kendımı anne hıssedemıyorum

canim benim gecmis olsun bir arkadasin dedigi gibi elestirmemek lazim sanirim logusalik depresyonu yasadigin daha agir yasayanlarda var bunu once kesinlikle bir destek al insanin bedeni gibi ruhuda hastalanabilir ama onemli olan bunu anlayabilmek sanirim sen boslukta bocaliyorsun gayet normal hormonlarin 9 ay oyun oynadi inisli cikisli anlar yasatti sana aileniz buyudu sorumlulugunuz artti tabiki hayatin eskisi gibi olamazdi arkadasim ama dusun sen dunyaya bir mucize getirdin sen anne olmak icin secilmis bir kisisin bak burda senin oglunun bir kolu kadar evlad icin yanan kavrulan kac arkadasimiz var ya daha 26. haftalarda dogum yapmis bebekleri kuvezde savas verirken gozyasi yerine kan akitan annelerimiz var saglamsin bebegin saglam sadece duygularin biraz karismis senin simdi git bebegine bak nasil savunmasiz minik korunmasiz karnim ac diyemez susadim bir kasik su anne diyemez ama senin kokunu duyunca nasil sevinir kimbilir sen onun hayatta en cok sevdigisin dili agzi olsa annecim senin icin olurum iyiki varsin derdi sana tesekkurler ederdi masum bir melek dunyaya dustu tam senin catina sana ihtiyaci var o senin hayata attigin imza senin dunyaya birakacagin bir varlik o esinle senin askinizin insana donusmus hali o aynadaki diger tarafiniz bir buyugunuze birakip arada esinle yanliz kalin bebeginle yuruyuse cik birde derdine su yonden bak o dunyaya gelirken fikri alinmadi senin ve esinin karari ile geldi canim arkadasim hayat hizla akip gidiyor artik hersey kirleniyor ucuzluyor basitlesiyor sevgilerin yerini baska bir guc aliyor ama tek bir sey degismiyor kirlenmiyor akip gitmiyor oda anne evlat aski en kisa zamanda bir yardim al esinle kendinize zaman ayir inan hepsi gecicek o bir gul goncasi gulde sensin sar sarmala onu annesi gibi sevkatli sevgi dolu olsun sevgilerimle nacizane fikrim bunlar umarim seni kirmadim.....
 
cnm lohusalık psikolojisi yengemdede olmuştu emzirmek bile istememişti fakat şimdi diyoki böyle dğüşündüğüm için çok pişmanım o benim dünya diyor hele bide büyüsün anne desin ozamn görücem seni inşallah dediklerimi hatırlkarsın ozamn
 

Canım yazdıklarının bazı bölümlerinde kendimi buldum.Bende aynen senin gibi kızım ilk doğduğu zamanlar ağladığında ben bunu neden yaptım diye sorardım kendi kendime.Haftaiçi annem bakardı hafta sonları ben bakardım çalıştığım için.Haftasonları sinirlenmemek için sakinleştirici alırdım.Ne günlerdi şimdi komik geliyor.Doktora gitmek istedim eşim öyle şeylere karşı.Bende o dönemden sonra yanlızlık fobisi başladı ,garip garip huylar edindim.Şimdi kızım 4,5 yaşında o dönemleri atlattım.Aynı anda doğum yaptığım bir arkadaşım vardı onunla her saat başı konuşur birbirimizi rahatlardık.Bu çocuklar büyüsün kafamıza huni takıp gezeceğiz derdik.Ama herşey gibi bunlarda unutuluyor. O arkadaşım şimdi tekrar hamile.Bende kesinlikle 2.çocuğu düşünmüyorum.Herşey rahat olmaktan geçiyor.Sen gerginsin bebekte gergin.Rahat annelere dikkat et bebekleride rahat ve sakin oluyor.Allah kolaylık versin.Bebeğini sağlıkla büyüt.
 
öncelikle geçmiş olsun canım bütün arkadaşlarımın dediğine katılıyorum ama en cokda ozgurdu arkadaşımın değindiği son cümle cok dogru rahat annelerin rahat bebekleri var ve sakin oluyorlar.
evet senin dogum sonu depresyonu gibi bi sorunun var canım ve buna neden olan senin hormonların ve yaşadıgın psiko-sosyal faktörler birde senin sütünün hızla kesilmeside hormonları karıştıran bi durum.kendiliginden gecmesini beklersen daha cok zarar görürsün cünkü bu gibi durumlarda annelik rolünün kazanılması bazen 10 -12 ay devam ediyor kişiden kişiye değişmekle birlikte ve daha bi cok etken erken yada gec kazanılmasını etkiliyor canım.kesinlikle bir psikologa gitmeni tavsiye ediyorum psikiatristten cok.bu arada yardım almanın dışında yapman gereken bi şey daha.varsa bi yakının ,bebegini gündüzleri ona bırakman ve hatta gece uykusu acısından yakınında annen yada kızkardeşin varsa onların bazı geceler sende kalıp gece bebeğe onların bakması ki zaten bebeğini emzirmiyorsun.gün içinde kendine yapabilecegin kadar iş belirle ve ev işi yemek gibi şeyleri yine akrabandan yardım al.kendine ayırdıgın zaman içinde gecmişte yapmaktan en cok hoşlandıgın şeyleri yap.bi arkadaşınla buluş,kuaföre git,alışverişe cık.aksamları yine bebeğin olmadan eşinle yemeğe cık.bunlar kendin için yapabileceğin şeyler bide günlük tutabilirsin böylelikle kendini iyi hissettigin günlerde önceki yazdıklarını okuyup kendini daha iyi hissedebilirsin canım.tabiki bunları bebeğini ihmal etmeden yap çünkü biliyosun ki onun senin kokuna senin sevgine ihtiyacı var daha cok küçük cok tatlı ve masum onun sana seninde ona ihtiyacın var canım.
 
Son düzenleme:
Kericim hele bir sana ANNE desin o zaman anlayacaksın .. lutfen olumlu dusunmeye calıs.. bugune kadar mne yaşadıysan yaşadın guzel gunlerdı belkı cok şahaneydı eglencelıydıı amaa unutmakı bu dunyadan göçup gıderken bu dunyaya bırakabılcegın en guzel eser senın oğlun... ve unutmakı yanında göturebılcıegın tek şey onun sevgısı..
sabırlı ol dua ett gececektırr kendını bırakma.. ve kesınlıkle destek al..
evdekı sorunlarında senı etkılıyor olabılırr eşınnı al karşına konuş
 
benimde bi tanıdığım böyle duygular içermişti o hatta eşini bile artık istemiyecek duruma gelmişti ki çoçuğu benim değil diyodu ve emzirmek dahi istemiyordu sonra psikologa gitti ancak öyle düzeldi şimdi çok iyi eşini ve çoçuğunuda seviyor ve şimdi 2 bebeği olacak bundada böyle duygular hissedecekmiyim diyede düşünüyor ama geçiçi bu duygular merak etme yeterki eski günleri pek fazla düşünme derim bende özlüyorum fakat bebeğimi daha çokkkkkkk
 
SİYAH SÜT diye bi roman okumustum bu arada tavsiye ederim bu anlattıkların orada fazlasıyla kitabın sonunda yazılı.eşin sana çok destek olmalı bu konuda.şuan bende hamileyim yavrumu kucağıma alacağım günü düşündükçe sabırsızlanıyorum ama belki bizlerde yasayacağız böyle şeyler (allah korusun ) zamanla düzelir ama mutlaka yardım al öp kokla bebişi bağrına bas sana okadar muhtaç ki.evlat sahibi olmak isteyipte olamayan bu uğurda milyarlar döken insanları düşün çok sanslısın çokkkk
 
