Kendimi mi korkutuyorum acaba ?

Jane Bennet

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
11 Eylül 2018
483
788
33
35
Merhaba hanımlar. Ben 26 yaşındayım eşim de 33 yaşında . Eşim evlenirken bütün işler ortak yapılacak ikimizde çalışıyoruz gibi şeyler söylemesine rağmen evin yükünün çoğu bende. En çok zorlandığım nokta da sabahları uyanmak oluyor . Gece zor uyuyorum sabahları da çok zor kalkıyorum . Sorun şu eşim çocuk sahibi olmayı çok istiyor . Ben de çocukları çok seviyorum okuloncesi öğretmeniyim zaten ; ama bir yandan da sorumluluk almak uykusuz kalmak çok zor geliyor . Ev işleri yapmaya bile yeni yeni adapte oluyorum evi çekip çevirmek zor gelmiyor ama çocuk farklı bir sorumluluk . Burada annelerin yorumlarini okuyorum kendimi iyice korkutmaya başladım . Sizce cocuk olunca anneye bir güç geliyor mu yoksa çok mu zor çocuk bakmak. Ben de istiyorum çocuklu aileler bana çok sempatik geliyor ama evlendikten sonra çok korkmaya başladım sanki yapamazmışım gibi geliyor özellikle uykusuzluk konusu . Çok mu zor çocuk büyütmek uykusuz kalmak bir akıl verirseniz çok sevinirim .
 
zahmet olmadan rahmet olmaz. tabii ki zordur ama canınız kanınız olan bi melegi büyütmek size yük olmayacaktır.
maddi durumunuz iyiyse çalışmazsınız cocuktan sonra, her şeyin bi yolu çözümü vardır yeter ki isteyin
 
Çocuk olunca annelere bir güç geliyor, evet. Yapamam gibi gelen şeyleri birden yapabildiğinizi görüyorsunuz, kimi zaman zor geliyor ama alışıyorsunuz. Mesela gece kalkmaları demişsiniz, bebeğin emmeye ihtiyacı olduğunu bilmeniz, uykunuzdan fedakarlık etmenizi kolaylaştırıyor, kendinizden önce onu düşünmeye başlıyorsunuz çünkü. Ama bu "anneye bir güç geliyor" kısmını abartmamak da lazım. Birden bire süper kahramana dönüşmüyoruz sonuçta. Eşin desteği olmazsa, bebek bakma işi çok yıpratıcı bir hale de gelebilir. Evin işlerini tek başınıza üstleniyorsanız, anne olmak çok yıpratıcı da olabilir. Eşinizin temizlik, yemek, alışveriş, bebek bakımı gibi konularda elini taşın altına koyması gerekir. Bir bebeğe bakmak her türlü zor ama eşle birlikte takım çalışmasıyla aşılamayacak bir durum değil.
 
uykuyu deli gibi seven ve şu anda 2. kızına hamile olan bir anne olarak söz almak isterim :)

valla beni en zorlayan şey uykusuzluk oldu evet ama bünyem öyle bi alıştı ki şimdi kızım uyanmasa bile deliksiz uyuyamıyorum, ve eskiden uykusuz kaldığım zamanlardaki kadar zorlamıyor uykusuzluk
zor tarafları var anneliğin küçücük birini yetiştirmek şekillendirmek tamamen senin sorumluluğunda bu bile başlı başına korkutucu sürekli kafanda doğru mu yapıyorum yanlış mı soruları
ona bişe olacak diye sürekli bir yürek ağrısı
ama bence dünyanın en güzel şeyi
o kadar saflar o kadar masumlar ki
sevgileri o kadar temiz ki ve o kadar karşılıksız ki kayıtsız kalamıyorsun zaten :KK200:
dün gece ne oldu, birlikte uyuduk kızımla bi anda bacağını karnıma attı ve okşuyor resmen ayağıyla uyku sersemi yapıyor sandım ve bacağını çektim karnımdan hemen gözünü açtı ama kardeşimi seviyorum ben dedi ayyy o kadar duygulandım ki hala gözlerim doluyor anlatırken :KK42:
hazır değilseniz tabii ki bekleyin ama hazır hissettiğinizde de gözünüz fazla korkutmayın :KK60:
 
Hem karnım doysun hem pastam dursun durumu olmuş sizinkisi.

