Aynı şeyleri yaşamışız.. İnanın hele ilk günler o kadar zordu ki
Sahurdan 2 saat önce çalmaya başlıyor ne hikmetse, o saatte kalkıp ne yapacaksak. Kaldı ki telefonla uyanıyoruz.
Bir yandan bebekleri sakinleştiriyoruz eşimle. Tam sustular diyorsun sahura az kalmış, yatsan olmuyor yatmasan olmuyor.
Bebeklerimde korku oluştu çığlığı basıp uyanıyorlar bir daha uyumuyorlardı.
Para verdi eşim, gelme buraya bir daha şu sokakta çalma dedi..
Ama başkası çalıyor, değişik değişik adamlar....
Vebali boyunlarına, bizi uykumuzdan edip evimizde olay çıkarıyorlar resmen gece yarısı..
Çocuklarım gün içinde "güm güm" diye ağlıyor her sese
Pamuk tıkadık en sonunda.. Duymaz oldular. Doğru ya da yanlış bilmem ama ciddi etkilendiler