Ben yabancılara bisey anlatırken sıkıntı cekiyordum,heyecanlanıyor,kekeliyordum... Son 3 aydır hergün 20 dk sesli kitap okuyorum. Ve suan öyle bir sıkıntım yok. Denemek bedavaama hemen sıkılıp bırakma, sonuçta zamanla tesir edecek birşey. Üstelik bebege de cok yararlı.
[/ internette sesli kitap olayını çok okudum ama hep amaan ne işe yarar ki demiştim..kesinlikle denicem..
Disardan anlasilmiyormus ne guzel.benim gayet guzel anlasiliyor.kimseye soylemiyorum terapi ye gidecegimi .kendi basina da cok zor oluyor.kesin iyi olacagima inansam ugrasirim ama bilemiyorum artik.seratonin hormonu basrolu oynuyor galiba bu iste.eger ben gunun birinde iyi bir terapi alirsam butun asamalari ile size anlatirim.ama sizde gunun birinde terapi alirsaniz butun asamalarini anlatirmisiniz.iyilesince beni unutmazsiniz umarim
Herkes bana aynı şeyi söylüyor...biraz depresif olunca hiçbişey yapasım gelmiyor ama zorlamak lazım...o kadar dua ediyorum ki ağlayarak hatta yalvararak...bazen isyan edesim geliyor artık...neden hiç bitmiyor bu durum diye
Izmir de iyi bir doktor bulamaman ilginc geldi dogrusu.ben burda buluyorum ama gidemiyorum yol cok uzak.bir site var ya simdi reklama girmesin hani doktorlarin oldugu.umarim reklama girmez.doktortakvimiydi galiba .ben ordan buldum hep.sonra da arastirdim.ikisi berbat cikti.biri super ama korkudan gidemiyorum.internette bununla ilgili video ve egitim varmi diye arastirirken travma yok etmek adina cok super bir video buldum.adam resmen dakikalarca anlatiyor.ben bu yontemle yalan soyliyemicem kafaya taktigim bircok konuda hissizlestim.ama bitmiyor bitmiyor.bizim icin en ideal olami bir is bulup calismak.kisa surli de olsa calistigim zaman boyle deflgildim.evde stres hormonlari tavan yapiyor.biraz once anlamsiz birsey icin sinir kupune donusup kcikakavgardim.anlamsiz ve kendimi ise yaramaz hissediyorum
Size bisey soylicem.ben en son gittigim doktora butun dertlerimi anlatmadim.cok fazla derdim varmis gibi konusmadim.cogu seyi yalan soyledim yoksa haftalarca bitmez terapi.maddi olarak cok zor geldigimi ve kisa surede nasil sonuclar alabilecegimi sordum.bu isin kurslari ve yontemleri nelerdir ve hangi yolu izliceksiniz diye de defalarca dile getirdim.hangi yontemlerle hareket edilecek ogrenmek istiyorum dedim.cunku gecen sene ki dert dinlemekten baska biseye yaramadi.bana da bir faydasi olmadi.yalniz bir doktor bana soyle sordu:senin dertlesebilecegin biri varmi bir sirdasin vavarmdiye.diusundum ve hayir sirdasim yok benim.cok acidim kendime
çaresizseniz çare sizsiniz...
Hep çekingendim ama bu kadar değildi ailemde bile rahatsız olmuyordum..ben de onu araştırıyorum grup terapisi veya bana iyi gelicek etkinlikler falan
Buluyorum gidiyorum da görüşmeye ama çok uzuyor ben artık dert anlatmak değil çözüm istyorjm yok şu kitabı oku falan diyolar kitaba kendimi veremiyorum kitabı okurum ayrı ama seans lar zaten çok pahalı yani istikrar istyor..istikrar da para istyor malesef yoksa ben razıyım hergünde olsa giderim doktora...bahsettiğim paralar 650 700 lira..bunlar iyi doktorlar adı sanı duyulmuş doktorlar..
