Kendimle savasim hic bitmiyor, siz degisebildiniz mi?

Latinachica

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
30 Mart 2011
405
957
34
30 yaşındayım. 20 yasindayken de burdaydım. 30da da burdayım. Degisen bir şey yok. Kendimle kavgam o zaman da vardı simdi de var. Bitmiyor, değişemedim, aşamadım.
Terapi aldım hala alıyorum, hesapladım terapilerime terazi 10bine yakin para ödemişim. Bir anda değişmeyi beklemiyorum. Ama boyle hic degisemeyecekmis gibi hissetmek, hayatı bu benle gecirecek olma düşüncesini de kabul edemiyorum.
Insanlarla iliskimde sorun yaşıyorum, is hayatımda sorun yasiyorum, ailemle onlar bilmese de kendi icimde sorun yasiyorum.
En onemlisi kendimle sorunum var.
Yine bir kriz yaşadım, yasadigim seyin onemi yok. Çünkü bugün bunu yasadim boyle bitik hissediyorum, yarin cok farkli sey yasayacagim ve ayni sekilde bitik hissedicem ama.
Evlenmek cocuk yapmak fikri bana cok uzak. Boyleyken bir cocuk dunya getiremem, evlenirsem bir baskasini mutsuz edemem.
Normal bir insan olmayi oyle isterdim ki.
Bu sureclerden gecen var mi aranizda.
Asabilen, ben degistim diyebilen, bunu icsellestirebilen. Bunun mumkun olduguna inanmaya col ihtiyacim var
 
Sen tamamen kendine odaklanırsan asla mutlu olamazsın. Sana iyi gelen aktiviteleri yap. Unutma kimse hatasız 4 4 lük değil ve olamaz da. Her durumda aynayı kendine çevirirsen paramparça olursun. Terapi sana beklediğin kadar faydalı gelmediyse demek ki iş sende bitiyor. Kendin halledeceksin. Olayları akışına bırak. Hangi dine mensup olduğunu bilmiyorum ama ibadet etmek iyi gelecektir. Ben de bir müslüman olarak dua edeceğim sana. Rabbim gönlüne ferahlık genişlik versin. Maddi ve manevi sıkıntılarını iyileştirsin. 🤲🏻☺️❤️
 
Bir anda değişmeyi beklemiyorum. Ama boyle hic degisemeyecekmis gibi hissetmek, hayatı bu benle gecirecek olma düşüncesini de kabul edemiyorum.
Kendinize bu denli tahammülsüz ve inancınız yokken hiç kimse ve hiç bir terapi size yardım edemez.
Ayrıca tam olarak ne yaşıyosunuz, sizi anormal yapan ne, neyi aşmak istiyosunuz hiç bişeyden bahsetmemişsiniz.
 
Kendinle ugrasmayi birak kuzum hatalarin icin ders al yapmamaya gayret et ayrica her zaman sen haksiz olmazsin bazen sorunlar karsi taraf yuzunden baslar ama sen kendinle ugrasmayi aliskanlik haline getirdigin icin bunu goremezsin kendine sevkat goster lutfen
Keske yapabilsem kendimi sevebilsem ve eksigimle fazlamla kendime gercekten sefkat gosterebilsem. Dilim bazen gosterse de özümde hep bi samimiyetsizlik var. O sefkt gercek degil:KK43:
 
Sen tamamen kendine odaklanırsan asla mutlu olamazsın. Sana iyi gelen aktiviteleri yap. Unutma kimse hatasız 4 4 lük değil ve olamaz da. Her durumda aynayı kendine çevirirsen paramparça olursun. Terapi sana beklediğin kadar faydalı gelmediyse demek ki iş sende bitiyor. Kendin halledeceksin. Olayları akışına bırak. Hangi dine mensup olduğunu bilmiyorum ama ibadet etmek iyi gelecektir. Ben de bir müslüman olarak dua edeceğim sana. Rabbim gönlüne ferahlık genişlik versin. Maddi ve manevi sıkıntılarını iyileştirsin. 🤲🏻☺️❤️
Su an bitik bir halde oldugum icin uzuun zamandir istedigim ama gitmedigim bir kurs ile gorustum bugün. Ama bu bugün yaşadıklarımı bastırmak icindi muhtemelen. Kursa gitsem kursta da kendime dert edincek seyler yasayacagim buyuk ihtimalle. Bir de tek basima gitmek meselesi var. Tek basima bir sey yapmakta cok zorlaniyorum malesef.
Allah razi olsun. Evet terapi bir yere kadar. Kırılma noktasi oldugunu soyluyor psikologum ama o noktayi bir turlu goremedim iste hala. Belki o nokta benim haklisiniz
 
