on altımdaydım onu tanıdığımda o da yirmibeşinde.. hersey öle güzel başlamıştı.. ilk 3 ayımız hayatımın en güzel günleriydi. cennetteydım sanki.. sonra askere gitti.. geldiğinde herşey değişmişti.. o iş hayatında önemli bi isim bense lise öğrencisi.. uzaklaşıyorduk ama tutkulu iki aşıktık.. yavas yavas gidiyordu ben hiçbirşey yapamıyordum seyretmekten başka.. çabaladıkca dibe batıyordum.. bir gün ikimizde ayrılığa cesaret edip bitirdik.. gittiği anda rahatlamıştım önce sonra içime öyle bir hüzün çöktü ki.. sınava hazırlanıyordum o ara.. oyalanacak cok seyım var gıyındım suslendım ders calıstım vakıt gecti ama hergece aklımda o vardı.. sadece geceleride değil her an her sanıye.. sınavı kazandım izmire geldim.. burda her gun ya kalsaydım onunla daha mı güzel olurdu dedim.. hep aynı cevabı verdım onun kollarında uyusaydım dünyanın en mutlu insanı ben olurdum.. izmire geldikten sonra bi gün izmire geldi iş için.. geldi,yaşalanmıştı.. başkaları vardı o gun onun oldum tekrardan.. ama sanki o aldatıyormuş gibi hissettim.. o değildi dokunduğum.. benim sevdiğim adam emrem değildi değişmişti.. aşık olduğum hayal ettiğimde o değildi.. yine gitti.. aradan 10 gün geçti bugun düşünüyorumda o gittiğinden beri ben yaşamıyorum mutlu olamıyorum yüreğimi hissetmiyorum çünkü psikolojik tedavi almayı bile düşündüm.. nefes alıyorum gülüyorum güya mutlu rolu yapıyorum ama ben hala onu özlüyorum bana akıl verin nolurrr