- 25 Nisan 2007
- 6.600
- 11.284
- 773
- Konu Sahibi eliffffffffff
- #21
Ben kendi durumumu anlatıcam sadece, yorum yapmıcam çünkü bizde öyle oldu diye sizde de öyle olacak değil.
Eski sevgilim ön lisans mezunuydu, kurumsal bir firmada tekniker olarak çalışıyodu, 800 tl maaş ve 200 tl de ticket parası alıyodu.
Ben hacettepede çocuk gelişimi okuyorum, o zaman 3. sınıftım.
Bir de bizim sosyoekonomik durumumuz da onun ailesinden daha üst düzeydeydi. Bu benim için önceleri hiç problem değildi, ne olacak ki diyordum.
Öğrenince ablamın ilk tepkisi 'Ne yapacaksın teknikerle?'
Annem burun kıvırdı.
Babam mesleğini duyunca 'lise mezunu mu?' demiş.
Yine de bırakacaksın edeceksin demediler. Ben de devam ettim.
Benim arabam vardı, onun yoktu, ben öğrenci halimle aylık onun maaşı kadar harçlık alıyordum, bizim 3 arabamız vardı, onun sadece babasının arabası vardı.
Bunlar gel zaman git zaman onun için sorun olmaya başladı.
Benim gayet iyi niyetle anlattığım küçük şeyler (manikür yaptıracağım dediğimde mesela) 'çok paran var tabii, git' lere dönüştü.
Sürekli kendi ailesiyle bizi kıyaslamaya başladı. 3 araba ile ne yapıyorsunuz vs...
Sonra ben yazın işe girdim 1000 tl maaş + yol parası ile işe başladım. Bunu bile çekemedi. 'Para kazanmaya başladın tabi değiştin' dedi, 'para kazanıyorum diye bana hava mı atıyosun' dedi, neler neler... Daha bunu kabullenemeyen adam ben asıl mesleğimi elime alıncaki imkanlarımı asla kabullenemiycekti.
Sonra gel zaman git zaman bunlar benim için de sorun olmaya başladı.
Arabasının olmaması, maaşının düşük olması, konum olarak mezun olunca ondan daha iyi konumda olacak olmam, ondan daha yüksek maaşımın olacağı vs...
O beni arabasıyla gelsin alsın istiyordum artık.
İleride 'eşim tekniker' demek istemiyordum.
Ayrıca onun eşlerinin hanımları okumamış insanlardı ve onlarla ortak yanım bile olmayacaktı, eş şeklinde ortak arkadaşlarımız olmayacaktı, inan bunu bile düşündüm zaman içinde.
Üstelik benim yüksek lisans gibi ideallerim vardı, o ise ön lisans okumuş ve daha da bir şey yapma gayretinde değildi.
İlişkimiz 1 sene sürdü.
Gel zaman git zaman ayrıldık (tek sebep bunlar olmasa da önemli faktördü bunlar) Ayrıldıktan 5 ay sonra, çok sağlam bir kaynaktan benimle 'MANTIK BİRLİKTELİĞİ' yapmış olduğunu öğrendim... Öyle diyormuş millete, onun iyi bir işi olacak, arabası var, ailesinin durumu iyi...
Beynim yandı tabi. Bundan sonra ben de ''iki tarafın en azından birbirine denk'' olmasını savunuyorum.
Ama umarım siz istisnasınızdır. Hakkında hayırlısı olsun
Benim durumum da size benziyor, benimde ailemin maddi durumu iyiydi eşimin ise vasatın altındaydı. Ben üniversite mezunuydum eşim ortaokul mezunu, benim iş kariyerim eşimin eşimden yüksekte. Eşimin çevresi ile benim çevrem çok çok farklı, arkadaşlarımız, zevklerimiz falan filan. Ben yıllardır eşimin tahsildarlık yaptığını gururla söylerim hiç çekinmem. Çünkü alın teriyle kazanılan her meslek kutsaldır.
Gerçi sizin başınıza başka olumsuzluklar gelmiş, buda sizin şanssızlığınız olmuş.
Sonuç 21 yıllık bir evliliği sürdürüyoruz. Farklılıkları sorun olarak görmektense hayatımıza renk olarak koyduk.
Yani isteyince oluyor, birbirinizi seviyor ve sayıyorsanız sorun olmaz.
Son düzenleme:
