bence kendinizi suçlamayın.neden suçluyorsunuz ki.ne olmuş küçükse.peygember efendimizde kendinden kaç yaş büyük bir bayanla evlendi.duygu ayrı mantık ayrıdır ayrıca.erkek kendinden küçük biriyle olsa oluyorda kadın olunca olmuyor mu.çifte standart bu dur işte.17-18 yaşında biriyle çıksanız o zaman yuh derdim.şahsen kimseyi yargılama hakkını kimsede görmüyorum.düşüncelerimi yargılayanlarıda yargılamıyorum.herkesin hayatı kendine.
bence başkalrı hakkımda ne düşünğüyor diye düşünmeyin.cinsel açlığınızı doyurmak adına o çocuğumu kullanıyorsunuz.onun saf suygularını çıkarınıza alet mi ediyorsunuz.alan razı satan razı ve başkalarının düşüncelerine uymadığından sadece ve sadece bu yüzden sıkıntı duydukları için niye takıyorsunuz.
hiç mni televizyon izlemiyor sunuz.neler oluyor.
yalnız şu kaonuda endişe edbilirsiniz.siz bizim toplumda bir tabu olann bekaret sıkıntısından kurtulmuş bir bayansınız.acaba o sile rahat bir cinsellik yaşadığı için mi beraber.bence siz hayatınızdaki adamın düşüncelerine ve kendi düşüncelerinize bakın.
Çoğu zaman insanın duygularıyla, mantığı arasında sıkışıp kaldığı olur. Benim gibi...
37 yaşında ve iki çocuk annesiyseniz, toplumun bilinçaltınıza ittiği baskı daha da büyük oluyor elbet. Fikir uyuşmazlığı ve bazı nedenlerden evliliğimi bitirdim. 3 yıldan bu yana da benden 13 yaş küçük biriyle birlikteyim. Mutlu ve huzurlu, her ilişkide yaşanabilecek kadar iniş çıkışları olan bir birliktelik. Gizliden gizliye süren bir sevgi. Lakin geleceği düşündükçe çoğu kez bitirmeye çabaladığım ama başaramadığım bir gidiş. Aramızdaki bu kadar farkı görmezden gelmem imkansız.. An'ı yaşayanlardan olamadığımdan bir girdabın cenderesinde boğuluyor gibiyim. O daha sakin, daha umutlu. Ama ben ileride nelerle karşılaşabileceğimiz fikrinin endişesini taşıyorum. Aileler noktası ya da toplum nezdinde... Kaderdi belki önüne geçemediğim. Hayırlısı deyip bekleyemiyorum. Sevip sevilirken ayrılık ta zor... Doğrusu ne yapmalıyım tam olarak bilemiyorum.. Buraya yazmak dahi kolay olmadı. Gelebilecek her türlü yanıta rağmen yine de paylaşmak istedim.
Ben bu kadar yadırganacak, yargılanacak bir şey görmedim. Netice olarak 24 yaş küçük bir yaş değildir. Şöyle bir baktım da konu sahibine neredeyse sübyancı muamelesi yapılmış. Karşımda 2 insan profili var ve ikisi de yetişkinler. 3 yıl gibi süren, emek verilmiş bir ilişki. Tedirginliklerinizi çok net olarak anlayabiliyorum. Sizin yerinizde olsam ben de olsam ben de aynı korkuları yaşardım ve işin kötüsü korkularınızda haklı olduğunuzu bilseniz de yine de akıl soracak kadar seviyorsunuz... 3 yıldır ilişkiniz çok iyi gidebilir, birbirinizi her konuda tatmin edebilirsiniz. Bu ilişki belki bir 3 yıl daha gider fakaaaattt ne yazık ki bir yerde bitecek. Çünkü bundan 10 yıl sonra beyefendi 34 yaşında, bir erkek olan en verimli çağında, cinselliğe doymuş kadını sadece bedensel olarak değil ruhsal yönden de aradığı, ayak bağı olmayan bir dönemde olacak. Siz ise 47 yaşında orta yaşlı, çocukları büyüdüğünden sorumluluğu da artmış bir hanım olacaksınız ve taktir edersiniz ki bekar bir adam bir annenin sorumluluğu ne demektir asla anlayamaz. O da anlamayacaktır...
Sevmekten bahsediyoruz elbette kolay değil fakat bence doğru olan ilişkinin bitirilmesidir ama öyle toplum baskısından falan değil bir gün zaten bitecek olduğundan, bitmek zorunda olduğundan ve canınızın daha fazla yanmaması için. En azından kendiniz için bile olmasa çocuklarınız için bitirin. Çünkü bunun onlar açısından da psikolojik bir boyutu olacaktır ve bırakın yaşamayı bahsetmek bile çok zor geliyor...
İlişkiniz üç yıldır devam ettiğine göre o "çocuk" sizinle ilişkiye başladığında 21 yaşındaydı. Sizin de çocuklarınız var gerçekten kınıyorum sizi bir çocuğu cinsellikle kandırdığınız için. Çocuğun yaşı büyüdükçe evlenirse diye telaşlanmaktan başka bir şey değil bu. Bencilsiniz hem de çok.
Zaman ayırıp samimi düşüncelerinizi paylaştığınız için yürekten teşekkür ediyorum. Aksi de belki mümkün ama maalesef söylediklerinizde haklısınız. Ayrılık çabalarım hep bu sebeplerden oldu. Hayırlısı...
Bence acele etmeyin. Bırakın zamana... Olursa ne ala ama olmazsa da sakın arkanıza bakıp keşkelerle başlayan cümleler kurmayın. Kısmettir bu işler ve kısmetin nerden geleceği de hiç belli olmaz. Yaşınız benden büyük, elbette ki akıl vermek haddime düşmez fakat son olarak şunu da söylemek isterim: Bu ilişkinizde biraz bencil olun, önce kendi geleceğinizi, kendi mutluluğunuzu düşünün. Çünkü zaten gerek sosyolojik gerekse psikolojik olarak zor bir süreçle mücadele ediyorsunuz... Dilerim güzel bir hayatınız, mutlu bir geleceğiniz olur...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?