benimde oyle kardeş dediğim insanlardan ayrıldım.ama bazen eski dostlukları görünce içim cız etmıyor değil. en çokda sonradan birşeylerin değerini anladıktan,üzdükten sonra özür dilemeleri üzüyor.iş işten geçtikten sonra.Kalabalık yalnızlık olmasından da böylesi daha güzel emin ol.
10 yıldır çalışıyorum. Çok samimi arkadaşlarım da oldu ve su an hiçbiri yanımda degil. Lisedekiler, okuldakiler vs hepsi gitti onları saymıyorum bile. Şu an da bir çay icecegim arkadaşım yok desem inanır mısın ? Hayat çok garip herkes kendi derdine düşmüş. Bende dahil.. ve yalnızlığa o kadar alıştım ki biriyle saatlerce telefonda sohbet etmek yada kız kıza muhabbet etmek bana yorucu geliyor. Bazen insan kendine yetebilmeyi de ogreniyor
Sinir yapmadım ki ortaya bir yorum atmışsınız da saçma geldi o yüzden yazdım ama gülerek.nişanlanmak için konuşmak anlaşmak arkadaş çevre gerekiyor demek istedim ,
yorumu konu sahibine yazdım siz niye sinir yaptınız
Sinir yapmadım ki ortaya bir yorum atmışsınız da saçma geldi o yüzden yazdım ama gülerek.
Tanımadığım birine yok yere niye sinir olayım.
Yorumu konu sahibine attım sen niye yorum yapıyorsun demeye getirerek sanırım siz biraz sinir yapmışsınız . Biraz eleştiriye açık olun.
siz kimseye adım atmazsanız soğuk durursanız kimse de size adım atmaz ki doğal olarak.çok özgüvensizsiniz buraya yazmanıza bile yansıdığına göre insanlarla ikili ilişkilerinizde de yansıyodur ve o an ortamda kuvvetle muhtemel "rahatsızlık duygusu" uyandırıyor olabilirsiniz.psikolog değilim o yüzden bunu nasıl aşarsınız tavsiyesi veremem ama bir yardım alın.pat diye sosyal kelebek olun çıkın demiyorum ama açılmanız lazım bi şekilde.Merhaba,
Konum hic ilgi çekmeyecek biliyorum diğerleri gibi olaylı olmadığı için kimse de yorum yapmayacak ama buraya da yazıp içimi dökmezsem dayanamayacağım.
Ben çok yalnızım. Öyle böyle değil inanılmaz yalnızım. Bu yalnızlık içinde boguluyorum nefes alamıyorum. Çok mutsuzum artık dayanamıyorum.
Liseden bir kac arkadaşım vardı. Zamanla koptuk. Üniversitede hiç öyle cok yakın arkadaşım olmadı zaten. Çocukluk arkadaşım vardı bi tane onla da arada görüşüyoruz ama sanki benim zorumla gibi. Arada görüştüğüm bir iki kişi var iste sanki onlarla da benim zorumla görüşüyoruz bence. Kimse benimle vakit gecirmekten mutlu değil gibi hissediyorum sanki insanları sıkıyorum.
Nişanlıyım, bugün birlikteydik. Ve ben yalnız kalmaktan korkutugum icin yanından ayrılmak istemedim ama o da artık sıkıldı ve gitmek istedi. Beni eve bırakırken belli etmemeye çalıştım ama neredeyse aglayacaktim.
Is yerinde hic kimsem yok aksama kadar öyle bunalıyorum ki. Hic kimse bana hadi bi çay içelim iki dk nefes alalm demiyor. Ben de kimseye diyemiyorum tabi kimseyle yakın olmadığım için.
Bi insanın hiç mi doğru düzgün arkadaşı olmaz hiç mi çevresi olmaz ya. Kimseyle iyi kötü derdimi paylaşamyorum. İnsanlarla kolay iletişim kurabilen hemen kaynasabilen bi tip değilim ama bu kadar mı kötü bi insanım ben neden kimseyle arkadas olamıyorum.
Size basit gelebilir ama yalnızlıktan cildirmanin esigindeyim. Bunun icin ağlıyorum şu anda. İçimi dökmek istedim. Okuyanlara tesekkur ederim.
biriyle beraber eğleniyorsam çağırırım gideceğim yere güvenirsem arkadaş olurum. o yüzden dedim farklı ilgi alanları olsun konuşurken zevk alsınlar çağırsılar seniEvet düşündüm aslında. Diğer herkesle neden arkadas oluyorlarsa o yuzden olsunlar. Iyi iletişim kuramadığım doğru. Ama biraz kaynastiktan sonra ben de cana yakın iyi bir arkadas oluyorum bence.
