• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kendimi 18 aylık bebeğime bağırırken buluyorum

Ben en sakin insanlardan biriyimdir valla sesimi kimseye yükseltmem. Aynen bebeğine bağırıp çağıran bi soylusun sen ben de buna kötü dedim diye saldırganım
Sesinizi yükseltmemenize inanamıyorum şu an kusura bakmayın. Dediğinize yanlış diyen yok, deme şekliniz konuşmalarınız… neyse
 
Gisla sen okuduğunu farklı algılıyorsun herhalde kimse burada bağırma doğru bir davranış demiyor konu sahibi de buna dahil.
Çaresiz kalmış bir anneye bu şekilde yaklaşman doğru değil diyoruz.

Kadına öyle bir çıkışmışsın ki
Kadın sanki çocuğu aç bırakmış, günlerce şiddet uygulamış gibi.

Ben oğlumu 2 yaşında psikoloğa götürdüğümde o kadar kibar tatlı yaklaşmıştı ki adama koşup sarılasım gelmişti.
Onlar bile önce anneyi rahatlatıyorlar.
Ki gittiğim kişi alanında bilindik çok iyi bir psikolog.
Hayat bazen o okuduğumuz kitaplar gibi ilerlemiyor
Yolun çok başındasın böyle konuşmaya devam et sonra izle ve gör.
Alıntı yapıp durmayın cevap vermicem ben kötü bir şey demedim bi bebeğe bağırmak fiziksel şiddetle aynıdır. Öfkesine sahip çıkamayan da tedavi olabilir
 
Alıntı yapıp durmayın cevap vermicem ben kötü bir şey demedim bi bebeğe bağırmak fiziksel şiddetle aynıdır. Öfkesine sahip çıkamayan da tedavi olabilir

Bir de kötü bir şey desen ne olacaktı 😄
Bu arada hamileyken yaşanan streste çocuğa zarar verir.. umarım destek almak zorunda kalmazsınız bebişinizle
 
Sesinizi yükseltmemenize inanamıyorum şu an kusura bakmayın. Dediğinize yanlış diyen yok, deme şekliniz konuşmalarınız… neyse
ben kimseyi kırmak istemiyorum hele bi anneyi ama sizin bana yaklaşmanız hiç doğru değil. Ben bebekler konusunda hasasım kötü yanlış bir şey demedim. Hala da böyle düşünüyorum. 1 kerelik 2 kerelik olay değil sen de farkındasın. Sorunun da belli. Hıncını bebeğinden çıkarıyorsun. Buna 1 haftada 2 günde çözüm bulamazsın. Evet ben kimseye sesimi yükseltmem
 
Bir de kötü bir şey desen ne olacaktı 😄
Bu arada hamileyken yaşanan streste çocuğa zarar verir.. umarım destek almak zorunda kalmazsınız bebişinizle
Alırız gerekirse ayıp bir şey değil. Ben bebeğimi kaybettim 2 ay sonra hamile kaldım. Haliyle bebeğimi kaybetmekten korktum. Elimden geldiğince de stressle baş ettim çok şükür sağlıklı mutlu huzurlu bi bebeğim var. Anksiyeteme rağmen normal bile doğurdum 😂 yıllarca terapi aldım çünkü hatamı biliyordum. Çok şükür sakin biriyim içime atmayı bıraktığımdan
 
Alırız gerekirse ayıp bir şey değil. Ben bebeğimi kaybettim 2 ay sonra hamile kaldım. Haliyle bebeğimi kaybetmekten korktum. Elimden geldiğince de stressle baş ettim çok şükür sağlıklı mutlu huzurlu bi bebeğim var.

Ayıp olduğundan değil gerek duyamamak o duruma gelmezsiniz
Bakın insanlar bazen elinde olmadan bazı süreçlerden geçebiliyormuş.
Burada en çok senin anneye sarılman lazım, anlaman lazım..
Hikayen daha bitmedi Gisla büyük cümleler kurma derim
 
Ayıp olduğundan değil gerek duyamamak o duruma gelmezsiniz
Bakın insanlar bazen elinde olmadan bazı süreçlerden geçebiliyormuş.
Burada en çok senin anneye sarılman lazım, anlaman lazım..
Hikayen daha bitmedi Gisla büyük cümleler kurma derim
Yahu ben anneye destek alması gerektiğini söylüyorum sanki git kendini camdan at dedim. Bu kadın kötü babayı 1 günde mi değiştirecek? Destek almazsa daha fazla patlamayacak mı
 
Teşekkür ederim. Anlamadan, bazı şeyleri yaşamadan ahkam kesmek o kadar kolay ki… Ben bazı şeyleri dert etmesem, burada bir çıkış yolu aramaz, bağırıp çağırmaya devaö ederdim. İnsanız neticede dayanma gücümüz bir yere kadar. Her çocuğun mizacı bir olmuyor, her insanın yaşam koşulları aynı veyahut kolay değil. Kimseye anlatamayız ama bunları.
Onlar duygularını düzenleyemez bağırır çağırır biz de ne olursa olsun bagirmayalim benimde 24aylik olacak ins ev dağıtır yüz kere toplarım dediğiniz gibi mutfakta un su herr her yerde toplamakla supuekle geçiyor hava güzelse disardayiz o o an neyle meşgul olmayı seviyorsa ben katlanabiliyorum şimdilik şükür dagitsin atsın savursun topluyorum geçen parmak boyayla kendine kadar boyadı. Çamaşırları yıla duvarları sil onu yıla vs. Parmak boyayı iyice büyümeden vermeyeceğini ikna oldum gerçi.
 