30 yaşındayım. 20 yasindayken de burdaydım. 30da da burdayım. Degisen bir şey yok. Kendimle kavgam o zaman da vardı simdi de var. Bitmiyor, değişemedim, aşamadım.
Terapi aldım hala alıyorum, hesapladım terapilerime terazi 10bine yakin para ödemişim. Bir anda değişmeyi beklemiyorum. Ama boyle hic degisemeyecekmis gibi hissetmek, hayatı bu benle gecirecek olma düşüncesini de kabul edemiyorum.
Insanlarla iliskimde sorun yaşıyorum, is hayatımda sorun yasiyorum, ailemle onlar bilmese de kendi icimde sorun yasiyorum.
En onemlisi kendimle sorunum var.
Yine bir kriz yaşadım, yasadigim seyin onemi yok. Çünkü bugün bunu yasadim boyle bitik hissediyorum, yarin cok farkli sey yasayacagim ve ayni sekilde bitik hissedicem ama.
Evlenmek cocuk yapmak fikri bana cok uzak. Boyleyken bir cocuk dunya getiremem, evlenirsem bir baskasini mutsuz edemem.
Normal bir insan olmayi oyle isterdim ki.
Bu sureclerden gecen var mi aranizda.
Asabilen, ben degistim diyebilen, bunu icsellestirebilen. Bunun mumkun olduguna inanmaya col ihtiyacim var
işiniz mesleğiniz bir uğraşınız yok mu?
 
Kendinize bu denli tahammülsüz ve inancınız yokken hiç kimse ve hiç bir terapi size yardım edemez.
Ayrıca tam olarak ne yaşıyosunuz, sizi anormal yapan ne, neyi aşmak istiyosunuz hiç bişeyden bahsetmemişsiniz.
Haklısınız. Ben de kendime bu kadar acimasiz olmak istemezdim. Ama elimde degil. O kadar cok ki. 30 yillik birikim o kadar fazla ki. En basta ailem. Hangi arkadasimla konussam aile yapilari cok guzel. Ailede iletisim var. Bizde yok. Ben kendimi bildim bileli annem babam aylarca bazen senelerce küs dolaştılar. Hala oyleler. Benim de insanlarla iletisimim iyi degil. Pasif agresif davraniyorum. Isteklerimi ihtiaycalrimi dile getiremiyorum. Cunku ailemde bunalr konusulmaz, duygular yok sayılır. Bu yasima geldim hicbir bayrami bayram gibi gecirdigimi hatirlamam. Annrm babam hep küstu. Hep kavga olurdu. Evimiz hro stresli hep gergin. O yuzden insanlarla gerginlik yasayamam. Yok gibiyim. Kisiligim yok gibi bilmem anlatabiliyor muyum. Bunlar sadece bir kısmı tabi
 
Mrb
Allah kolaylık versin
Ben de yıllardır değişemiyorum. Geldim 34 e
Topik açtım motive olur diye
Ne iş yapsam yazıyorum
 
Tani koydu mu psikiyatrist size? Varsa nedir paylasmak isterseniz tabi ki. Kisilik ozellikleri pek de degismiyor ya ben de 20 yasimda neysem su an oyum. Onlarla en etkili sekilde yasamayi ogreniyoruz. Ama degisim oluyor yine de. Belki degistiniz ama bardagin bos tarafina bakiyorsunuz o da olabilir...
 
Merhaba. Yazmak da en guzel terapi. Topiginizi paylasirmisiniz
 
Sorunlar yaşıyorum derken ne tarz sorunlar?
Kaygi bozuklugu, yetersizlik, degersizlik, kusurluluk, bagimli kisilik, depresyon, cekingen kisilik aslinda ne ararsaniz var gibi
Tani koydu mu psikiyatrist size? Varsa nedir paylasmak isterseniz tabi ki. Kisilik ozellikleri pek de degismiyor ya ben de 20 yasimda neysem su an oyum. Onlarla en etkili sekilde yasamayi ogreniyoruz. Ama degisim oluyor yine de. Belki degistiniz ama bardagin bos tarafina bakiyorsunuz o da olabilir...
Psikologa gidiyorum ben. Oyle bir tanisi varsa da bana soylemedi israr etsem de. Kisilik bozuklugu olmadigini dusunuyor demekki. Bardagin bos tarafi dediniz. Biraz once bugun yasadigim olayda latina ama su da oldu buna sevinebilirsin diyen minicik bir ses hissttim. Terapinin bu minicik katkisi oldu iste. Minik gorunumlu ama aslinda buyuk onceden bu viziltilari hic duymazdik bile. Ama simdi vizilti seklinde de olsa geliyor iste
 
