Bebeğimi bırakıp gitmek istemiyorum çünkü aklım onda kalıyor ve yaptığım hicbirseyden zevk alamıyorum.aslında eşinde aynı şeyi bir kaç kere söyledi çalışıyor olsan bırakmak zorunda kalacaktın bırakalım annemë biraz gezelim diyo fakat hep ağlarsa korkusu bakamazlarsa falan diye düşünüyorum.Bırakıp gitmeyi düşünmek bile vicdan azabına neden oluyor bende
Eşim zaten akşam 19.30 da geliyor o saatten sonra zaten spora gidemem
Tebrik ederim sizi en büyük isteğim böyle olmak
Gündüz bebeğimle çıkıp dolaşıyorum zaten derdim çıkıp gezip tozmak değil ev içindeki eşimin davranışları akşam eve geldiğinde ki ilgisizligi zaten tüm günü kızıma ugrasarak geçiriyorum ki gündüz uyuyan sakin bir bebek değil inanin bazen tuvalete bile gidemiyorum sürekli yanında olmamı istiyor gormeyince ağlıyor aksami nasıl ediyorum bilmiyorum.aksamda uyutup oturunca biraz ilgi bekliyorum
Hiç zor değil.. Öyle olsnlardan neyin eksik ki ? Kimisi şanslı hemen dönüyor eski haline kimisi biraz çaba sarfediyor sadece.. Karar verdikten sonra nasıl değiştiğine sen bile inanamayacaksın.. 20 kilo verdim bunu düşün motive ol :)
Merhaba öncelikle bende sizinle aynı durumdayım Can'ım 6 yıllık evliyim 9 aylık bir bebeğim var benimde doğumum sezeryan oldu ve yaklaşık hamılelikte 25 kilo aldım ve gitmedi şuan 75 kiloyum benimkinde sizinki gibi şakayla yapıştırıyor 9 aylık bebege diyor annenin yuzu benek benek olmuş dogum lekeleri çıktıya geri gitmedide bana diyor göbeğin niye boyle sen niye boyle elbiseler giyiyor bilmem be ne sana tavsiyem takma derim onun umursamazlığı yüzünden boşanma derecesine geldik sorun bizim kilolarda değil onlar degişmiş bence Çunki eşimden biliyorum kendinizi üzmeyin derim dahada. Yıpranırsınız benim gibi