kericim slm yaşadıklarını fazlasıyla anlıyorum aglayarak okudum çünkü okudukça yaşadıklarımı hatırlayıp kendimden utandım
benim kızım şuan 4.ayına girdi inanırmısın ben yeni yeni kızımı sevdigimi onun benim caım oldugunu hissediyorum
bu 4 aydaneler neler yaşadım bebegimi istemedim,çok erkendi diye düşündüm,bu bi rüya olsa ve uyansam dedigim günler çok oldu,bi yndan bunları düşünüp aglıyodum bi yandan düşündüklerimden utanıp aglıyordum ,ALLAH kimseye yaşatmasın bi yaşayan anlar,kızlar yargılamayın neolur,bebegimin ilk dogdugun günden itibaren öyle çok sıkıldım ki bebegimi bi yük gibi gördüm olmasaydı dedim ama inan kericim geçiyhor bu gnler
asıl sebeb ben çalışan aktif bi bayandım,istedigim an istedigimi yapan ,canım sıkıldımı başımı alıp giden falan filan işte..çocuklugumdan beri çok şükür en ufak bi sıkıntı bi sorumluluk almamışım ki bebegim dünyaya gelipte sorumluluk omzuma binince neye ugradıgımı şaşırdım
sıkıntılarımı kimseyle paylaşmadm utandım ,eşimde pek anlamadı beni ozamanlar,hep içime ata ata sonunda irgün acile kaldırıldım patik atak...hemen psikayatriye gittim doktor yaşlı çok olgun bi beydi dinledi dinledi 1 hafta süre verdi bana panikatak tekrarlıcakmı diye çok şükür öyle kötü olmadım ama içimdeki sıkınıtıyı bi türlü atamıyordum doktora söledim doktor ilaç vermek istemedi ,bebegimin artık yavaş yavaş sosyalleştigini v bana tpkiler verdikçe benim ona baglaacagımı söledi sonra tabi herkesle paylaştım sıkıntımı önüme gelene anlattım baktimki herkes benim gibi şeyleri ufakta olsa yaşamış
kericim merak etme önünde 1.5-2 ayın kalmış sabret
benim kızım artık beni görünce bilinçli olarak gülüyor ,sonra benle konuşmaya çalışıyor,ona oyunlar ögretiyorum anlıyor bunları yarken bi baktım ki o benim canımıniçiymiş
bebegim 3 aylık olana kadar evden dogru dürüst hiç çıkmamıştım hasta olmasın diye ,şimdi hergün bi yerdeyim alıp alıp gidiyorum kızımı
atlatılmıcak bişey yok kericim biliyorum çok zorlanıyosun,atlatılmıcak bişey olsa inan ben atlatamazdım ,dilersen bi uzmana görün konuş insan ilaç kullanmadanda içini boşaltarakta rahatlıyor
sıkıldıkça burayada yaz içine atma sakın ben attım sonunda fena patladı
elimden geleni yapmak isterim konuşmak istersende konuşalım
emin ol geçecek bu günler ve sen inan oglunu kendinden fazla seviyorsun sadece şuan farkında degilsin....
 
bende yasadima ynisini benimki iki ay sonra gecti ama keske doktora gitseydim diyom bende anne gibi hissetmek degilde hissediyordum kendimi anne gibiama eski rahat hayatimi istiyodum sanki bence doktora git ama geciyor sonradan
 
bence depresyondasın.Üzerine birde vicdan azabı yaparsan dahada zor hala getirebilirsin.Hiç sevmem bunu söylemeyi ama sen bence bir uzmanla görüş.evet çok zor dünyanın en zor işi bir insan yetiştirmek ama ilk andan beri dediğim tek şey hayatım boyunca yaptığım en güzel ve anlamlı şey bu bebeğimi dünyaya getirmek.Bundan sonra hayatım eskisi gibi olmıyacak hiçbir zaman bendede aşırı bebeğime düşkünlük sorunu var bir başkası kucağına bile alsa gözüm sürekli üstünde o uyanıkken hep onunla ilgileniyorum o uyurkende onun videolarını izliyorum buda hiç normal değil ama çalışmaya başladığımda biraz daha normale dönüceğimi düşünüyorum.canım hiç endişelenme sen dünyanın en iyi annesisin sadece zor bie dönemden geçiyorsun yeni yaşam tarzına uyum sağlamkta zorlanıyorsun.Birde tabi yaşadığın ortam çok önemli ne kadar yanlız kaldığın ne kadar sosyal olduğun ne yaşıyorsan yaşa kafanda sürekli düşünme herşey doğallığıyla düzelecek.ama kendi vicdanını rahatlatmak için bir uzmanla görüş çünkü onlar hem seni dinlemek hemde söylediklerini saklamak zorundalar.
 
