Daha önce açtığım konular vardı, bazılarınız eşinden ayrıl, bazılarınız ise bir daha dene dedi. Ben zaten sabır taşı olduğum, sevgim olduğu, ve oğlum için bir daha bir daha deniyorum.
AMA OLMUYOR...Nedenini anlamıyorum.Bişeyler eksik, artık eşimin elini tutmak, öpmek, sarılmak, hatta aynı yatağa bile girmek istemiyorum.Hatta bazen öyle canımı yakıyor ki bana yaptıkları ah ediyorum. Eskiden eve gelsin diye gözüm saatte beklerdim. Şİmdi ise umrumda değil.İkizmiz de eskisi gibi birbirimizi istemiyoruz , ben zaten hep kaçtımi kırgınlıklarımdan kızgınlıklarımdan, şimdi o da yanaşmıyor.
Onun da bana karşı eskisi olmadığının farkındayım.Ama bunlarda benim hiçbir suçum yok ki. Kendi istekleri, özentileri, ailesi, arkadaşları herşeyi benden daha önemli tuttu.Benimle evlenmek için yıllarca peşimden koşan adam gitti, yerine beni önemsemeyen, değer vermeyen, benim için uğraşmayan adam geldi.
BEN BUNLARI HAK EDECEK NE YAPTIM. Üzerime düşen her sorumluluğu yerine getirdim, asla namusuna laf getirmedim, anne olarak elimden gelenin en fazlasını yaptım oğluma.Onun ilgisizliğine, sevgisizliğine, parasızlığına , saygısızlığına herşeyine katlandım, Hep yanında oldum, ama hiçbir zaman teşekkür görmedim, onu beklemiyorum.Ama saygı ve minnet, vefa bekliyorum.
Artık küsmeye de başladı.Kendi kendine en ufak bir laf söylesem, surat beş karış oluyor,ben konuşmasam günlerce ne konuşuyor, ne de yanıma yanaşıyor.Önceden asla böyle yapmazdı.Benim bildiğim bu tavırları kadınlar yapar.Beni umursamıyor.
Geçenlerde büyük bir kavga ettik, sudan bir sebepten, ben kesin karar verdim, babamı aradım, baba beni al diye.O da kavganın olduğu gece, gitmiş parkta içmiş, arkadaşında kaldı ilk defa.Ben bitti, yarın adliyeye gidiyoruz, insanca ayrılalım dedim, o gece tamam dedi.Ertesi gün işyerine gitti, aradım seni bekliyorum, tamam izin alıp gelicem dedi.İzin vermiyolar dedi. Akşama kadar beni oyaladı, yarın sabaha izin aldım diye.
Akşam bi baktım babamla beraber geldi. Babama başladı beni şikayet etmeye, bende bana yaptıklarını, el bile kaldırdığını anlattım.Babam da bende annene zamanında yaptım, ama yapmaması gerekir dedi.
Neyse babam zaten hep damatlarının tarafında olur. Neyse babam konuştu,sustum. En sonunda baba ben senin kızınım ve artık dayanayorum. Ben daha fazla böyle yaşayamıycam, aç kalırım, susuz kalırım, yine de boşanırım dedim.
BABAM DA BANA KİMSE GÜVENMESİN, KİMSE BANA GÜVENEREK KOCASINI BIRAKMASIN, KİMSEYE BAKAMAM DEDİ.Aynısını ablama da çok yaptı.Ki biliyorum gitsem hayatta sığdırmaz beni de oğlumu da.Ben zaten çalışır kendime de , oğluma da bakarım.
Öyle deyince benim dediklerimin tam tersini söyleyince hiçbişey demedim, misafir büyüğüm daha fazla saygısızlık yapmayım diye. O gece hiç konuşmadan ayrı yattım, babam da bizde kaldı.Ertesi gün beyefendiden hiç ses yok, soruyorum telde hani gidecektik, izin aldın mı, kafama koydum çünkü ne olursa olsun.Ama bi yandan ida 3 yaşında çocukla nereye giderim, ne yaparım diye.Yok akşam konuşalım sonra gidelim diye.Binbir tane söz verdi,
İyi dedim, akşam hiçbişey yokmuş gibi çocukla oynadı falan, çocuğu uyuttum hadi ne konuşacaksın.Ne söylersen söyle fikrim değişmiycek diye, yok ben seni seviyoum. ama neden böyleyiz anlamıyorum. Ben karar verdim, kesin biri bize bişey yaptı.Büyü falan yaptı, göz var falan. EEE dedim, bi hocaya gidicekmişiz, bişey varsa çıkıcakmış, ondan sonra ben ona karşı düzelicekmişim.O zamana kadar kesinlikle benle kavga etmiyecekmiş, ne yaparsam ne dersem diyim susacakmış.