Çocuk bakmak çok zor mu? gibi bir soru soruyorsanız zaten henüz o analık içgüdüsü dediğimiz dürtü size yerleşmemiş.
Çocuk doğuruyorsunuz yahu, insan doğuyor.. Nefesiyle, istekleriyle, bakımıyla aklınıza gelebilecek herşeyiyle bir insan ve size muhtaç! Tabii ki zor, tabii ki gecelerce uykusuz kalacaksınız, kendinizi paralayacaksınız.
Annelik bu değil mi zaten? Hem kendini evladın için paralayıp hem de durup düşünmek "ımm yeterince paralıyor muyum acaba biraz da şöyle mi paralasam?" diye.

Siz zor mu? uykusuzluk ağır gelir mi? gibi noktalara takılıyorsunuz lütfen bir süre daha bekleyin.
Çünkü özellikle çocuk 5 yaşına falan gelene kadar kendinizi unutmak zorundasınız.
 
Evet güç geliyor ama uykusuzluk çok kötü. Anne dinlenemeyince bebeğe de iyi bakamıyor. Mesela oğlum sabah 6da uyanır, eşime veririm. Kanguruya koyar götürür bahçeye oynar 1-2 saat ben de uyumaya devam ederim. Aynı şekilde akşamları ya da bir yere gittiğimizde oğlum eşimdedir, ben emzirmek için alırım. Çünkü benim de kendime vakit ayırmam gerekiyor. Bebeğim 6,5 aylık ve ilk baştsn beri bu böyle. Mesela gece bazen uykusu kaçar uyanır oyun ister babası sesini duyunca alır oynar yorar sonra ben emziririm yatar.
Ha bunları neden anlattım? Eş desteğini vurguladım, her gün süpürgeyi açıyorum çarşafları her gün silkeliyorum bir de 10 günde bir temizlikçi geliyor yardıma. Ama yine de bazen yorulduğumu hissediyorum .
Sizin eşiniz şu an bile size destek olmuyor doğumdan sonra nasıl olacak? Kolay değil maalesef çocuk bakmak. Siz ve eşiniz hazır olduğunuzda yapın.
 
Merhaba hanımlar. Ben 26 yaşındayım eşim de 33 yaşında . Eşim evlenirken bütün işler ortak yapılacak ikimizde çalışıyoruz gibi şeyler söylemesine rağmen evin yükünün çoğu bende. En çok zorlandığım nokta da sabahları uyanmak oluyor . Gece zor uyuyorum sabahları da çok zor kalkıyorum . Sorun şu eşim çocuk sahibi olmayı çok istiyor . Ben de çocukları çok seviyorum okuloncesi öğretmeniyim zaten ; ama bir yandan da sorumluluk almak uykusuz kalmak çok zor geliyor . Ev işleri yapmaya bile yeni yeni adapte oluyorum evi çekip çevirmek zor gelmiyor ama çocuk farklı bir sorumluluk . Burada annelerin yorumlarini okuyorum kendimi iyice korkutmaya başladım . Sizce cocuk olunca anneye bir güç geliyor mu yoksa çok mu zor çocuk bakmak. Ben de istiyorum çocuklu aileler bana çok sempatik geliyor ama evlendikten sonra çok korkmaya başladım sanki yapamazmışım gibi geliyor özellikle uykusuzluk konusu . Çok mu zor çocuk büyütmek uykusuz kalmak bir akıl verirseniz çok sevinirim .
merhaba . sizi anlıyorum bende evleneli bir sene olmadı , ben 35 eşim 46 yaşında . bende uyum sorunu yaşıyorum , evlilik çok güzel bir duygu evliliğe alışma konusunda bir sorunum olmadı fakat , eşimin hiç bir işe el sürmemesi 7 aydan sonra beni kendime hizmetçi gibi hissettirmeye başladı , belkide uzun yıllardır çalıştığım için hak ve adalet konularında çok ama çok hassasım , aynı yerde çalışıyoruz benim birimim daha stresli ve uzun çalışma saatli , yine de eve gelince yemek , çay , sofra topla bulaşık yıka , varsa çamaşır topla katla . birde sınavlara hazırlanıyorum ders çalış geç saatte uyu .. işten 6 da geliyorsak eşim 12-1 e kadar wc dışında uzandığı koltuktan kalmıyor , anlayamıyorum insan sevdiği değer verdiği insana yardım eder bence yükünü hafifletmeye çalışır , yaştan dolayı yüklenmeyeyim belki yorgundur diyorum ama tek görevi olan kuşlara yem verme görevini de yapmadığı için kuşlarımızı kafeste ölü bulunca gerçekten delirdim ve dedim ki içimden kuşa bile yem verme sorumluluğunu ihmal eden birinden benim çocuğum olamaz . çocuk istemiyorum açıkçası . .kendi derdimi anlatır gibi oldum kusura bakmayın lütfen , sizin ilişkiniz daha iyi durumdaysa içsel olarakta hazır hissediyorsanız anneliğe kendinizi mahrum etmeyin tembel koca yüzünden .. sevgiler
 