Haklısınız. Ben de kendime bu kadar acimasiz olmak istemezdim. Ama elimde degil. O kadar cok ki. 30 yillik birikim o kadar fazla ki. En basta ailem. Hangi arkadasimla konussam aile yapilari cok guzel. Ailede iletisim var. Bizde yok. Ben kendimi bildim bileli annem babam aylarca bazen senelerce küs dolaştılar. Hala oyleler. Benim de insanlarla iletisimim iyi degil. Pasif agresif davraniyorum. Isteklerimi ihtiaycalrimi dile getiremiyorum. Cunku ailemde bunalr konusulmaz, duygular yok sayılır. Bu yasima geldim hicbir bayrami bayram gibi gecirdigimi hatirlamam. Annrm babam hep küstu. Hep kavga olurdu. Evimiz hro stresli hep gergin. O yuzden insanlarla gerginlik yasayamam. Yok gibiyim. Kisiligim yok gibi bilmem anlatabiliyor muyum. Bunlar sadece bir kısmı tabi
Kendinize inanarak yeni bir terapistle bir daha deneyin. Böyle bir ailede büyümüş olmanız, bu travmalarınız sizi niye bir ömür içine hapsetsin. Siz kendiniz aile kuracak yaşa gelmişsiniz. Niye değişemeyesiniz ki, tam aksine mutluluğun kıymetini en bilenlerdensiniz. Nasıl aile olunmaz, nasıl ebeveyn olunmaz en iyi bilenlerdensiniz.
Hayat bütün bunlara takılıp kalmak için çok kısa..
 
Kendinizle.kavganiz neden? Ne istiyorsunuz da olmuyor mesela?
Bir de evlenmek ve cocuk sahibi olmak zorunda degilsiniz mecbur da değilsiniz neden bunları mecburiyet gibi goruyorsunuz ki?
Benim.de cocugum yok evli de degilim elbette sevmek sevilmek ister ve anne olmayi da dilerim ama olmuyor diye neden uzuleyim ki olmuyorsa olmuyordur
Degistiremeyecegimiz seyleri kabul.etmemiz lazim
 
Kendinize inanarak yeni bir terapistle bir daha deneyin. Böyle bir ailede büyümüş olmanız, bu travmalarınız sizi niye bir ömür içine hapsetsin. Siz kendiniz aile kuracak yaşa gelmişsiniz. Niye değişemeyesiniz ki, tam aksine mutluluğun kıymetini en bilenlerdensiniz. Nasıl aile olunmaz, nasıl ebeveyn olunmaz en iyi bilenlerdensiniz.
Hayat bütün bunlara takılıp kalmak için çok kısa..
Iste kirmizi odada diyor ya doktor bir cocuk ailede sevilmediyse tum dunya onu sevse de sevgisiz hisseder. Benim de oyle durumum. Sevildigimi hissetmedim, sevdigimi hissedemiyorum. Beni kimse sevmez dedigim gibi birini sevdigimden de emin olamiyorum. Evet nasil aile olunmaz cok iyi biliyorum. Annemi cok elestiririm ama anneme cok benziyorum. Cocugumun da bana benzemesi ihtimaline katlanamam. Kacinilmaz son gibi
 
Yukarida koyduğunuz "teshisler" doktor ya da psikolog/uzman tanisi değilse öyle sorunlar oldugunu söyleyemeyiz
Kendi kendinize teshis koymaktan vazgecerek baslayin bence
Ben de bir ara cok kaygılıydim bir psikologla görüştüm online olarak, telefondan
Bana psikolojik olarak kaygi bozuklugunuz yok, pandemide boyle kaygili hissetmeniz normal dedi. Ben de hic öyle "anksiyete hastası " gibi dusunmedim kendimi. Çünkü işin uzmanı yok dediyse yoktur neden siz psikolog size tanı koymadigi halde bir sürü tani sıralıyorsunuz?

Ayrica ailenizde yaşadığınız sorunlar bir cok ailede yasanabilir, önemli olan yasanan olaydan cok bizim olaylara verdiğimiz tepkiler ve durumlari nasil algiladigimiz. Siz ailenizi suclamak yerine madem calisiyorsunuz, neden ayri eve cikmiyorsunuz? Kafaniz rahat olur, bayramda da yalniz olsaniz bile küsen ya da hir gur cikaran insanlar olmaz etrafinizda.
Psikologla ne konuşuyorsunuz da size iyi gelmiyor ben 45 dkda bile resmen bambaska insan oldum tüm korkularim gitti, isin uzmanindan duymak beni inanilmaz rahatlamıştı. Yani demek istedigim siz iyi olmak istiyor musunuz yoksa iyi olmak yerine devamli kurban psikolojisinde olmaya mi siginiyorsunuz? Psikologla görüşmek ne katiyor size, bir kitap önerisi falan yapıyor mu mesela?
 
X