiç olmadı böyle büyüdüğüm için hiç eksiklik hissetmedim. yalnızlıktan hiç şikayet etmedim. ben hep şey derim ölsem ilk beni patronum bulur o da işe gitmediğimde hesap sormak için aradığında
İnanirmisiniz biraz once sizin yazdiginiz derdin aynisini ben yazdim evliyim bebegimleyim tum gun hic bi yere gidemiorum cikamiorum yabanci yerdeyim kimsem yok cevrem yok kendi memleketimden bile liseden bi kac arkadaş ama konucak birsey bulamiyoruz sanki istemiomuş gibi hissediorum kendimi
Siz soğuk olduğunuz için insanlar da size yanaşmaya çekiniyordur ama takıldığım nokta nişanlı ki nişanlılık döneminde zaten insanın gözü başka birşey görmez sizde neden öyle değil acaba?
Sonra 10. Sınıf geldi o sınıf dağıldı tabi bölümlere. Biz o kız arkadaşımla aynı sınıfa düştük ama düştüğümüz sınıf komple bizim düşman kızlardan oluşuyo çok kötü günler geçiriyorduk ki bir zeytin dalı uzatalım dedik. Gittik basit bir biskrem aldık ve tenefüs arasında bu kızların arasına girdik ikram ettik . Güleryüzle karşıladılar ve kaynaştık gitti. Sonra en yakın arkadaşlarımız oldular. Diyeceğim o ki çalışıyorsanız iş yerinizde veya komşularınıza artık kim varsa ulaşabileceğiniz akranınız vs bir şeyler ikram ederek onlara bir dal uzatın. Etkili bir yöntemdir . İşe yarar. Sonrasında muhabbeti ilerletirsiniz bir şekilde. Belki tam kafanıza göre biri çıkar. Olmazsa da üzülmeyin kk ya gelin yazın biz arkadaşlık yaparız 
