- 14 Eylül 2014
- 21.015
- 100.782
- 798
Merhaba sevgili KK
İnsan akıl vermeye gelince çok akıllı çok efendi oluyor ama iş kendine gelince hata yapsan da devam ediyorsun.
Ömrüm boyunca kindar bir insan oldum. Öyle ki annemin bana vurduğu bir iki popo şaplağı, pazarda kaybolunca nerdesin diye korkudan patlatılan kafa şamarını bile hatırlarım. Hatta yaşımın çok ufak olduğu bazı kötü anları bile. Ailemi affediyorum yük etmiyorum. Arkadaşsa silip atıyorum. Ama gel gelelim eş ailesine olan sevimsiz duygularıma ket vuramıyorum.
Başka şehirde yaşıyoruz bir bayram iki de ara tatillerde birer hafta olmak üzere yılda üç hafta görürüm. Hatta bayramda dört gün fln. Kayınvalidemle geçiniyoruz şükür. Gelgelelim kayınpederimi görecek gözüm yok. Gitmemize yakın o da çocuğunun dedesi iyi geçin, unut olanları diyorum şen şakrak gidiyoruz, adamı görünce sesini duyunca kalbim çarpmaya başlıyor, öyle bir sıkıntı basıyor ki anlatamam.
Aslında büyük olaylar da yok. Çok geveze her şeyi bilen agresif bir insan. Düğün zamanı abim gibi olan kuzenimin gelemeyeceği tarihte inatlaşma yaşandı, babamla araları bozuldu. Ama sonra atlatıldı. Birinde de ailemizin farklı görüşleriyle ilgili saçma sapan br yorum yapıp bana şunu yap bunu yapma gibi emir verecek oldu. Benle ciddi bir tartışma yaşadı. Sonrasında zaten yokuş aşağı gittik. Lohusalıkta illa gelicem diyip bir hafta geldi. Elini asla cebine atmadığı gibi bir de şunu pişir fln diye karıştı. Babam sağolsun gün içinde gezdirdi evden uzak dursun diye ama onda da habire babama hesap ödetmiş. Bir insan yorun görmeye bir çeyrek gelip bir hafta kalıp tek bir ekmek bile mi almaz. Annem babam biz çıkamıyoruz misafir var diye meyve sebze et taşınıyorlar adam bir ekmek almadı. Bir hafta sonunda nihayet gittiler.
Çocuk büyüdükçe saçma sapan kelimeler kullanmaya başladı. Küfürlü seviyordu. Bir gün canıma tak etti sertçe uyardım. Bundan sonrasında artık baya aramız bozuldu.
Baktım ben geriliyorum şimdi selamı sabahı kestik. Bakmıyorum bile yüzüne. Ama bu üç hafta boyunca köşe kapmaca oynamaya başlamak, içten içe gerilmek, kalp atışlarım fln artık yoruyor.
Ömrümden yiyorum gibi geliyor bana.
Yük geliyor.
Nasıl yenebilirim bu kötü hisleri?
Sizler sevmediğiniz insanlara nasıl tahammül ediyorsunuz?
Nasıl umursamıyorsunuz?
Bu yüklerden kurtulmanın bir yolu var mı?
Kendimi ben telkin edemiyorum. Ama artık kendime zarar vermek istemiyorum kötü hislerle. Bu adam daha çok genç nerden baksanız 30 yıl göreceğim kendi ömrümden böyle haftalar çalmak istemiyorum.
Bu kindarlıktan kurtulanlar yada en azıdnan hayatını etkilemesinden kurtulanlar bana da yol gösterir misiniz?
İnsan akıl vermeye gelince çok akıllı çok efendi oluyor ama iş kendine gelince hata yapsan da devam ediyorsun.
Ömrüm boyunca kindar bir insan oldum. Öyle ki annemin bana vurduğu bir iki popo şaplağı, pazarda kaybolunca nerdesin diye korkudan patlatılan kafa şamarını bile hatırlarım. Hatta yaşımın çok ufak olduğu bazı kötü anları bile. Ailemi affediyorum yük etmiyorum. Arkadaşsa silip atıyorum. Ama gel gelelim eş ailesine olan sevimsiz duygularıma ket vuramıyorum.
Başka şehirde yaşıyoruz bir bayram iki de ara tatillerde birer hafta olmak üzere yılda üç hafta görürüm. Hatta bayramda dört gün fln. Kayınvalidemle geçiniyoruz şükür. Gelgelelim kayınpederimi görecek gözüm yok. Gitmemize yakın o da çocuğunun dedesi iyi geçin, unut olanları diyorum şen şakrak gidiyoruz, adamı görünce sesini duyunca kalbim çarpmaya başlıyor, öyle bir sıkıntı basıyor ki anlatamam.
Aslında büyük olaylar da yok. Çok geveze her şeyi bilen agresif bir insan. Düğün zamanı abim gibi olan kuzenimin gelemeyeceği tarihte inatlaşma yaşandı, babamla araları bozuldu. Ama sonra atlatıldı. Birinde de ailemizin farklı görüşleriyle ilgili saçma sapan br yorum yapıp bana şunu yap bunu yapma gibi emir verecek oldu. Benle ciddi bir tartışma yaşadı. Sonrasında zaten yokuş aşağı gittik. Lohusalıkta illa gelicem diyip bir hafta geldi. Elini asla cebine atmadığı gibi bir de şunu pişir fln diye karıştı. Babam sağolsun gün içinde gezdirdi evden uzak dursun diye ama onda da habire babama hesap ödetmiş. Bir insan yorun görmeye bir çeyrek gelip bir hafta kalıp tek bir ekmek bile mi almaz. Annem babam biz çıkamıyoruz misafir var diye meyve sebze et taşınıyorlar adam bir ekmek almadı. Bir hafta sonunda nihayet gittiler.
Çocuk büyüdükçe saçma sapan kelimeler kullanmaya başladı. Küfürlü seviyordu. Bir gün canıma tak etti sertçe uyardım. Bundan sonrasında artık baya aramız bozuldu.
Baktım ben geriliyorum şimdi selamı sabahı kestik. Bakmıyorum bile yüzüne. Ama bu üç hafta boyunca köşe kapmaca oynamaya başlamak, içten içe gerilmek, kalp atışlarım fln artık yoruyor.
Ömrümden yiyorum gibi geliyor bana.
Yük geliyor.
Nasıl yenebilirim bu kötü hisleri?
Sizler sevmediğiniz insanlara nasıl tahammül ediyorsunuz?
Nasıl umursamıyorsunuz?
Bu yüklerden kurtulmanın bir yolu var mı?
Kendimi ben telkin edemiyorum. Ama artık kendime zarar vermek istemiyorum kötü hislerle. Bu adam daha çok genç nerden baksanız 30 yıl göreceğim kendi ömrümden böyle haftalar çalmak istemiyorum.
Bu kindarlıktan kurtulanlar yada en azıdnan hayatını etkilemesinden kurtulanlar bana da yol gösterir misiniz?