Siz biriyle neden arkadas olursunuz mesela cevap verirseniz ben de o yönde kendimi gelistireyim
Böyle yasamaktan hiç sıkılmıyor musunuz peki. Canınız sıkıldığında ya da guzel bişey olduğunda kime anlatıyorsunuzyakın dostum hiç olmadı böyle büyüdüğüm için hiç eksiklik hissetmedim. yalnızlıktan hiç şikayet etmedim. ben hep şey derim ölsem ilk beni patronum bulur o da işe gitmediğimde hesap sormak için aradığında
Kk ne güne duruyorBöyle yasamaktan hiç sıkılmıyor musunuz peki. Canınız sıkıldığında ya da guzel bişey olduğunda kime anlatıyorsunuz
Bana dostluk kavramı mübalağalı geliyor ya. Konustugum,gezdigim,yeri gelince dertlesebildiim "güvenilir" insanlar olduktan sonra ay ama o benim dostum diye birsürü huyuna katlanilmasini ben cok gereksiz buluyorum. Hicbir ortak nokta yok ama ölümüne kankalaryakın dostum hiç olmadı böyle büyüdüğüm için hiç eksiklik hissetmedim. yalnızlıktan hiç şikayet etmedim. ben hep şey derim ölsem ilk beni patronum bulur o da işe gitmediğimde hesap sormak için aradığında
İnanirmisiniz biraz once sizin yazdiginiz derdin aynisini ben yazdim evliyim bebegimleyim tum gun hic bi yere gidemiorum cikamiorum yabanci yerdeyim kimsem yok cevrem yok kendi memleketimden bile liseden bi kac arkadaş ama konucak birsey bulamiyoruz sanki istemiomuş gibi hissediorum kendimiMerhaba,
Konum hic ilgi çekmeyecek biliyorum diğerleri gibi olaylı olmadığı için kimse de yorum yapmayacak ama buraya da yazıp içimi dökmezsem dayanamayacağım.
Ben çok yalnızım. Öyle böyle değil inanılmaz yalnızım. Bu yalnızlık içinde boguluyorum nefes alamıyorum. Çok mutsuzum artık dayanamıyorum.
Liseden bir kac arkadaşım vardı. Zamanla koptuk. Üniversitede hiç öyle cok yakın arkadaşım olmadı zaten. Çocukluk arkadaşım vardı bi tane onla da arada görüşüyoruz ama sanki benim zorumla gibi. Arada görüştüğüm bir iki kişi var iste sanki onlarla da benim zorumla görüşüyoruz bence. Kimse benimle vakit gecirmekten mutlu değil gibi hissediyorum sanki insanları sıkıyorum.
Nişanlıyım, bugün birlikteydik. Ve ben yalnız kalmaktan korkutugum icin yanından ayrılmak istemedim ama o da artık sıkıldı ve gitmek istedi. Beni eve bırakırken belli etmemeye çalıştım ama neredeyse aglayacaktim.
Is yerinde hic kimsem yok aksama kadar öyle bunalıyorum ki. Hic kimse bana hadi bi çay içelim iki dk nefes alalm demiyor. Ben de kimseye diyemiyorum tabi kimseyle yakın olmadığım için.
Bi insanın hiç mi doğru düzgün arkadaşı olmaz hiç mi çevresi olmaz ya. Kimseyle iyi kötü derdimi paylaşamyorum. İnsanlarla kolay iletişim kurabilen hemen kaynasabilen bi tip değilim ama bu kadar mı kötü bi insanım ben neden kimseyle arkadas olamıyorum.
Size basit gelebilir ama yalnızlıktan cildirmanin esigindeyim. Bunun icin ağlıyorum şu anda. İçimi dökmek istedim. Okuyanlara tesekkur ederim.
Siz soğuk olduğunuz için insanlar da size yanaşmaya çekiniyordur ama takıldığım nokta nişanlı ki nişanlılık döneminde zaten insanın gözü başka birşey görmez sizde neden öyle değil acaba?Merhaba,
Konum hic ilgi çekmeyecek biliyorum diğerleri gibi olaylı olmadığı için kimse de yorum yapmayacak ama buraya da yazıp içimi dökmezsem dayanamayacağım.
Ben çok yalnızım. Öyle böyle değil inanılmaz yalnızım. Bu yalnızlık içinde boguluyorum nefes alamıyorum. Çok mutsuzum artık dayanamıyorum.
Liseden bir kac arkadaşım vardı. Zamanla koptuk. Üniversitede hiç öyle cok yakın arkadaşım olmadı zaten. Çocukluk arkadaşım vardı bi tane onla da arada görüşüyoruz ama sanki benim zorumla gibi. Arada görüştüğüm bir iki kişi var iste sanki onlarla da benim zorumla görüşüyoruz bence. Kimse benimle vakit gecirmekten mutlu değil gibi hissediyorum sanki insanları sıkıyorum.
Nişanlıyım, bugün birlikteydik. Ve ben yalnız kalmaktan korkutugum icin yanından ayrılmak istemedim ama o da artık sıkıldı ve gitmek istedi. Beni eve bırakırken belli etmemeye çalıştım ama neredeyse aglayacaktim.
Is yerinde hic kimsem yok aksama kadar öyle bunalıyorum ki. Hic kimse bana hadi bi çay içelim iki dk nefes alalm demiyor. Ben de kimseye diyemiyorum tabi kimseyle yakın olmadığım için.
Bi insanın hiç mi doğru düzgün arkadaşı olmaz hiç mi çevresi olmaz ya. Kimseyle iyi kötü derdimi paylaşamyorum. İnsanlarla kolay iletişim kurabilen hemen kaynasabilen bi tip değilim ama bu kadar mı kötü bi insanım ben neden kimseyle arkadas olamıyorum.
Size basit gelebilir ama yalnızlıktan cildirmanin esigindeyim. Bunun icin ağlıyorum şu anda. İçimi dökmek istedim. Okuyanlara tesekkur ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?