Bence kendini tamamen hazır hissettiğinde çocuk sahibi ol derim yoksa o çocuğa yazık olur.Ama düşünsene gece ağlayan bir bebek ve sana muhtaç ve sen olmazsan hayatını idame ettiremeyecek bunu düşününce o yataktan çok güzel bir şekilde kalkarsın merak etme:))
 
Allah dağına göre kar veriyor

eşinize ev işlerin çoğunluğunu üstlenirse düşüneceğini
ortak iş falan yapmadığınızı işlerin büyük çoğunluğunun size baktığını bu yüzden yetişemeyeceğinizi söyleyin
birde ilk 1 yıl çalışmam deyin
 
uykuyu deli gibi seven ve şu anda 2. kızına hamile olan bir anne olarak söz almak isterim :)

valla beni en zorlayan şey uykusuzluk oldu evet ama bünyem öyle bi alıştı ki şimdi kızım uyanmasa bile deliksiz uyuyamıyorum, ve eskiden uykusuz kaldığım zamanlardaki kadar zorlamıyor uykusuzluk
zor tarafları var anneliğin küçücük birini yetiştirmek şekillendirmek tamamen senin sorumluluğunda bu bile başlı başına korkutucu sürekli kafanda doğru mu yapıyorum yanlış mı soruları
ona bişe olacak diye sürekli bir yürek ağrısı
ama bence dünyanın en güzel şeyi
o kadar saflar o kadar masumlar ki
sevgileri o kadar temiz ki ve o kadar karşılıksız ki kayıtsız kalamıyorsun zaten :KK200:
dün gece ne oldu, birlikte uyuduk kızımla bi anda bacağını karnıma attı ve okşuyor resmen ayağıyla uyku sersemi yapıyor sandım ve bacağını çektim karnımdan hemen gözünü açtı ama kardeşimi seviyorum ben dedi ayyy o kadar duygulandım ki hala gözlerim doluyor anlatırken :KK42:
hazır değilseniz tabii ki bekleyin ama hazır hissettiğinizde de gözünüz fazla korkutmayın :KK60:
Çocuk bakmak korkutmuyor beni o kısımda sıkıntı yok ama muhtemelen cocukla da ben ağırlıklı olarak alakadar olacağım . Çok güzel yazmışsınız beni tek bu uyku konusu korkutuyordu çok düşkünüm ne yazık ki ;) Ama söyledikleriniz çok hoş geldi . Anne olmadigim bu hissi bilmediğim için korkuyorum sanırım .
 
