Fındık, fıstık yemesinler derse şaşırmam...fındık fıstıkla büyüyen çocuklar mutsuz oluyor diye görmüştür belki.Bu arada evet, katılıyorum parayla saadet olmaz. Artık çoook parayla saadet oluyor çünkü.
Yoksul bir semtte çalışıyordum çocuklar bırakın tatlili oyuncağı, fındık fıstık ne haberleri yoktu. Cidden yemedikleri için bilmiyorlardı. Yemişim şimdi böyle mutluluğu, geçiniz fakir edebiyatını.
Dedelerimiz bulgaristandan göçmüşler o zamandan beri de istanbuldalar,eşimin ailesi de kafkas kökenli onlarda istanbuldalar yani dedemizin dedeleri diyebilirim. Bu hiçbir şeyi değiştirmiyor ailelerimizin elbette durumları iyi
Abartıyor muyum ?! Nerede ? Esenyurtta suriyelilerin içinde yada kuştepe Balat’ta çingenelerin içinde mi ?
Olursa annelerimiz bakmayı şimdiden teklif ettiler. 2+1 açık mutfak olan bir evdeyiz. Şehirden biraz uzağız şehire yaklaştıkça 1+1’ler 22-23 bandında
Çocukların ne yediği gayet önemli bence, her türlü gelişimleri için. Sürekli evde pişmiş bazlamayı yiyerek büyüyen birini gördünüz mü hiç? Ben gördüm, sonuç pek iç açıcı değildi.Fındık, fıstık yemesinler derse şaşırmam...fındık fıstıkla büyüyen çocuklar mutsuz oluyor diye görmüştür belki.
E ekonomik durum onu gerektiriyorsa evet ben Beykozdayım 20 bin kiram. Yakın zamanda arkadaşım çekmeköyden aldı 2 milyon. Başakşehir beylikdüzü var.
Lütfen şimdi sahibinden’e girip başakşehirdeki ev fiyatlarını inceleyin,bende Bahçeşehir’de oturuyorum.
İstanbuldaymışsınız. Gitmeyi de düşünmüyorsunuz. O zaman ya ailelerden yardımı kabul edeceksiniz ya da ben başkasına güvenerek çocuk yapamam diyorsanız erteleyeceksiniz gibi duruyor.
Benim ailem de bahçeşehirde ben beykozdayım. Çevremde yakın zamanda ev alanlar var oralardan da 2 milyon civarına.
150den fazla kadın çalıştırıyorsa kreş zorunlu benim çalıştığım yerde de yan hak olarak kreş var
Kesinlikle katılıyorum, daha 5 gün önce doğum yaptım ve ikinci çocuk çok fazla masrafım yoktu ona rağmen beklenmedik bir sürü ihtiyaç çıkıyor inan biz hastanede lümen çıkınca falan eşime ihtiyaçları söylüyorum ortalama günlük 3-5 bin tutuyor ve bunlar gösteriş vs değil yani ihtiyaç, şimdi konuyu okuyunca düşünüyorum acaba para var mı diye düşünmeden ihtiyacını alabilecek durumda olmalı insan, sonuçta hem lohusa hem de geçim derdi olmamalı...
Beylikdüzü'nde o fiyata ev bulursun, ben halkalı atakentteyim burda stüdyo daire bile o fiyata imkansiz. Yani lokasyon önemli, ama bazen gerçekler çok daha önemli. Mesela evimize çok yakın yeni bir site yapıldı, doktor+ mühendis bir çift olarak sadece uzaktan bakabiliriz çünkü fiyatları 25 milyondan başlıyor. Orada yaşamak hayal diye başka bir yerden ev almayacak miyiz şimdi?
Bezi, oyun parkını bedava ya da uygundan alternatifi ile halledince sorun çözülüyor mu? Yaşıtları satranca, baleye, yabancı dil, müzik kurslarına giderken çocuğun elinden tutup pazara, akraba ziyaretine mi gidelim? Kantinde, orada burada canının çektiğini bir nebze de olsa alabilen çocuklar varken, çoçuğun beslenmesine her gün evden mi koyalım? Çözümleriniz cidden çok "dandik". Artık anadolu/fen lisesinde okuyup desteksiz sınava girildiğinde güzel bölümler kazanılan zamanlar geçti. Herkes bir şekilde çocuğunu koleje, hiç olmadı kursa, etüt merkezine yollamaya çalışıyor. Eğitimde fırsat eşitliği falan yok. Ve ne kadar acı olsa da fakir çocuk birkaç 0 geriden başlıyor hayata Türkiye'de.
Anladım. Ailelerden bir şey kalmadı yazmıştınız o yüzden yeni olduğunuzu düşündüm. Sizin gibi 4-5 nesildir istanbulda olan hemen hemen herkes çok zengin. O zamanlar daha köyden kente göç bu kadar yoğun olmadığı ve evler ucuz olduğu için hep iyi semtlerde evler almışlar. Öyle diyorsanız öyledir tabi. Hayat sizin, tercih sizin. Biz sadece şu pozisyonda olabilecek en mantıklı öneriyi sunmaya çalıştık.
Ama insanlar duruma göre yer degistirebiliyor ya hani insanlar mantikli bi cozum soylemis ki sirf irda dogdugunuz diye dusuk maaslarla hayatta kalmaya calismak cocuk dusunmek mantikli degil. Mantigi bosverip illa dogdunuz diye orda duracaksiniz cocuk yapmayin bari ha bizim fikrimizin onemi yok yine de yaparsaniz hep birlikte dogdunuz yerde sefalet cekersiniz. Bi de 7 gobek yerleşik olup ailelerden bi ev bile kalmamasi çok garip yani. Benim tanidigim eski istanbullular genelde varlikli insanlar, cok varlikli olmayanin da en azindan başinda bi evi oluyor. Bi dikili agacin olmadiktan sonra 100 yil ayni yerde dursun ne
Siz temel şeyleri değil, kendi bütçenize göre olanları yazıyorsunuz.
Ev mi almışlar yoksa gördükleri her araziye çöreklenip gecekondu koyup sonra ödül olarak tapusunu alıp müteahhide 5-10 daire karşılığı mı vermişler
benim yerleşik hayata 1960larda geçen - o zamana kadar at sırtında deve sırtında, yörük göçebe
Siz niye bu kadar gerginsiniz ya
Ben ne bileyim kim evini nasıl almış, nasıl zenginleşmiş? Sizce bu sorunun muhatabı ben miyim? 