Sırdaş derseniz bu zaman da çok zor ..ben de istiyorum dertlerimi sıkıntılarımı paylaşayım hem eğlenelim hem dertleşelim ama daha çok eğlenmelik var malesef
Bende aynıyım seni çok iyi anlıyorum biriyle konuşurken heyecanlanıyorum sanki ve saçmalamaya başlıyorum özellikle samimi olmadığım arkadaşlarıma karşı. Aşırı çekingenim sizde öylemisiniz? Benim de canımı çok sıkıyo bu durum çok üzülüyorum kendimi rahat bırakamıyorum
Evet benim de durumum aynı..rahat olamıyorum elimi nereye koysam kolumu nereye koysam ne desem ne konu açsam...
Ne zaman nasıl normale dönerim bilmiyorum. Ben bunu özellikle son 5 yıldır yaşıyorum öncesinde de cekingen bi yapım vardi zaten ama bu kadar takmıyodum. psikolojik bi rahatsızlık belli ama beni çok üzüyor aşırı yıprandım. Huzursuz bi yapım var hiçbir yerde hiçbir kişiye odaklanamıyorum hep diken üstündeyim. Siz bunla alakali doktora gitmissiniz ve sonuç alamamissiniz galiba. Bence bunu biraz kendimizi zorlayarak aşarız gibi geliyo
İşe gitmek çalışmak işeyaramıyo ben 9 yıldır çalışıyorum hala aynı problemi yaşıyorum hatta giderek arttı. Kitap okumak ve sosyalleşmek en iyi çözüm gibi.
Sürekli kendimi zorluyorum..zorla sesli bişey okuyorum eşime saçma sapan ter basıo ateş çıkıo okurken...bişey anlatmak zulüm zaten daha başlamadan unutuyorum nasıl cümle kurucağımı şaşırıyorum odaklanamıyorum..o kadar aptal saçma bişey ki..en kötüsüdü aptal olmadığımı biliyorum oyüzden sinirleniyorum çnkü aptal durumuna düşüyorum...bu basit gündelik bişey matematik denklemi değil ki..insan bunu yapamazsa nasıl huzurlu mutlu yaşar ki...
Amin..insanın sık sık görüştüğü bi arkadaşı olmalı bence...ben bunun eksikliğini yaşıyorum...eşimle arkadaş gibiyizdir ama sadece o yetmiyor..
Bu tamamen psikolojik şunu yapın bunu yapın deniyor ama mesela siz çalışıyormuşsunuz yıllardır..ben sosyalleşmeden çok zorlamadan antidepresan içtiğim zamanlar daha iyi hissediyorum daha güven geliyor..beyin ameliyatı olsa değiştiricem bu beyni o derece...
bu farklı bişey biz dediğin gibi aptal değiliz ama kendimizi ifade edemiyoruz öğlen bi arkadaşımın yanına gittim sohbet kahve icmeye yine aynıyım yine aynı. Arada kendime dikkat ettim oturma şeklim bile sığıntı gibi emanet gibi. Yani konusamamam davranislarima hareketlerime bile yansiyo bedenim bile rahat değilSürekli kendimi zorluyorum..zorla sesli bişey okuyorum eşime saçma sapan ter basıo ateş çıkıo okurken...bişey anlatmak zulüm zaten daha başlamadan unutuyorum nasıl cümle kurucağımı şaşırıyorum odaklanamıyorum..o kadar aptal saçma bişey ki..en kötüsüdü aptal olmadığımı biliyorum oyüzden sinirleniyorum çnkü aptal durumuna düşüyorum...bu basit gündelik bişey matematik denklemi değil ki..insan bunu yapamazsa nasıl huzurlu mutlu yaşar ki...
Nerdeyse her gün aksam işten eve giderken kendi kendime diyorum ki ben nasıl duzelebilirim ne yapabilirim bu aşırı cekingenligi nasıl yenebilirim diyorum çok kafama takıyorum ama yapamıyorum. Kendime bakıyorum aslinda cekinecegim kendimi ezik göreceğim hiçbişey yok ama içten gelen bişey galiba. Bu arada benim gibi birileri varmış ben bu hayatta numuneyim saniyodum ama yalnız değilmişim
