Kendini bir anda boşanmanın içinde bulmak

seven insan bunu yapmaz sözüne inanmıyorsunuz fakat durumunuz tam da böyle bana göre. gerçekten seven kimsenin ailesini daha ön plana koyduğunu, aile konusundan evden kovduğunu, hamilelikte maddi konularda hep kavga çıkardığını, küstüğünü görmedim. hamileyken bir bebeğiniz olacağı düşüncesiyle bile insan gururundan, kibirinden vs vazgeçer zaten. en mutlu olacağınız zamanlardan birini zaten zor geçirmişsiniz, evliliğim bozulmasın düşüncesiyle de katlanmışsınız. ama adam evden gittiğiniz gibi dava açmış, bebeğini soruyor mu bari? eşiniz bu kadar kötü olmak için uğraşırken siz kendinizden fedakarlık etmişsiniz.. ne diyeyim. hakkınızda hayırlısı olsun. inşallah devamında mutlu olursunuz
 
piraye .!.:
Baristiniz galiba konu sahibi, hayırlı olsun...Ben hala merak ediyorum bebeğiniz kaç aylık?
Genişletmek için tıkla...
Piraye hanım;

Kendi kendinize yanlış çıkarımlar yapıyorsunuz sürekli rica ediyorum bir önceki yazdıklarımı tekrar okuyun.

Benim adıma konuşur gibi Barışma vs. diyerek buradaki insanlarında kafasını lütfen karıştırmayın.

Beni istemeyeni ben hiç istemeyeceğim. Dim dik duracağım. Bir önceki teşekkür mesajımda konumu bu düşüncede netleştirdiğim gayet anlaşılır.

Konuyu burada sonlandırıyorum Dilerim hayat hepimize güzellikler mutluluklar getirir, benim ve sitedeki tüm bayanların sıkıntılarını giderir.
 
narcicegiolsam .!.:
Merhaba herkese,
Duygularım kafam darmadağın. Eşime çok inandım güvendim ve severek evlendim. 4 yıllık evliliğimde maddi hiçbir şeye önem vermedim. Evim yuvam oldu dedim tüm yüklü birikimimi evliliğime kattım. Rahat yaşayalım istedim. Eşimden ise sadece sevgi ve ilgi bekledim. Eşim ise ailesini hep benim önümde tuttu. Lohusayken annesini ona güyya şikayet ettim gerekçesiyle evden kovdu. Ki ben ailesine karşı hep tatlı dilli oldum, hep uyum sağladım. Hamilelik dönemimde eşim maddi konularda hep tartışma çıkardı, her konuda beni suçladı küstü vs. Ben herşeyimi evliliğime adadım bunu düzeltmeliyim evliliğim yuvam için dedim yine de gitmedim evden. Sorunu çözüme kavuşturmaya çalıştım. Ama eşim her konuda olduğu gibi sabit fikirli, her zaman kendisini haklı görüyordu. Eşim anlasın çok ileri gittiğini ve bana karşı saygısını yitirdiği için özür dilesin diye bekledim. Benim tüm çabama rağmen kavga etmeye bağırmaya beni yok saymaya ve kovmaya devam etmesi üzerine evden ayrıldım. Peşimden koşsun, bir daha tekrarlanmaması adına hatasını anlasın istedim. Ben özür bekleye durayım eşim dava açmış bile. Ben şok oldum bebeğim kucağımda kala kaldım.. Beni nasıl bir sürece itti. Öylece bıraktı. Anlamıyorum çok seviyordu birden bire gözden nasıl çıkardı. Ne oldu da evliliğim bir anda tam tersine döndü. Benim şuan canım çok acıyor, bebeğimizi beraber büyütmek, mutlu bir aile olmak istedim, şimdi tüm bunları göğüslemek zorunda bırakıldım ben severken bütün varımı yoğumu evliliğime adamışken bana bunu yaptı. Bebeğim ve yaşamım için çok kaygılıyım, nasıl yoluna koyarım herşeyi, ya pişman olup döner mi, dönse ben affeder miyim? Bütün bunları hak edecek ne yaptım bilmiyorum. Düşünüyorum; İnsan eşini çok severken ve eşi tarafından çok sevildiğini sanarken bunları yaşar mı? Kendimi kandırılmış, hayalleri yıkılmış, yarım kalmış hissediyorum. Nasıl atacağım tüm bunları? Sizler ne dersiniz, hayat tecrübelerinizden yola çıkarak yol göstere bilir misiniz? Şimdiden ayrı ayrı teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Eşiniz sizi sevmiyor, sakın affetmeyin, hayatınıza bakın...
 