Doktora git sakinleştirici iç. Bebek karşındaki bebek ha vurmuşsun tekme tokat ha bağırmışsın farkı var mı?

Çözümü yazdım işte ah vah pohpohlama yapamam kimseye direkt yazarım

Buraya konu açıp cevap alınca niye sorun anlamadım? Bebeğine bağıran sensin. Ha döv ha bağır farkı yok yazık o yavruya kıyamam ya

Yahu ben anneye destek alması gerektiğini söylüyorum sanki git kendini camdan at dedim. Bu kadın kötü babayı 1 günde mi değiştirecek? Destek almazsa daha fazla patlamayacak mı

Al yazdıklarını tekrar oku.
Söylediğin şeyi nasıl söylemişsin

Birçok anne burda ne güzel yorum yapmış destek al diyende olmuş bir de onların yorumlarını oku

Sen demek istediğimizi anladın da işte işine gelmiyor.. neyse kaçtım ben
 
Herkese merhaba arkadaşlarım. 18 aylık bir kızım var. Doğumdan bu yana çok zorlu süreçlerden geçtik. İlk 9 ay bağırması durmadı, kolik bir bebekti. Gece uykuları halen düzensiz. Hiçbir şeye ilgisi yok oyuncak vs. oynamaz. Evin içinde dolanıp duruyor haliyle canı sıkılıyor. Havalar soğıduğu için sürekli dışarı çıkaramıyorum. Aktiviteler, farklı oyunlar her şeyi denedim ama ilgisini çekmiyor 2-3 dk sonra sıkılıyor. Yardım edenim yok. Eşim işten gelir sever bırakır destek olmaz. Ev işleri, bebeğimin bakımı, hastalık, diş dönemleri her şeyi bu zamana kadar kendin üstlendim. Uyumamaya bile alıştım. Günlerce iş yapmadım, sadece kızımın mutluluğunu düşündüm saatlerce elimden tuttu evi dolaştırdı, dolandım. Ama artık bir şeyler ters gidiyor sanki… Eski tahammülüm kalmadı, son bir haftadır kendimi sürekli kızıma bağırırken buluyorum. Bu durum beni kahrediyor. Biliyorum bağırarak ona en büyük zararları verdiğimin, ben bağırınca gözlerindeki o ifade mahvediyor. İnsanlığımı, vicdanımı ve anneliğimi sorguluyorum. Kendime de hakim olamıyorum. Lütfen direkt yargılamayın arkadaşlarım, yaptığımın yanlışlığının farkındayım ama artık desteksizlik, yorgunluk, kendime bi alan açamamak sürekli ağlayan huzursuz bir bebekle 7/24 baş başa olmak yıprattı. Biliyorum ki yaşadıklarımı yaşayan anneler bir yerde var. Siz bu durumlarla nasıl başa çıkıyorsunuz, bağırmadan, sakin kalarak. Vicdanım rahat bırakmıyor onunla birlikte oturup ağlıyorum. Tavsiyelerinize ihtiyacım var
Sokaga cikin ve gezin dolasin, ikinizede iyi gelir. Parka goturemesenizde bebek arabasina koyun gezdirin, yuruyuz ve temiz hava strese iyi gelir.
 
