- 24 Ocak 2012
- 1.598
- 1.088
- 333
Bu tabiri sevmesem de bazen tam oturuyor. Bu sefer çok şeffaf davranacağım bir ilişki olacak dedim bu ilişki adı altında olmayan ama onunla gerçekten bir bağ kuralım ilişkimiz olsun diyerek bir yola çıktık.
Tanışalı 2 ay olacak. İkimizin de birbirimizi uzaktan beğeniyormuşuz ve ben ufak bir tanışma komplosu kurdum ortak arkadaşlar vs vesilesiyle tanıştık. Eflatuns beklentiye girme diyerek başladım ama beğenim o kadar kuvvetliydi ki ister istemez içsel beklentilerimle büyüdü herşey, ilişkilerde kaygılı moddayımdır bunu körelttim terapistimle okudugum kitaplarla. Fakat karşımdaki adam tam bir kaçıngan tip, yine bunlara çekildim ve şuan ne yapacağım bilmiyorum.
- İlişki ile ilgili daha ilk konuşmamızda ''ilişki'' denince ben kasılıyorum kendimi kapanda hissediyorum lütfen böyle olmasın zamanla herşey oturacak seni tanımak istiyorum güvenmek korkutsa da. diye başladı herşey. Tamam dedim güvende hissetmeyecek olacağımı bilsem de.
- Tanımak istediğini söylüyor, tüm yakın çevresiyle tanıştırdı yapılan her etkinlikte bende varım. Varım ama nasıl bir his biliyor musunuz SÜS GİBİyim. Yanındayım ama benimle iletişim yok. Grupta herkes birbirini 20 senedir tanıyor çok sağlam dostlukları var ve ben herşeye fransız kalıyorum kendimi dışta hissediyorum ve beni dahil etmek gibi bir durumu yok.
- İlk zamanlar şarkılar, tatlı cümleler, mesajlar vardı şuan 3-4 saat sonra cevap vermeler, tek kelimeyle dönüşler var.
- Yanında rahat değilim, kafamda söylemek istediğim bir şey oldugunda hayır bunu deme bence deyip kendime set çekiyorum sürekli. Çünkü beni gıcık etmek gıcık olduğumda o yüz ifadem hosuna gidiyormuş her lafı şakalı çocuk gibi.
- Cinselliği tam olarak yaşamadık yaşamam da ama bu konuda çok istekli, seni seviyorum demek için erken ama seni çok istiyorum demek onun için kolay.
- Gaza gelip instagramda story paylaştım ikimizin bir fotoğrafı, buna da o sebep oldu koymazsın ki yapmazsın ki diyerek ve insanca bir hata da olsa koydum. Tüm arkadaşlarına eflatuns bizi koydu diyerek saatlerce gülümsese de kendi bunu gerçekleştirmedi ( bu çocukça gelebilir ama beni kötü hissettirdi. )
- Bu akşam yemeğe davet ettim, işi yok biliyorum ve hala netlik belirtmedi geliyorum gelmiyorum gibi. Neden çünkü eflatuns her zaman bana müsait ve artık onu elde ettim kafasında.
-Senin bana bakabileceğini asla düşünmedim, benim peşimden kimse böyle koşmadı, sevgilim olmadı ki iletişim kurmayı bilmiyorum bana yol göster lütfen, ilişkilerim hep cinsellik üzerine oldu biriyle uyumam o iş biter giderim hemen diyor ama seninle uyuyabiliyorum gibi cümleler de duydum.
Kimseyle uğraşmak istemiyorum açıkçası yaşım 29 oldu ayaklarım yere basıyor. Arkadaşlarım hep taktikli git bu adama senin naifliğin yaramaz afedersiniz köpeklemek gerek diyorlar, bunu da yapabilir miyim bilmiyorum ? Alıştım da en kötüsü aynı şehirdeyiz hep görüşüyoruz çünkü. Ben ne yapacağımı hiç bilmiyorum hiç. Konuşsam da ne konuşabilirim onu bile bilmiyorum.