Sezeryan konusunda haksız olabilirsin çünkü bir çoğumuz bende sezeryanla dünyaya getirdik bebeklerimizi.Ama emzirme konusunda haklı olabirsin birde mamayala uğraşmak onu hazırlamak temizlemek çok zor olduğunu düşğnüyorum bizimkiler acıktıkça veriyoz ağzına beş dk tamam sen hem uğraşıyorsun birde üstüne iyi besliyemediğini düşünüyorsun.Mamayı sindirmeside zor bu yüzden huysuz olması çok normal.Birde ben sezeryanla doğum yapmanın sütü etkilediğine inanmıyorum ben normal doğum yapan hastanedeki kadınlardan daha önce ve daha bol sütüm olmuştu.
 

Elif Şafak Siyah Süt diye bir kitap yazmıştı..Okumanı tavsiye ederim..Doğum sonrası depresyonu kendi diliyle anlatıyor çok eğlenceli..Bilmen gereken tek şey yaşadıklarının hepsi geçecek..Sadece kendine zaman tanı ve anne olmayı çok isteyipte olamayan insanların olduğunu Allah'ın bebeğini sana bir nimet ve bir emanet olarak gönderdiğini düşün..İnşallah herşey düzelir. Bana öyle geliyorki bir anlık bir kararla belkide üstünde çok düşünmeden anne olmaya karar vermişsin kendini çok hazırlamamışsın, sonuçlarını görememişsin ama yinede annelik içgüdüseldir ve o senin bebeğin, sana ihtiyacı olan minnacık bir varlık işte, kendi isteğiyle gelmedi ki dünyaya sen istedin olmasını :))))

Ayrıca doğum sancısı çekmediğinden bahsetmişsin bende 40+5 de hiç sancım olmadığından sezeryanla doğum yaptım..Sütüm de vardı çok şükür. Sezeryan sonrasında kimsenin yaşamadığı sıkıntıları yaşadım benimde psikolojimin bozulduğu ve sinirden ağladığım anlar oldu.. Ama senin tam tersine ben bebeği inanılmaz sahiplendim.. Kimse dokunmasın istiyordum, kıskanıyordum, yanımdayken bile kabus görüp "bebeğe birşeymi oldu" diye fırladığım zamanlar oldu..Daha agresif ve kavgacı oldum..Eskiden insanları incitmemeye özen gösteren biriyken şimdi en ufak bir olayda avazım çıktığı kadar bağırmaktan zevk alan biri haline geldim..


Yani anlayacağın annelik her kadını bir şekilde sersemletiyor.. Ama sanırım bebeğe karşı biraz daha rahat olmalısın.. Yani sürekli ağlıyorsa onu bir kenara bırakıp tuvalete gidebilir birşeyler atıştırabilirsin nasıl olsa o her halükarda ağlayacak..Galiba yetersizlik duygusu hissettiğin için soğumuşsun bebeğinden ama az bir zamanı kalmış bebişin 3. aydan sonra gaz sancıları bitecek ve sende artık rahat edeceksin birazcık sabır. Ve ihtiyaç hissediyorsan doktora gitmende fayda var...
 
Son düzenleme:

canım benim içini bu denli açman samimiyetini gösterir kimseye de aldırma o kadar çok bebek istememe rağmen bende yaşadım ama geçiyo emin ol ve biriyle özllikle seni anlayacak biriyle paylaş şimdi 1 yaşında olacak kuzum nerdeyse zor günler çabucak geçiyo ve annelik çok güzel kimseye takılma gayet normalsi
 

canım benim oğlumda senin bebişin gibi sürekli mızırdanıyor. evin içinde bir o yana bir bu yana dönüp duruyorum bende aynen senin gibi akşama kadar yemek yiyemiyorum oğlumla ilgilenmekten. bende eşimden izin alıp tatile gitmeyi önerdim oda kabul etti. 5 günlük bir tatile çıktık. inan oğlum tatilde de durmadı ama benim için çok iyi oldu hava değişimi bile insana iyi geliyor. bir kaç günlükte olsa biraz ortamından uzaklaşıp tatile çık derim.
 