Allah dağına göre kar veriyor

eşinize ev işlerin çoğunluğunu üstlenirse düşüneceğini
ortak iş falan yapmadığınızı işlerin büyük çoğunluğunun size baktığını bu yüzden yetişemeyeceğinizi söyleyin
birde ilk 1 yıl çalışmam deyin
O konuda beni zorlayacağını sanmıyorum yani çalışmama konusunda . Çocuğuma ilgileneceğim desem 2 yıl bile çalışma der bu konuda eminim ama yardim konusunda eşime ne yazık ki güvenemiyorum kaba saba bir adam değil kesinlikle ama bir tembellik var niyeyse bis gününde bile çoğu zaman iş yapmıyor ben okuldan gelince hallediyorum . Şu an hem yaşım gereği hem de iki kişi olduğumuz için bana zor gelmiyor enerjik bir insanım zaten normalde de . Ama bu uykusuzluk konusu beni çok tereddüt ediyor normalde hiç korkum yoktu ama burda bazı konuları okuyorum çok zor yapamıyorum hem çalış gem çocuk yap zor diyen insanları görünce korkmaya başladım
 
Merhaba hanımlar. Ben 26 yaşındayım eşim de 33 yaşında . Eşim evlenirken bütün işler ortak yapılacak ikimizde çalışıyoruz gibi şeyler söylemesine rağmen evin yükünün çoğu bende. En çok zorlandığım nokta da sabahları uyanmak oluyor . Gece zor uyuyorum sabahları da çok zor kalkıyorum . Sorun şu eşim çocuk sahibi olmayı çok istiyor . Ben de çocukları çok seviyorum okuloncesi öğretmeniyim zaten ; ama bir yandan da sorumluluk almak uykusuz kalmak çok zor geliyor . Ev işleri yapmaya bile yeni yeni adapte oluyorum evi çekip çevirmek zor gelmiyor ama çocuk farklı bir sorumluluk . Burada annelerin yorumlarini okuyorum kendimi iyice korkutmaya başladım . Sizce cocuk olunca anneye bir güç geliyor mu yoksa çok mu zor çocuk bakmak. Ben de istiyorum çocuklu aileler bana çok sempatik geliyor ama evlendikten sonra çok korkmaya başladım sanki yapamazmışım gibi geliyor özellikle uykusuzluk konusu . Çok mu zor çocuk büyütmek uykusuz kalmak bir akıl verirseniz çok sevinirim .
valla ne kocan istedi diye cocuk yap ne anan ne kaynana o insanın icine kendiligindne gelir kimisi 1 yılda kımısı 10 yılda sakın esin cocuk istiyo diye cocuk yapma ne olursa olsun butun sorumluluk sende tabili herkez cocugunu sever simdi burda yorumlar hep yap yap tır ama aksamları hem yemek yap hem kocaya hizmet hem gece uykusuz sonra aaaa cocuk cok iyi bekle zamanını bakalım kocan kendinden ne kadar fedakarlık edicek bakalım

yasında daha cokkkkkkkkkkkkkk gencc hersey kısmet yasım geciyo diye sakın cocuk yapma yasa hayatını allah kısmet ederse 40 tada cocuk yaparsın
 
Tabi canım bir resetleniyorsun...hık dese diğer odadan duyuyorsun falan da iste yıpraniyorsun da doğal olarak...
Icine sinmiyorsa icinden gelmiyorsa hazir hissetmiyorsan yapma duble deliriyorsun
 
evet zor , sorumluluğu çok fazla, ama asıl iş eşinde bitiyor.. eğerki sana destek ise ev işi,çocuk bakımı konusunda uykusuzluk harici çok zorlanmazsın ama sorumluluğun %90 ı annede oluyor ister istemez çünkü öz bakımı en iyi yapan kişi anne oluyor,bebekken zaten emerse beslenme aracı sen oluyorsun....
bence biraz daha bekleyin, ben eski özgür günlerimi çok özlüyorum, ev işine yetişemiyorum gücüm yok, sürekli peşimde bir çocuk var ama iyiki yapmışım diyorum büyüdükçe benim için bir çocuktan ziyade arkadaş olaya başladı zor mu zor ama tarifi de imkansız ..
 
