Biri 5 diğeri 2 yaşında iki oğlum var 8 senelik evliyiz ve çocukluk aşkımla evliyim ona çok aşığım ama bu aralar kendimi berbat hissediyorum .herşeyden bıkkınlık hiç bişey yapmama isteği bakımsızlık çirkinlik ve paspal görünüşü umursamama nasıl göründüğünü takmama dışarı çıkma isteğinin olmaması vs. Küçük oğlan biraz haylaz gittiğim yerde oturup sohbet edemediğim için bu yerde gitmek istemiyorum eve kapandikca kapandim bu seferde hiç bir yere gitmiyorum diye yakijuyorum ailemden uzakta iki çocuk arkadaşsizlik ki görüşme istegide kalmadı zaten ne bileyim çıkamıyorum bu kısır döngüden eşim eve yardımcı olur ama ben yani kendim de sıkıntım var mutlu olmayı beceremiyorum ve korkuyorum bu duygularım nankörlük gibi gelip kendimi suçluyorum anneligimi eş olma becerimi beğenmiyorum çalışan bir anneyim ve isim çok stresli eve yansıtmam işimi ama evdeki kadının adı iş yükü görevleri vs kendimi unutturdu sadece anneyim gibi kendim olmayı unuttum depresyon gibi duruyor düşüncelerim burda paylaşma sebebim benim gibi hisseden varmi bir nevi yanliz olmadığını bilmenin rahatlığını aramak
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kendimi berbat hissediyorum
- Konu Sahibi ayhatun22
- Başlangıç Tarihi
İkinci oğlum plansizdi ve ben kabullenmekte çok zorlandim doğurdum ama sanki benim değilmiş gibi geldi sanırım lahusa sendromu dedikleri bu ama uzun bir süre annesi gibi hissetemedim kendimi kuaför diyorsun kime bırakıp gideyim en son 4 ay önce gittim işten saçma bir bahaneyle izin alıp gittim hafta sonu eşim çalışır bakıcı bakmak istemez onlarla gitsem varrryaaaaa
ne boya kalır ne saç ne oje offf borçlu çıkarız ordan zaten sıkıntı erkeklerin ev işlerinin gerçek yükümlülüğünü hala kadında görmeleri yani onun sadece işi var evdeyse yedek oyuncu ihtiyaç dahilinde girer devreye 