canım öncelikle RABBİM bebegini analı babalı büyütsün.bu tür duyguları yaşaman çok normal,bebeklerden once hepimizin sadece kendine ait bir hayatı vardı,her ne kadar hamilelik planlansa bile o hali yaşamak çok farklı oluyor,hem hormonlar hem duygular değişiyor.nasıl ki regl donemlerimizde ya da menepozda bambaşka birileri oluyorsak,hamilelikve dogum sonrası donemdede bambaşka birileri oluyoruz.bazı bayanlar bu duruma çabuk adapte olur,bazıları zamanla alışır.bak canım bir defa bu konuyu oturupta saatlerce düşünme yani o anı yaşa ve geç,çünkü irdeledikçe gereksiz takıntıların oluşur,bir diğer husus şu muhakkak bir psikiyatr ile görüş daha kolay atlatırsın.ama şunu bilki bu donem gercekten gececek.birde şunu sormak istiyorum yanında sana yardım eden biri var mı?ya da gidip gelen?birileri olsun mutlaka.bak canım benim kızım ilk 3 ay gece gündüz uyumadı.annem yanıma 15 günlüğüne gelmişti,o kadar zor durumdaydım ki anneciğim 2 ay bizimle kaldı,ALLAH razı olsun,inanki lavaboya gidecek vaktim olmuyordu.o dönemde şöyle diyordum'off artık uyusada rahatlasam,ya da artık büyüsede düzene girsem vs...'annem dedi ki'kızım sen nerdeyse 30 yaşına geldin bak ben halen seninle ilgileniyorum, annelik böyle birşey işte' an anladım,anneme çok hak verdim ve sabırla yavruma sarıldım,bazı geceler çok ama çok aglardı 27 saat agladıgını biliyorum,gaz,gaz,gaz.ama onların bizlerden başka (ki annesi en onemli)kimsesi yok,bizim sıcacık yüreklerimize ihtiyaçları var.ve lütfen ALLAH a dua et,çok şükür eli yüzü düzgün saglıklı bir bebegin var,nice anneler var bebekleri özürlü vs... ve onları tek bilek hayata hazırlıyorlar,takdir ediyorum.hadi canım sen de silkelen senin bebegın de sevginin en güzelini hak ediyor,eminim başaracaksın.dualarım sizinle,saglıcakla kal canım.
 
arkadasım ne kadar benı yazmıssın.senın zamanında hıssettıklerını suan ben hıssedıyorum bende kımseye anlatamıyorum esım cok fazla anlamıyor hıslerımı.bende sımdıye kadar cok fazla sorumluluk almamıstım.sımdı bırden bana muhtac bır canlı var.aynı senın yasadıklarını yasıyorum kısacası.benım oglumda bu hafta sonu 3.ayını dolduruyor umarım benım yasadıklarım dusuncelerımde yakında gecer.benımle paylastıgın ıcın cok sagol.
 
kızlar hepınız o kadar guzel seyler yazmıssınızkı sımdı kendımı daha guclu hıssedıyorum.hepınıze tek tek tesekkur ederım.ınanın okurken cok duygulandım.gercekten hepınız cok haklısınız benden bundan sonra daha sabırlı olmaya calısıcam.ınsallah en yakın zamanda ıcınde bulundugum ruhsal durumdan sıyrılır normal yasantıma donerım.
 