Olumsuz bişey söylediğimde bak böyle yaptıgında böyle hissediyorum gibi; hep olumsuzluk hissetsem seni neden tüm çevremle tanıştırayım her yere sokayım diyor, bu bir ölçüt mü bilemedim.
Tanışalı 2 ay olacak. İkimizin de birbirimizi uzaktan beğeniyormuşuz ve ben ufak bir tanışma komplosu kurdum ortak arkadaşlar vs vesilesiyle tanıştık. Eflatuns beklentiye girme diyerek başladım ama beğenim o kadar kuvvetliydi ki ister istemez içsel beklentilerimle büyüdü herşey, ilişkilerde kaygılı moddayımdır bunu körelttim terapistimle okudugum kitaplarla. Fakat karşımdaki adam tam bir kaçıngan tip, yine bunlara çekildim ve şuan ne yapacağım bilmiyorum.
- İlişki ile ilgili daha ilk konuşmamızda ''ilişki'' denince ben kasılıyorum kendimi kapanda hissediyorum lütfen böyle olmasın zamanla herşey oturacak seni tanımak istiyorum güvenmek korkutsa da. diye başladı herşey. Tamam dedim güvende hissetmeyecek olacağımı bilsem de.
- Tanımak istediğini söylüyor, tüm yakın çevresiyle tanıştırdı yapılan her etkinlikte bende varım. Varım ama nasıl bir his biliyor musunuz SÜS GİBİyim. Yanındayım ama benimle iletişim yok. Grupta herkes birbirini 20 senedir tanıyor çok sağlam dostlukları var ve ben herşeye fransız kalıyorum kendimi dışta hissediyorum ve beni dahil etmek gibi bir durumu yok.
- İlk zamanlar şarkılar, tatlı cümleler, mesajlar vardı şuan 3-4 saat sonra cevap vermeler, tek kelimeyle dönüşler var.
- Yanında rahat değilim, kafamda söylemek istediğim bir şey oldugunda hayır bunu deme bence deyip kendime set çekiyorum sürekli. Çünkü beni gıcık etmek gıcık olduğumda o yüz ifadem hosuna gidiyormuş her lafı şakalı çocuk gibi.
- Cinselliği tam olarak yaşamadık yaşamam da ama bu konuda çok istekli, seni seviyorum demek için erken ama seni çok istiyorum demek onun için kolay.
- Gaza gelip instagramda story paylaştım ikimizin bir fotoğrafı, buna da o sebep oldu koymazsın ki yapmazsın ki diyerek ve insanca bir hata da olsa koydum. Tüm arkadaşlarına eflatuns bizi koydu diyerek saatlerce gülümsese de kendi bunu gerçekleştirmedi ( bu çocukça gelebilir ama beni kötü hissettirdi. )
- Bu akşam yemeğe davet ettim, işi yok biliyorum ve hala netlik belirtmedi geliyorum gelmiyorum gibi. Neden çünkü eflatuns her zaman bana müsait ve artık onu elde ettim kafasında.
-Senin bana bakabileceğini asla düşünmedim, benim peşimden kimse böyle koşmadı, sevgilim olmadı ki iletişim kurmayı bilmiyorum bana yol göster lütfen, ilişkilerim hep cinsellik üzerine oldu biriyle uyumam o iş biter giderim hemen diyor ama seninle uyuyabiliyorum gibi cümleler de duydum.
Kimseyle uğraşmak istemiyorum açıkçası yaşım 29 oldu ayaklarım yere basıyor. Arkadaşlarım hep taktikli git bu adama senin naifliğin yaramaz afedersiniz köpeklemek gerek diyorlar, bunu da yapabilir miyim bilmiyorum ? Alıştım da en kötüsü aynı şehirdeyiz hep görüşüyoruz çünkü. Ben ne yapacağımı hiç bilmiyorum hiç. Konuşsam da ne konuşabilirim onu bile bilmiyorum.
Olumsuz bişey söylediğimde bak böyle yaptıgında böyle hissediyorum gibi; hep olumsuzluk hissetsem seni neden tüm çevremle tanıştırayım her yere sokayım diyor, bu bir ölçüt mü bilemedim.