Benim hocalık bişeyim yok ki, benim onun umursamaz tavırlarına, bana yaşattığı 1 senelik cehennem hayatına , bana yaptığı saygısızlıklara, sevgisizliğine, benden aldığı yıllarımdan dolayı kızgınım. İçim dolu unutamıyorum.Elimde değil eskisi gibi olamıyorum. Eskiden olsa ne olursa olsun, küs kalmaz, öper bişeyler yapar barışırdım, deli gibi severdim. Ama artık en ufak bişeyini bile kaldıramayıap, saldırıp, tavır alıyorum.
O da babamın o günkü konuşmalarından sonra, beni hiç sallamamaya başladı. Ya da dediği gibi susuyor. Ama benim sabrım yok.
SEVİYOMUYUM, MECBUR MUYUM, NEYİM , KAFAM DUYGULARIM KARMA KARIŞIK.
AYRILMAK İSTİYOMUYUM, YOKSA ÇOK KIRGIN VE KIZGIN MIYIM.
Babam tır soförü yola gidince gidiyim , orda kalıyım, 15 gün falan, düşünücem diyorum, ayrı kalalım biraz diyorum, onu da kabul etmiyor.
ablama 2 gün gitsem, 3 gün ben gelmezsem o geliyor.Hem oğlumda kreşe gidiyor.Burdan da uzaklaşamam.Ona annene git orda kal desem , hayatta kalmaz.Ama ben çok bunaldım. İş arıyorum, bulamıyorum, kendiminde oğlumunda geleceğini garanti altına alıcam, kendime onsuz bir hayat kurmaya karar verdiğimde, kimsye muhtaç olmayım diye.
Ama ona göre ortada hiç bunlar yok, beni ciddiye almıyor.Benim onu bırakamıyacağımı, ayrılamayacağımı sanıyor
Yemin ederim babam o gün ben kızımın arkasındayım, haklı, kızıma ben bakarım deseydi,( yapmasa bile) beni alıp götürseydi, herşey bitecekti.Ama bi anda ortada kaldım.
ÇOK UZUN OLDU AMA YAZIP RAHATLAMAK İSTEDİM.
BİLMİYORUM, NERDE HATA YAPTIM, NEDEN BÖYLE OLDUK, NEDEN HAYATIMA KENDİM DEĞİLDE, BAŞKLARI KARAR VERİYOR....
AMA OLMUYOR...Nedenini anlamıyorum.Bişeyler eksik, artık eşimin elini tutmak, öpmek, sarılmak, hatta aynı yatağa bile girmek istemiyorum.Hatta bazen öyle canımı yakıyor ki bana yaptıkları ah ediyorum. Eskiden eve gelsin diye gözüm saatte beklerdim. Şİmdi ise umrumda değil.İkizmiz de eskisi gibi birbirimizi istemiyoruz , ben zaten hep kaçtımi kırgınlıklarımdan kızgınlıklarımdan, şimdi o da yanaşmıyor.
Onun da bana karşı eskisi olmadığının farkındayım.Ama bunlarda benim hiçbir suçum yok ki. Kendi istekleri, özentileri, ailesi, arkadaşları herşeyi benden daha önemli tuttu.Benimle evlenmek için yıllarca peşimden koşan adam gitti, yerine beni önemsemeyen, değer vermeyen, benim için uğraşmayan adam geldi.
BEN BUNLARI HAK EDECEK NE YAPTIM. Üzerime düşen her sorumluluğu yerine getirdim, asla namusuna laf getirmedim, anne olarak elimden gelenin en fazlasını yaptım oğluma.Onun ilgisizliğine, sevgisizliğine, parasızlığına , saygısızlığına herşeyine katlandım, Hep yanında oldum, ama hiçbir zaman teşekkür görmedim, onu beklemiyorum.Ama saygı ve minnet, vefa bekliyorum.
Artık küsmeye de başladı.Kendi kendine en ufak bir laf söylesem, surat beş karış oluyor,ben konuşmasam günlerce ne konuşuyor, ne de yanıma yanaşıyor.Önceden asla böyle yapmazdı.Benim bildiğim bu tavırları kadınlar yapar.Beni umursamıyor.
Geçenlerde büyük bir kavga ettik, sudan bir sebepten, ben kesin karar verdim, babamı aradım, baba beni al diye.O da kavganın olduğu gece, gitmiş parkta içmiş, arkadaşında kaldı ilk defa.Ben bitti, yarın adliyeye gidiyoruz, insanca ayrılalım dedim, o gece tamam dedi.Ertesi gün işyerine gitti, aradım seni bekliyorum, tamam izin alıp gelicem dedi.İzin vermiyolar dedi. Akşama kadar beni oyaladı, yarın sabaha izin aldım diye.
