Yanlış bir evlilik yapip mutsuz olmaktansa evde kalmak daha saglikli bence .Son bir aydır bu şekilde hissediyorum. Çok mutsuzum. İşim var sükür. Araba almayı cok istedim araba da aldım. Daha tam süremesem de.. Örneğin ders almam lazım sehir ici icin. Ona bile heveslenip almak istemiyorum. O derece kendimi tükenmiş hissediyorum. 30 yaşındayım. Çevreden şu kız evlendi haberleri gelince de üzülüyorum. Zor bir cocukluk gecirdim. Ne doğru dürüst esya, kıyafet.. Artık kendime ait esyam, düzenim olsun, yaslanabileceğim bir omuz istiyorum sanırım. Tabi bu işler nasip ama kimseyi de sevemiyorum.. Tanısmaktan korkuyorum. Arada çeyiz paketlerine bakıp duruyorum.Tabi her sey ev esyası çeyizle bitmiyor.Gerçi biri çıktı karsıma kendisi memur ama maaşı benden düsük olduğu icin ilerde kendini kötü hisseder mi diye düsünüyorum. O yüzden biraz kendimi geri çektim. Belki aranızda okumus bir insan bunlara mı takılır diyeceksiniz ama sanıırm hayatım boyunca yasadığım eksikliklerden dolayı böyleyim. Karşıma cıkanlar da dengim olmadı. Olmayacak kisilerdi.
Artık her sey icin gec kalmıs hissediyoum. Lütfen yadırgamadan yorum yapın. Kafam allak bullak. Biraz da duygusalım bu aralar. Herkese simdiden tesekkür ederim.
Arkadaşlar biraz gerçekçi olalım. Türk aile yapısı gereği bir kadın evlenmeden kolay kolay ayrı eve çıkıp kendine göre eşyalar almaz alamaz. Ancak farklı bir şehirde çalışmaya giderse olabilir. Onda bile nasılsa evlenirsin o zaman alırsın denilerek dandik dundik bekar eşyalarıyla otursun ister çok sevgili aile büyükleri...
Ben şimdiki eşimle 39 yaşında tanıştım, 42 yaşında Evlendim. Eğer 28-30 yaşlarında tanışsaydık muhtemelen ilişkimiz yürümezdi ayrılırdık. Eşimin ailesinin durumu eskiden çok iyiymiş, ama bozulmuş, eşim de kendisine bir kariyer bir iş güç kuramamış. Benim evimde oturuyoruz, ve evin masraflarını ben karşılıyorum. O da bir işler kurmaya çalışıyor, ama olacağını sanmıyorum. Bana böyle bir şeyi kabul edeceğimi birisi söyleseydi hayatta inanmazdım.Son bir aydır bu şekilde hissediyorum. Çok mutsuzum. İşim var sükür. Araba almayı cok istedim araba da aldım. Daha tam süremesem de.. Örneğin ders almam lazım sehir ici icin. Ona bile heveslenip almak istemiyorum. O derece kendimi tükenmiş hissediyorum. 30 yaşındayım. Çevreden şu kız evlendi haberleri gelince de üzülüyorum. Zor bir cocukluk gecirdim. Ne doğru dürüst esya, kıyafet.. Artık kendime ait esyam, düzenim olsun, yaslanabileceğim bir omuz istiyorum sanırım. Tabi bu işler nasip ama kimseyi de sevemiyorum.. Tanısmaktan korkuyorum. Arada çeyiz paketlerine bakıp duruyorum.Tabi her sey ev esyası çeyizle bitmiyor.Gerçi biri çıktı karsıma kendisi memur ama maaşı benden düsük olduğu icin ilerde kendini kötü hisseder mi diye düsünüyorum. O yüzden biraz kendimi geri çektim. Belki aranızda okumus bir insan bunlara mı takılır diyeceksiniz ama sanıırm hayatım boyunca yasadığım eksikliklerden dolayı böyleyim. Karşıma cıkanlar da dengim olmadı. Olmayacak kisilerdi.
Artık her sey icin gec kalmıs hissediyoum. Lütfen yadırgamadan yorum yapın. Kafam allak bullak. Biraz da duygusalım bu aralar. Herkese simdiden tesekkür ederim.
