Kendimi kötü hissediyorum

Paragraf36 .!.:

Siz kendiniz insanları hiç kırmamaya gayret gösteriyorsunuz sanırım. Empati duygusu çok yüksek birisiniz.
Sizin gibi olmasını bekliyorsunuz herkesin çünkü siz çok daha çabuk kırılıyorsunuz onların takmayacağı şeylere.
Herkesi olduğu gibi kabul edin, çevrenizi kısıtlamanıza gerek yok. Siz çok emek vermezseniz, karşınızdakinin de size "az" değer verdiğini düşünmezsiniz. Bu kadar kızacağınız bir şey olmaz. Herkese hak ettiği kadar.

Genişletmek için tıkla...

Tarifedilemez .!.:

Belki içinde olduğum durumun psikolojik açıklaması vardır ama psikoloğa gidemiyorum herneyse.

Ben malesef düşünceli biriyim ama hayatımdaki herkes düşüncesiz ve bu beni mutsuz ediyor her gün bir şekilde. Mutsuz olmamam için mağarada herkesten uzak yaşamam gerek. Eşim sağolsun beni en az üzen kişi. Annem bile her konuşmamızda bir düşüncesizlik edip bencillik edip beni üzüyor, hiç demiyor ki böyle dersem kızım üzülür. Herkesten soğudum annemden bile artik kimseyle görüşmüyorum ama illa ki iletişim haline girmem gerekiyor.

Bu tamamen benim sorunum ama kendimi değiştiremiyorum git gide dahada kötü etkiliyor bu durum hayatımı. İnsanlarin ne dediğini ne düşündüğünü neden bukadar umursuyorum ki. Ailemlede aram çok kötü yani onlara hep kızıyorum bu yüzden çok soğudum onlardan - kimseyi artık olduğu gibi kabul edemiyorum tahammulum hiç yok nerdeyse.

Mutsuz bir insana dönüştüm herkesle ilişkimi kestim iletişim içinde olduğum sadece ailelerimiz ve 2 arkadaşım var ama hiçbiri bana iyi gelmiyor.

Ne yapmalıyım kimse beni anlamıyor, kimse ne hissettiğimi umursamadan konuşuyor davranıyor en başta ailem (konuştum, tartıştım, herşeyi denedim olmuyor, iletişimi kesemem ailem sonuçta bugün varlar yarın yoklar beni üzselerde).

Birilerinin beni anlamasına çok ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

Tarifedilemez .!.:

Belki içinde olduğum durumun psikolojik açıklaması vardır ama psikoloğa gidemiyorum herneyse.

Ben malesef düşünceli biriyim ama hayatımdaki herkes düşüncesiz ve bu beni mutsuz ediyor her gün bir şekilde. Mutsuz olmamam için mağarada herkesten uzak yaşamam gerek. Eşim sağolsun beni en az üzen kişi. Annem bile her konuşmamızda bir düşüncesizlik edip bencillik edip beni üzüyor, hiç demiyor ki böyle dersem kızım üzülür. Herkesten soğudum annemden bile artik kimseyle görüşmüyorum ama illa ki iletişim haline girmem gerekiyor.

Bu tamamen benim sorunum ama kendimi değiştiremiyorum git gide dahada kötü etkiliyor bu durum hayatımı. İnsanlarin ne dediğini ne düşündüğünü neden bukadar umursuyorum ki. Ailemlede aram çok kötü yani onlara hep kızıyorum bu yüzden çok soğudum onlardan - kimseyi artık olduğu gibi kabul edemiyorum tahammulum hiç yok nerdeyse.

Mutsuz bir insana dönüştüm herkesle ilişkimi kestim iletişim içinde olduğum sadece ailelerimiz ve 2 arkadaşım var ama hiçbiri bana iyi gelmiyor.

Ne yapmalıyım kimse beni anlamıyor, kimse ne hissettiğimi umursamadan konuşuyor davranıyor en başta ailem (konuştum, tartıştım, herşeyi denedim olmuyor, iletişimi kesemem ailem sonuçta bugün varlar yarın yoklar beni üzselerde).

Birilerinin beni anlamasına çok ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...