narcicegiolsam .!.:
Merhaba herkese,
Duygularım kafam darmadağın. Eşime çok inandım güvendim ve severek evlendim. 4 yıllık evliliğimde maddi hiçbir şeye önem vermedim. Evim yuvam oldu dedim tüm yüklü birikimimi evliliğime kattım. Rahat yaşayalım istedim. Eşimden ise sadece sevgi ve ilgi bekledim. Eşim ise ailesini hep benim önümde tuttu. Lohusayken annesini ona güyya şikayet ettim gerekçesiyle evden kovdu. Ki ben ailesine karşı hep tatlı dilli oldum, hep uyum sağladım. Hamilelik dönemimde eşim maddi konularda hep tartışma çıkardı, her konuda beni suçladı küstü vs. Ben herşeyimi evliliğime adadım bunu düzeltmeliyim evliliğim yuvam için dedim yine de gitmedim evden. Sorunu çözüme kavuşturmaya çalıştım. Ama eşim her konuda olduğu gibi sabit fikirli, her zaman kendisini haklı görüyordu. Eşim anlasın çok ileri gittiğini ve bana karşı saygısını yitirdiği için özür dilesin diye bekledim. Benim tüm çabama rağmen kavga etmeye bağırmaya beni yok saymaya ve kovmaya devam etmesi üzerine evden ayrıldım. Peşimden koşsun, bir daha tekrarlanmaması adına hatasını anlasın istedim. Ben özür bekleye durayım eşim dava açmış bile. Ben şok oldum bebeğim kucağımda kala kaldım.. Beni nasıl bir sürece itti. Öylece bıraktı. Anlamıyorum çok seviyordu birden bire gözden nasıl çıkardı. Ne oldu da evliliğim bir anda tam tersine döndü. Benim şuan canım çok acıyor, bebeğimizi beraber büyütmek, mutlu bir aile olmak istedim, şimdi tüm bunları göğüslemek zorunda bırakıldım ben severken bütün varımı yoğumu evliliğime adamışken bana bunu yaptı. Bebeğim ve yaşamım için çok kaygılıyım, nasıl yoluna koyarım herşeyi, ya pişman olup döner mi, dönse ben affeder miyim? Bütün bunları hak edecek ne yaptım bilmiyorum. Düşünüyorum; İnsan eşini çok severken ve eşi tarafından çok sevildiğini sanarken bunları yaşar mı? Kendimi kandırılmış, hayalleri yıkılmış, yarım kalmış hissediyorum. Nasıl atacağım tüm bunları? Sizler ne dersiniz, hayat tecrübelerinizden yola çıkarak yol göstere bilir misiniz? Şimdiden ayrı ayrı teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Bence şanslısınız ki davayı eşiniz açmış, çünkü bu tipteki adamlar genelde her türlü işkenceyi yapıp boşanmak istemeyen taraf oluyorlar. O yüzden diger arkadaşlarin da dediği gibi dik durun, karşı taraf pişman olacaktır ama geri adım atmayın siz de. Zararın neresinden dönerseniz kardır. Allah yardımcınız olsun
 
Hadi sizi düşünmüyor, kendi el kadar bebeğini de düşünmüyor..
Sütünüz kesilir mi, psikolojiniz bozulur mu.
Hicbisey umrunda değil.
Tam olarak ne yaşadınız onu da anlayamadım ama..
Annesine ne dediniz, konu neydi vs.
Yine de çok zor, destek olacak kimseniz var mı bilemiyorum, inşallah vardir.
Desteksiz kalmayın.
Hayatınızın bundan sonrası çok daha güzel olsun inşallah..
 
