kızlar sımdı yazdıklarım sıze cok tuhaf gelecek cunku banada oyle gelıyor daha dogrusu sacma gelıyor ama gercek.ben hamıleyken kendımı hıc hamıle gıbı hıssedemedım.sankı kılo almısım yada karnımda gaz varmıs gıbı.dogum yaptım kendımı hıc anne gıbı hıssedemedım.annelıge uyum saglayamadım.evet oglumu sevıyorum ama onu canımın ıcı gıbı hıssedemıyorum.benım benden bır parca gıbı goremıyorum.cok moralım bozuk.esım doktora gıdelım dıyor.acaba bende annelık ıcgudusu yokmu yoksa lohusalık depresyonumu yasıyorum farkında olmadan.sureklı eskı hayatımı ozluyorum.bır cok seyı artık yapamadıgım ıcın cocugu ayak bagı gıbı goruyorum bazen.bazen cok vıcdan azabı cekıyorum kendıne gel o senın oglun dıyorum ama oyle hıssedemıyorum.ne yapmalıyım ya
Hayat çok gariptir, anne olmayı isteyen, bebeğini kucağına alıp koklamak isteyen, bunun için hastane
hastane gezen o kadar çok kadın varken, siz anne olmanın ne demek olduğunun farkında
değilim yazmışsınız.Üzüldüm adınıza..Demek ki hamileyken hiç onu kaybetme riskiniz olmadı yada hamile
kalırken zorlanmadınız, herşey sorunsuzca oluverdi.....??
Bebeğinizin size ayak bağı olduğunu düşündüğünüz de bir an için onu kaybettiğinizi onun hayatınızdan
aniden çıkıverdiğini düşünün, bakın ne kadar korkacaksınız onu kaybetmekten.Kendinize geleceksiniz
hemen...Biraz şükredin rica edeim, Allahın gücün gider...
Şimdi bazı arkadaşlar bana "nasıl bir konuşma bu falan" gibi üstüme geleceklerdir, varsın onlar benim
üstüme gelsin önemli değil yeter ki siz kendinize gelin ve hayatınızdaki bu nimetin kıymetini
bilin...Çok geç kalmadan...
Sağlıcaklakalın...
Bende bir örnek vereyim. 15 yıl tedavi görmüş en sonunda 8. tüp bebek denemesinde hamile olan bir tanıdığım var. Tam olarak senin yaşadıklarını yaşamasada ilk başlarda benimseyememiş çocuğunu ama şimdi yaklaşık 3 aylık oldu. Çevresindeki biçok kişiyle konuşmuş ve herkesin benzer şeyer yaşadığını duyunca rahatlamış. Bence sende elinden geldiğince çevrendekilerle konuş. Mutlaka aynı durumu yaşayanlar çıkacaktır.
Allah evladını hayırlısıyla büyütmeyi nasip etsin inşallah.. Benim içinde pamuk gibi olan bebişini şöyle güzelce kokusunu içine çekerek öp olurmu? oohhh misler gibidir şimdi o. Sonra banada dua et bende bir evlat sahibi olayım.
dualarım senınle canım allah senın gıbı ısteyen herkese versın ısteyen herkesı evlat sahıbı yapsın.
benimde doğumuma 3 hafta kaldı ve o kadar mutsuzum ki anlatamam. Bütün hayatımın kısıtlanıp değişeceğine inanıyorum ve bu beni çok mutsuz ediyor. doğunca onu kucağıma alınca hislerim değişir diye düşünüyorum ama yazılanlardan da görüyorumki bu biraz zaman alacak.( çok tedirginim kızlar. ((
allah isteyipte çocuğu olmayanlara nasip etsin. birde öyle insanları düşündükçe kendimden nefret ediyorum..
kesinlikle psikolojik destek almalısın canım yarın birgün bu çocuğunun gelişiminide etkiler bu hissettiğin duygular hiç normal değil benim kızım yeni doğduğunda hafif bir sarılık olduğunda kan alırlatken nasıl ciğerimin yandığını hissetmiştim o zaman dedim demekki annelik bu diye.....istenmeyen bir gebelik miydi ki sen böyle hissettin
Keri aşkolsun senmi bebeğine iyi bakamıyacaksın?Sen kahroldun emziremediğin için.Oysaki ne çok insan tanıdım kendileri istemedi emzirmek.Kendini böyle yorup yıpratma.Boşver artık bak bebeğininde 3.ayı dolunca öyle rahatlıyacaksınki Al bebeğini tüm sosyal hayatını onunla yaşamaya çalış.Önce zor gibi oluyor ama sonra çok basit olduğunu anlıyorsun.Bencede düşünme neden şundandır bundandır diye.doğumdan sonra aşırı hormon yükleniyorsun hepimizde aslında farklılıklar oldu bende doğduğunda bebek uyusa bile beşiğinin başında oturuyordum neredeyse salona bir ay çıkmadım.gece hastalanıp hastaneye gittiğimde hüngür hüngür ağlıyordum bebeğimi evde bıraktım diye.Acayip bir acı ve vijdan azabı çekmiştim.Ama şimdi çok iyiyim herşey daha normal oldu geziyorumda, etkinliklere katılıyorumda ama tabi bebeğimin uyku düzeninin oluşması ve uykularının artması ve benim dinlenmemde baya beni kendime getirdi.Bir insan büyütmek onun kişiliğine şekil vermek bilincini oluşturmak hiiiç kolay bişey değil özellikle bunun farkına vardıysan.Sende işte bu kadar hassassın.ıstenmeyen degıl ama uzerınde cok dusunulup plan yapılmamıs bır hamılelıktı.ben artık nedenı sumu acaba dıye dusunuyorum.benım cok rahat bır hayatım oldu kımse benden bırsey beklemedı bu gune kadar cok buyuk sorumluluklarım yoktu.bırden bır ınsanın tum sorumlulugunu almak benı korkuttu herhalde.ben rahat genıs bır ınsan degılım.cok mukemmellıyetcıyım bısey ıyı olmadıgı zaman dellenıyorum.belkı ıyı bakamamaktan yetersız olmaktan korkuyorum
Canım çok üzüldüm...ama keşke benimde anne olma şansım olsaydı da senin gibi olsaydım...evladının kıymetini bil...ben anne olabilmek için herşeyimi veririm...
keri aşkolsun senmi bebeğine iyi bakamıyacaksın?sen kahroldun emziremediğin için.oysaki ne çok insan tanıdım kendileri istemedi emzirmek.kendini böyle yorup yıpratma.boşver artık bak bebeğininde 3.ayı dolunca öyle rahatlıyacaksınki al bebeğini tüm sosyal hayatını onunla yaşamaya çalış.önce zor gibi oluyor ama sonra çok basit olduğunu anlıyorsun.bencede düşünme neden şundandır bundandır diye.doğumdan sonra aşırı hormon yükleniyorsun hepimizde aslında farklılıklar oldu bende doğduğunda bebek uyusa bile beşiğinin başında oturuyordum neredeyse salona bir ay çıkmadım.gece hastalanıp hastaneye gittiğimde hüngür hüngür ağlıyordum bebeğimi evde bıraktım diye.acayip bir acı ve vijdan azabı çekmiştim.ama şimdi çok iyiyim herşey daha normal oldu geziyorumda, etkinliklere katılıyorumda ama tabi bebeğimin uyku düzeninin oluşması ve uykularının artması ve benim dinlenmemde baya beni kendime getirdi.bir insan büyütmek onun kişiliğine şekil vermek bilincini oluşturmak hiiiç kolay bişey değil özellikle bunun farkına vardıysan.sende işte bu kadar hassassın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?