Sizin ev sahibi tonla bekar arkadaşınız tüm Türkiye kadınlarının istatistiği oluyor sanırım. Ben olması gerekeni söylemedim. Var olan bir kültürel durumdan bahsettim. Bana niye çektiriyorsunuz. Bencede kadının evi olmalı özgür olmalı. Ne yapmak istiyorsa yapmalı tabi ki. Ama bakınız arkadaş ne demiş. Araba almasam sömürülüyordum. Bu ne demek para kazanıyor ama ekonomik özgürlüğü hala yok demek. Öyle değil mi? Yanlış mı anlamışım?Ne alakası var anlayamadım, artık bekar kadınlar da taşınmaz mal sahibi oluyor. Tonla bekar kadın arkadaşım var evleri barkları mis gibi, ev kendilerin ait, eşyaları da gıcır gıcır alıp koymuşlar. Param varsa evimi istediğim gibi dayarım döşerim kime ne? Kime ne?
Yarın birgün evlenirim düşüncesiyle eve masraf yapmak istemiyor birçok genç kız, olay bu. Kafasında bu fikri taşımayan günü yaşayanlar ev kurmuş güzel eşyalara para harcamış olabilir. Gelir düzeyi de burda önemli bir faktörNe alakası var anlayamadım, artık bekar kadınlar da taşınmaz mal sahibi oluyor. Tonla bekar kadın arkadaşım var evleri barkları mis gibi, ev kendilerin ait, eşyaları da gıcır gıcır alıp koymuşlar. Param varsa evimi istediğim gibi dayarım döşerim kime ne? Kime ne?
Benimde etrafimda herkes evlendi ama artık takmıyorum benim için kolay değil evlenmek belli bir yaştan sonra korkuyorum yalnızlıktan da korkuyorum en iyisi akışta kalmakSon bir aydır bu şekilde hissediyorum. Çok mutsuzum. İşim var sükür. Araba almayı cok istedim araba da aldım. Daha tam süremesem de.. Örneğin ders almam lazım sehir ici icin. Ona bile heveslenip almak istemiyorum. O derece kendimi tükenmiş hissediyorum. 30 yaşındayım. Çevreden şu kız evlendi haberleri gelince de üzülüyorum. Zor bir cocukluk gecirdim. Ne doğru dürüst esya, kıyafet.. Artık kendime ait esyam, düzenim olsun, yaslanabileceğim bir omuz istiyorum sanırım. Tabi bu işler nasip ama kimseyi de sevemiyorum.. Tanısmaktan korkuyorum. Arada çeyiz paketlerine bakıp duruyorum.Tabi her sey ev esyası çeyizle bitmiyor.Gerçi biri çıktı karsıma kendisi memur ama maaşı benden düsük olduğu icin ilerde kendini kötü hisseder mi diye düsünüyorum. O yüzden biraz kendimi geri çektim. Belki aranızda okumus bir insan bunlara mı takılır diyeceksiniz ama sanıırm hayatım boyunca yasadığım eksikliklerden dolayı böyleyim. Karşıma cıkanlar da dengim olmadı. Olmayacak kisilerdi.
Artık her sey icin gec kalmıs hissediyoum. Lütfen yadırgamadan yorum yapın. Kafam allak bullak. Biraz da duygusalım bu aralar. Herkese simdiden tesekkür ederim.
söylediğiniz çok önemli. 2. el esyalarla idare etmye calıstım hep. Ayrıyım ailemden evet. Ama tam da yalnız değilim. Biri gelip biri gidiyor. Yani tam da yalnız yasıyorum denemez. Hem aileme maddi yönden yardım edip hem de ayrı evde olmak maddi yönden beni zorladığı icin yeni esya da alamadım. Eğer maasımın tümü bana kalsaydı ev araba da almıstım coktan. aileme de gönderiyordum kardesim de yanımda okula gidiyordu. Yani cöküsteydim. Araba aldım onu da kredi ile aldım. Mecbur kaldım. Elimde bir 20 bin birikmis param vardı. Eğer onu da arabaya verseydim ailem bana bir cöp bile yapmazdı evlenseydim. Simdi de zorlanacağım biraz gecinmekte ama en azından arabam var diyebiliyorum bana ait.Artık temiz, kendi zevkime göre dösenmis bir düzen derken ondan bahsettim. Cok doluyum bu konuda.Yarın birgün evlenirim düşüncesiyle eve masraf yapmak istemiyor birçok genç kız, olay bu. Kafasında bu fikri taşımayan günü yaşayanlar ev kurmuş güzel eşyalara para harcamış olabilir. Gelir düzeyi de burda önemli bir faktör
allah sizi mutlu etsin. Sevindim adınıza. Haklısınız belki de. Eğer ısınsadyım olurdu herhaldeBen şimdiki eşimle 39 yaşında tanıştım, 42 yaşında Evlendim. Eğer 28-30 yaşlarında tanışsaydık muhtemelen ilişkimiz yürümezdi ayrılırdık. Eşimin ailesinin durumu eskiden çok iyiymiş, ama bozulmuş, eşim de kendisine bir kariyer bir iş güç kuramamış. Benim evimde oturuyoruz, ve evin masraflarını ben karşılıyorum. O da bir işler kurmaya çalışıyor, ama olacağını sanmıyorum. Bana böyle bir şeyi kabul edeceğimi birisi söyleseydi hayatta inanmazdım.