Akşam bi baktım babamla beraber geldi. Babama başladı beni şikayet etmeye, bende bana yaptıklarını, el bile kaldırdığını anlattım.Babam da bende annene zamanında yaptım, ama yapmaması gerekir dedi.
Neyse babam zaten hep damatlarının tarafında olur. Neyse babam konuştu,sustum. En sonunda baba ben senin kızınım ve artık dayanayorum. Ben daha fazla böyle yaşayamıycam, aç kalırım, susuz kalırım, yine de boşanırım dedim.
BABAM DA BANA KİMSE GÜVENMESİN, KİMSE BANA GÜVENEREK KOCASINI BIRAKMASIN, KİMSEYE BAKAMAM DEDİ.Aynısını ablama da çok yaptı.Ki biliyorum gitsem hayatta sığdırmaz beni de oğlumu da.Ben zaten çalışır kendime de , oğluma da bakarım.
Öyle deyince benim dediklerimin tam tersini söyleyince hiçbişey demedim, misafir büyüğüm daha fazla saygısızlık yapmayım diye. O gece hiç konuşmadan ayrı yattım, babam da bizde kaldı.Ertesi gün beyefendiden hiç ses yok, soruyorum telde hani gidecektik, izin aldın mı, kafama koydum çünkü ne olursa olsun.Ama bi yandan ida 3 yaşında çocukla nereye giderim, ne yaparım diye.Yok akşam konuşalım sonra gidelim diye.Binbir tane söz verdi,
İyi dedim, akşam hiçbişey yokmuş gibi çocukla oynadı falan, çocuğu uyuttum hadi ne konuşacaksın.Ne söylersen söyle fikrim değişmiycek diye, yok ben seni seviyoum. ama neden böyleyiz anlamıyorum. Ben karar verdim, kesin biri bize bişey yaptı.Büyü falan yaptı, göz var falan. EEE dedim, bi hocaya gidicekmişiz, bişey varsa çıkıcakmış, ondan sonra ben ona karşı düzelicekmişim.O zamana kadar kesinlikle benle kavga etmiyecekmiş, ne yaparsam ne dersem diyim susacakmış.
Benim hocalık bişeyim yok ki, benim onun umursamaz tavırlarına, bana yaşattığı 1 senelik cehennem hayatına , bana yaptığı saygısızlıklara, sevgisizliğine, benden aldığı yıllarımdan dolayı kızgınım. İçim dolu unutamıyorum.Elimde değil eskisi gibi olamıyorum. Eskiden olsa ne olursa olsun, küs kalmaz, öper bişeyler yapar barışırdım, deli gibi severdim. Ama artık en ufak bişeyini bile kaldıramayıap, saldırıp, tavır alıyorum.
O da babamın o günkü konuşmalarından sonra, beni hiç sallamamaya başladı. Ya da dediği gibi susuyor. Ama benim sabrım yok.
SEVİYOMUYUM, MECBUR MUYUM, NEYİM , KAFAM DUYGULARIM KARMA KARIŞIK.
AYRILMAK İSTİYOMUYUM, YOKSA ÇOK KIRGIN VE KIZGIN MIYIM.
Babam tır soförü yola gidince gidiyim , orda kalıyım, 15 gün falan, düşünücem diyorum, ayrı kalalım biraz diyorum, onu da kabul etmiyor.
ablama 2 gün gitsem, 3 gün ben gelmezsem o geliyor.Hem oğlumda kreşe gidiyor.Burdan da uzaklaşamam.Ona annene git orda kal desem , hayatta kalmaz.Ama ben çok bunaldım. İş arıyorum, bulamıyorum, kendiminde oğlumunda geleceğini garanti altına alıcam, kendime onsuz bir hayat kurmaya karar verdiğimde, kimsye muhtaç olmayım diye.
Ama ona göre ortada hiç bunlar yok, beni ciddiye almıyor.Benim onu bırakamıyacağımı, ayrılamayacağımı sanıyor
Yemin ederim babam o gün ben kızımın arkasındayım, haklı, kızıma ben bakarım deseydi,( yapmasa bile) beni alıp götürseydi, herşey bitecekti.Ama bi anda ortada kaldım.
ÇOK UZUN OLDU AMA YAZIP RAHATLAMAK İSTEDİM.
BİLMİYORUM, NERDE HATA YAPTIM, NEDEN BÖYLE OLDUK, NEDEN HAYATIMA KENDİM DEĞİLDE, BAŞKLARI KARAR VERİYOR....