Merhaba hanımlar. Ben 26 yaşındayım eşim de 33 yaşında . Eşim evlenirken bütün işler ortak yapılacak ikimizde çalışıyoruz gibi şeyler söylemesine rağmen evin yükünün çoğu bende. En çok zorlandığım nokta da sabahları uyanmak oluyor . Gece zor uyuyorum sabahları da çok zor kalkıyorum . Sorun şu eşim çocuk sahibi olmayı çok istiyor . Ben de çocukları çok seviyorum okuloncesi öğretmeniyim zaten ; ama bir yandan da sorumluluk almak uykusuz kalmak çok zor geliyor . Ev işleri yapmaya bile yeni yeni adapte oluyorum evi çekip çevirmek zor gelmiyor ama çocuk farklı bir sorumluluk . Burada annelerin yorumlarini okuyorum kendimi iyice korkutmaya başladım . Sizce cocuk olunca anneye bir güç geliyor mu yoksa çok mu zor çocuk bakmak. Ben de istiyorum çocuklu aileler bana çok sempatik geliyor ama evlendikten sonra çok korkmaya başladım sanki yapamazmışım gibi geliyor özellikle uykusuzluk konusu . Çok mu zor çocuk büyütmek uykusuz kalmak bir akıl verirseniz çok sevinirim .
Canım ewet anneye bi güç geliyo ama öyle dolu dolu bi güç degil
Gece uyanmak konusunda tereddüt olmasın,beyin öyle bi adapte oluyoki ,zil sesine uyanmayan insan bebegin ıhh sesine kalkıyo
Uykuya düşkün oldugunuz için eşiniz ister istemez yardıma koşacaktır zaten
Benim arkadaşım var tam bir uykucu,1e kadar falan uyur.cocukla gece ve gündüz baba ilgileniyo.e tabi bide annesiyle yasıyo,anneannede yardımcı oluyo
Yani bi yerden bi yardım mutlaka geliyo
Rabbim kaldıramayacagımız yük vermiyo zaten
 
Merhaba hanımlar. Ben 26 yaşındayım eşim de 33 yaşında . Eşim evlenirken bütün işler ortak yapılacak ikimizde çalışıyoruz gibi şeyler söylemesine rağmen evin yükünün çoğu bende. En çok zorlandığım nokta da sabahları uyanmak oluyor . Gece zor uyuyorum sabahları da çok zor kalkıyorum . Sorun şu eşim çocuk sahibi olmayı çok istiyor . Ben de çocukları çok seviyorum okuloncesi öğretmeniyim zaten ; ama bir yandan da sorumluluk almak uykusuz kalmak çok zor geliyor . Ev işleri yapmaya bile yeni yeni adapte oluyorum evi çekip çevirmek zor gelmiyor ama çocuk farklı bir sorumluluk . Burada annelerin yorumlarini okuyorum kendimi iyice korkutmaya başladım . Sizce cocuk olunca anneye bir güç geliyor mu yoksa çok mu zor çocuk bakmak. Ben de istiyorum çocuklu aileler bana çok sempatik geliyor ama evlendikten sonra çok korkmaya başladım sanki yapamazmışım gibi geliyor özellikle uykusuzluk konusu . Çok mu zor çocuk büyütmek uykusuz kalmak bir akıl verirseniz çok sevinirim .

Ben uykusuzluktan çok korkuyordum ama 10 gündür bana çok büyük bi etkisi olmadı.
Ya illaki zorluğu var daha da olacak
Ben şu an işin başındayım bazen elim ayağıma dolaşıyor çok ağlayınca. Ama eşim yardımcı sağolsun. Az önce o da bi zorlandı biraz gerildik ama sonra toparlandık. Sinirler biraz gergin olabiliyor bebek bakımında.
İşin çoğu anneye düşüyor, emzirme zaten başlı başına bi iş.
Ama eş eve yardımcı biriyse işin çok kolaylaşır.
Benimki yavaş yavaş altını değiştirmeye (hiç yapamam diyordu) kıyafetini giydirmeye başladı. Beraber yıkıyoruz.
geceleri daha çok ben ilgileniyorum
Çaresiz kalırsam ya da çok yorgunsam eşime uyutması için veriyorum.
Uykusuzluk beni düşündüğüm kadar sarsmadı ;) dün gece 4-5 saat uyudum bile. Şu an da istesem uyurum bebek uyuyor ama nedense uyumuyorum
 
Back
X