çok iyi anlaşıyoruz, çok iyi bir baba, çok zeki ve iyi bir insan, normalde gördüğümüz tiplerden çok farklı, ben de bu artılarıyla onu seviyorum. Yine de inşallah işini kurabilir diye dua ediyorum.
Demem o ki, sizin yaşlarda böyle şeyler önemli ama sonra önemini kaybediyor, mahallesindeki manavla evlenen arkadaşım oldu benim. Mühim olan sevgi aşk, ortak noktalarda buluşabilmek, hayata ortak olabilmek, onu bulunca takmazsınız bu maaş farkı gibi konuları
Maasım eğer bana kalsaydı bütün bunları coktan yapmıstım. Maalesef ki aile durumum iyi değil. Onlara maddi yönden yardım etmek zorundaydım. Evet benim arkadaslarım da yeni esyalar alıp oturmuslardı. Maalesef benim icin mümkün değildiNe alakası var anlayamadım, artık bekar kadınlar da taşınmaz mal sahibi oluyor. Tonla bekar kadın arkadaşım var evleri barkları mis gibi, ev kendilerin ait, eşyaları da gıcır gıcır alıp koymuşlar. Param varsa evimi istediğim gibi dayarım döşerim kime ne? Kime ne?
Çok sağolun. Cevrenin de ağzını kapatamıyoruz. Annem de kafasına takıyor. Her lafında evlilik. Allah uzun ömürler versin ölmeden senin de evlendiğini görseydim diyor bana. Daha 55 yasında. Yani iyice bunalıma sürüklüyorlar insanıÖncelikle üzülme daha 30 yaşındasın . Milletin ağzı sadece çevresindekileri yargılamak için vardır . Evlenmezsin evde kalmış gözüyle bakarlar evlenirsin niye çocuk yok diye bakarlar çocuk olur niye ikinci yok diye bakarlar . Aslında millet tamamen doyumsuzdur . Son tanıştığınız kişiyi maaşı için değil sevmediğiniz ısınamadığınız için kabul etmediniz . Çünkü seven insan böyle şeylere takılmaz. Milletin ne dediğine bakma hayatını milletin sözüyle evlenirsen sonradan pişman olursun . Allah hayırlı kısmetler çıkarsın karşına
Bunları tahmin etmek zor olmadı. Çünkü bunları yaşayan tek kişi siz değilsinizsöylediğiniz çok önemli. 2. el esyalarla idare etmye calıstım hep. Ayrıyım ailemden evet. Ama tam da yalnız değilim. Biri gelip biri gidiyor. Yani tam da yalnız yasıyorum denemez. Hem aileme maddi yönden yardım edip hem de ayrı evde olmak maddi yönden beni zorladığı icin yeni esya da alamadım. Eğer maasımın tümü bana kalsaydı ev araba da almıstım coktan. aileme de gönderiyordum kardesim de yanımda okula gidiyordu. Yani cöküsteydim. Araba aldım onu da kredi ile aldım. Mecbur kaldım. Elimde bir 20 bin birikmis param vardı. Eğer onu da arabaya verseydim ailem bana bir cöp bile yapmazdı evlenseydim. Simdi de zorlanacağım biraz gecinmekte ama en azından arabam var diyebiliyorum bana ait.Artık temiz, kendi zevkime göre dösenmis bir düzen derken ondan bahsettim. Cok doluyum bu konuda.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?