narcicegiolsam .!.:
Merhaba herkese,
Duygularım kafam darmadağın. Eşime çok inandım güvendim ve severek evlendim. 4 yıllık evliliğimde maddi hiçbir şeye önem vermedim. Evim yuvam oldu dedim tüm yüklü birikimimi evliliğime kattım. Rahat yaşayalım istedim. Eşimden ise sadece sevgi ve ilgi bekledim. Eşim ise ailesini hep benim önümde tuttu. Lohusayken annesini ona güyya şikayet ettim gerekçesiyle evden kovdu. Ki ben ailesine karşı hep tatlı dilli oldum, hep uyum sağladım. Hamilelik dönemimde eşim maddi konularda hep tartışma çıkardı, her konuda beni suçladı küstü vs. Ben herşeyimi evliliğime adadım bunu düzeltmeliyim evliliğim yuvam için dedim yine de gitmedim evden. Sorunu çözüme kavuşturmaya çalıştım. Ama eşim her konuda olduğu gibi sabit fikirli, her zaman kendisini haklı görüyordu. Eşim anlasın çok ileri gittiğini ve bana karşı saygısını yitirdiği için özür dilesin diye bekledim. Benim tüm çabama rağmen kavga etmeye bağırmaya beni yok saymaya ve kovmaya devam etmesi üzerine evden ayrıldım. Peşimden koşsun, bir daha tekrarlanmaması adına hatasını anlasın istedim. Ben özür bekleye durayım eşim dava açmış bile. Ben şok oldum bebeğim kucağımda kala kaldım.. Beni nasıl bir sürece itti. Öylece bıraktı. Anlamıyorum çok seviyordu birden bire gözden nasıl çıkardı. Ne oldu da evliliğim bir anda tam tersine döndü. Benim şuan canım çok acıyor, bebeğimizi beraber büyütmek, mutlu bir aile olmak istedim, şimdi tüm bunları göğüslemek zorunda bırakıldım ben severken bütün varımı yoğumu evliliğime adamışken bana bunu yaptı. Bebeğim ve yaşamım için çok kaygılıyım, nasıl yoluna koyarım herşeyi, ya pişman olup döner mi, dönse ben affeder miyim? Bütün bunları hak edecek ne yaptım bilmiyorum. Düşünüyorum; İnsan eşini çok severken ve eşi tarafından çok sevildiğini sanarken bunları yaşar mı? Kendimi kandırılmış, hayalleri yıkılmış, yarım kalmış hissediyorum. Nasıl atacağım tüm bunları? Sizler ne dersiniz, hayat tecrübelerinizden yola çıkarak yol göstere bilir misiniz? Şimdiden ayrı ayrı teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Son defa konuşmak istediğinizi söyleyin yalvarmayin sadece çocuk için ne yapacağınızı konuşun yüz yüze gelince belki anlar hatasını diyeceğim sadece. Allah yardımcınız olsun.
 
Eşinizin sizi kovması üzerine evden ayrılmışsınız, anladığım kadarıyla. Aranızdaki meselelerde kim haklı bilemem ama tartışmalarda kucağınızda bebeğinizle sizi evden kovması büyük bir hata. Özrü kabul edilmeli, edilmemeli o ayrı bir mesele ama bu koşullarda hatasını anlamasını ve özür dilemesini beklemenizi doğal buluyorum.

Belki de boşanmak sizin için daha iyi olur, sıkmayın canınızı. Hakkınızda hayırlısı olsun.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

evrem0634
Yarın boşanma davam var…
2 3
Yorumlar
51
Görüntüleme
3K
mslanlt
M
P
Çok yoruldum ve kararsızım
2 3
Yorumlar
44
Görüntüleme
1K
minuit
M
kivircik2005
Hayal ettigim 20 yaş böyle değildi... ben şımarık biri miyim?
2 3
Yorumlar
42
Görüntüleme
1K
nurbenoule
nurbenoule
D
Boşanma süreci
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
903
Destina195
D
A
kaçtığımız şeyler başımıza mı gelir.. karma mı vicdan mı ben mi abartıyorum
Yorumlar
11
Görüntüleme
670
Salon Kadini
Salon Kadini
Back
X