ilk sayfada yazını okuyunca üzüldüm açıkçası.nedeni:senin normal doğumu ısrarla istemen ve mecburen sezeryan olman.sen daha yolun başında bence bebeğin kilolu doğabileceği riskiyle normal doğum için ısrar ettin.bu bile ne kadar iyi bir anne olacağının bir bakıma göstergesiydi.he bende kendi isteğimle sezeryan oldum normal doğum yapmadım söyleme amacım belden uyuşturulduğum için ameliyattan 20 dakika sonra sütüm geldi ve bebeğimi emzirdim.kendini sakın doğum şekline göre koşullandırma.Allah neyi ne kadar kısmet ettiyse o kadar ve o şekilde yaşarız.bende öğretmenim ve hamile olduğum yıl çalışmadım ve bu yılda bana ihityacı olduğunu düşünüp çalışmayacağım.bazen benimde aklıma geliyor şuraya gidip şunu yapardım,eşimle tatile giderdik vs vs...ama o zaman anne olamayacaktım.bebeğimin kirpiği çapak oluyor üzüntümden ağlıyorum.anneme bırakıp 1 saatliğine biryere gitmem gerekti 5 kez aradım ve geldiğimde yüzüme bakmasıyla ben ağlamaya başladım.onu o kadar çok seviyorumki:asigim: her anne gibi tabii...bu arada yardım edebilecek birileri varsa mutlaka yardım al.bu seni çok rahatlatır.ve bebeğine ne kadar bakabiliyorsan o kadar bak.bence sende her anne gibi mükemmel bir ANNESİN:teselli: a.s.
 
keri34 ve elanurum yazdıklarınızı okuyunca, yalnız değilim diye düşündüm. Ben 15-16 gün sonra doğum yapacağım inşallah. Ama bakıyorum 9 aydır forumda herkes anne olmadan anne olmuş sanki. Bir aşk , bir sevgi. Ben de seviyorum ama daha çok merak ve acıma şeklinde henüz. bebeğimi görünce ona aşık olup seveceğimi düşünüyorum.

Geçen hafta Elif Şafak' ın siyah sütünü internetten sipariş edip, bir solukta okudum. Hamileliğini ve doğum sonrasını farklı bir bakışla anlatmış, çok beğendim kitabı. Yazar hakkındaki ön yargılarım vardı, onlardan da kurtuldum. Şu an yazar 2. bebeğine hamile.Demekki depresyon atlatılıp, 1 yıl geçmeden 2. bebek planlanabiliyor. Doğum sonrası depresyonunu anladığım kadarıyla, sosyal, dışa dönük kadınlar daha çok yaşıyor. Ben kendimde % 90 olacağını tahmin ediyorum. O yüzden annemi, kardeşimi herkesi yanıma çağırdım, yalnız kalıp düşünmeyeyim diye..

Psikiyatra gitme konusuna gelince, bence gidilebilir, uzman yorumu, bakışı etkili olabilir. Ancak ilaç kullanamanın son çare olduğu da malum.. Hamilelik, esprili, eğlenceli bir süreç ama sonrası bi dolu sorumluluk ve yetersizlik, yanızlık duygusu zannedersem..Ama bu bir SÜREÇ, yaşanacak ve GEÇECEK.

Mutlu haberlerinizi bekliyorum ama olumsuz duyguları da paylaşmakta fayda var. Yaşanan herşey normal, hiç bir anne eksik yada beceriksiz değil, olsa olsa tecrübesiz..
 
benimde doğumuma 3 hafta kaldı ve o kadar mutsuzum ki anlatamam. Bütün hayatımın kısıtlanıp değişeceğine inanıyorum ve bu beni çok mutsuz ediyor. doğunca onu kucağıma alınca hislerim değişir diye düşünüyorum ama yazılanlardan da görüyorumki bu biraz zaman alacak. ( çok tedirginim kızlar.((
allah isteyipte çocuğu olmayanlara nasip etsin. birde öyle insanları düşündükçe kendimden nefret ediyorum..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

  • Kilitli
evlilikte güven sorunu
5 6 7
Yorumlar
130
Görüntüleme
9K
kalfe
bitmek bilmeyen sıkıntılarım
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
2K
CADI KIZ
S
Esıme ıyı davranamıyorum
2 3
Yorumlar
47
Görüntüleme
5K
CeReNnnKeskn
  • Kilitli
kv ne yaptıgını anlayamıyorum mesafe koydum ama yanlış mı yapıyorum doğru mu ?
4 5 6
Yorumlar
101
Görüntüleme
9K
kalfe
Ben pes ediyorum
Yorumlar
9
Görüntüleme
951
Mavistez
M
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…