Herkese merhaba arkadaşlarım. 18 aylık bir kızım var. Doğumdan bu yana çok zorlu süreçlerden geçtik. İlk 9 ay bağırması durmadı, kolik bir bebekti. Gece uykuları halen düzensiz. Hiçbir şeye ilgisi yok oyuncak vs. oynamaz. Evin içinde dolanıp duruyor haliyle canı sıkılıyor. Havalar soğıduğu için sürekli dışarı çıkaramıyorum. Aktiviteler, farklı oyunlar her şeyi denedim ama ilgisini çekmiyor 2-3 dk sonra sıkılıyor. Yardım edenim yok. Eşim işten gelir sever bırakır destek olmaz. Ev işleri, bebeğimin bakımı, hastalık, diş dönemleri her şeyi bu zamana kadar kendin üstlendim. Uyumamaya bile alıştım. Günlerce iş yapmadım, sadece kızımın mutluluğunu düşündüm saatlerce elimden tuttu evi dolaştırdı, dolandım. Ama artık bir şeyler ters gidiyor sanki… Eski tahammülüm kalmadı, son bir haftadır kendimi sürekli kızıma bağırırken buluyorum. Bu durum beni kahrediyor. Biliyorum bağırarak ona en büyük zararları verdiğimin, ben bağırınca gözlerindeki o ifade mahvediyor. İnsanlığımı, vicdanımı ve anneliğimi sorguluyorum. Kendime de hakim olamıyorum. Lütfen direkt yargılamayın arkadaşlarım, yaptığımın yanlışlığının farkındayım ama artık desteksizlik, yorgunluk, kendime bi alan açamamak sürekli ağlayan huzursuz bir bebekle 7/24 baş başa olmak yıprattı. Biliyorum ki yaşadıklarımı yaşayan anneler bir yerde var. Siz bu durumlarla nasıl başa çıkıyorsunuz, bağırmadan, sakin kalarak. Vicdanım rahat bırakmıyor onunla birlikte oturup ağlıyorum. Tavsiyelerinize ihtiyacım var
Bulunduğunuz yerde anne-bebek grupları varsa katılabilirsiniz belki, sosyalleşmek iyi gelebilir. Eşiniz için zorlada yaptırılmaz demişsiniz çocukla ilgilenme konusunda. Zorla ilgilendirilir arkadaşım, bırakın çıkın odadan hatta evden iki üç saat sonra dönün. Çocukların babaylada oynamaya, vakit geçirmeye ihtiyaçları var.
 
Bende psikiyatriste gitmeyi düşünüyorum. Çevremede eşime de öfkeliyim, kimsenin destek vermemesi özellikle eşimin beni bu kadar geren bu aslında. Emzirmeyi bırakmaya cesaret edemiyorum şu an için. Bıraktırabilsem bir dakika düşünmem. Bu kadar zorlanırken birde emzirmeyi bırakma sürecini başarılı ilerletemem diye korkuyorum.
Konu sahibi, sen alakasız konuşmalarla canını daha fazla sıkma. Mükemmel anne diye bir şey yok. Bu kadınların birbirine söylediği bir yalan sadece. Sen de bir insan evladısın. Bir yerde patlamışsın artık çözüm arıyorsun. Cesaretini kaybetme. Belki emzirirken içebileceğin ilaçlar vardır. Doktora danış ve mutlaka eşinle birlikte git. İlaç tabi ki hayat şartlarını değiştirmicek ama sakin kafayla hareket etmene imkan tanıyacak. Ayrıca bebeğin bu zamana kadar senin etinden sütünden fazlasıyla yararlandı. Odasını ayırmadıysan ayır, emzirmeyi sonlandır. Artık bağımsızlaşma zamanı. O senden koptukça emin ol daha da rahatlayacaksın.

Bu arada tekrar hamile kalmamaya dikkat et. Ben yanlışlıkla başa döndüm 😄
 
Bulunduğunuz yerde anne-bebek grupları varsa katılabilirsiniz belki, sosyalleşmek iyi gelebilir. Eşiniz için zorlada yaptırılmaz demişsiniz çocukla ilgilenme konusunda. Zorla ilgilendirilir arkadaşım, bırakın çıkın odadan hatta evden iki üç saat sonra dönün. Çocukların babaylada oynamaya, vakit geçirmeye ihtiyaçları var.
Yaptırılmıyor emin olum bazen kapıyı kapatıp çıkıyorum kızım bağırıyor içeri bi giriyorum eşim elinde telefon koltukta uzanıyor böyle bi adama nasıl güvenil 2-3 saat bırakıp gideyim. Bu xamana kadar ne altını değiştirdi, ne uyuttu ne yemek yedirdi, üstünü bile değiştirmesi bir elin parmağını geçmez. Emin olun ki zorla hiçbir şey yaptırılmıyor.
 
Konu sahibi, sen alakasız konuşmalarla canını daha fazla sıkma. Mükemmel anne diye bir şey yok. Bu kadınların birbirine söylediği bir yalan sadece. Sen de bir insan evladısın. Bir yerde patlamışsın artık çözüm arıyorsun. Cesaretini kaybetme. Belki emzirirken içebileceğin ilaçlar vardır. Doktora danış ve mutlaka eşinle birlikte git. İlaç tabi ki hayat şartlarını değiştirmicek ama sakin kafayla hareket etmene imkan tanıyacak. Ayrıca bebeğin bu zamana kadar senin etinden sütünden fazlasıyla yararlandı. Odasını ayırmadıysan ayır, emzirmeyi sonlandır. Artık bağımsızlaşma zamanı. O senden koptukça emin ol daha da rahatlayacaksın.

Bu arada tekrar hamile kalmamaya dikkat et. Ben yanlışlıkla başa döndüm 😄
Teşekkür ederim. Kızım memeye aşırı bağımlı, gece uyuması falan hep memeyle memeyi bıraksam kimden yardım alıcam. Daha da gerlirsem diye korkuyorum ve asla cesaret edemiyorum. Yardım alma konusunu eşimle de konuştum her şeyi sadece onaylar zaten.

Hayırlı evlat olsun, annelerin en büyük korkusu sanırım 😂
 
Back
X