Annem çok baskı yapıyor yaa,abarttı korumayı.herşeyi geçtimde bana onu yakıştırmalarını unutamıyorum diyorum tokat atsaydı vursaydı bu kadar ağır gelmezdi ama bu laf daha agır geldi diyorum kendi kendime.Babam yüzüme bakmıyor sürekli hastaymış gibi geziyor evde annem desen imalı konuşuyor.Dün gece komşumuz kızına üzülmüş(oda aile zoruyla istemediği teyzesnn ogluyla evlendirildi şimdi bosanıyorlar ) bayılmış annemde ona indi,bak işte hep evlat yüzünden dedi bende kızı istediği yere değil kendi istedikleri yere verdiler rabbim cezasını veriyor işte dedim hem ailesi çekiyor hem kız ailesine acımam ama o kıza acırım onların suçu dedim.ona verseydi ondanda boşanırdı belki dedi bilemezsin konuşup durma sen dedim.söylendi gitti.Babam öglen gelincede hemen babama yetiştirdi yemin ederim kulagımla duydum anladım ki Anneme güvenmeyecekmişim,güvenip söylediğim herşeye pişmanım şimdi nasıl olcak napıcak bilmiyorum.bir başkasını duruma dahil etmek istemiyorum aileden sen bizi milletin ağzına mı düşürcen gibi lafta eminim ki bulunurlar![]()
![]()
Annenizin tepkileri gerçekten hiç normal değil, ancak eminim kendi içinde bir cevabı vardır bu durumun. Annenizin gençlik çağları nasıl bir ruh haliyle geçti bilemeyiz sonuçta. Farkettiğim ikinci şey annenize dikleniyor oluşunuz, acaba her şeyi körükleyen aslında bu mu?. "Kız asi, ipini sıkı tutmak lazım" diye düşünüp, babanıza her şeyi anlatıyor olabilir.
Yani babanıza karşı böyle diklenmeler yapmadığınızı düşünüyorum, annenize yaptığınız içinde bu tür bir geri tepki alıyorsunuz. Bir süre annenizin suyuna gidin, ne derse desin diklenmeyin. Koyduğu kurallara mantık çerçevesinde uymaya çalışın. Bakalım durum değişecek mi? Elinize bir ayna alın ve kendinize, hareketlerinize bakın bakalım. Ama tek taraflı bakmayın, kendinize eleştirel bir gözle bakın. Bu flashbackler gerekir bazen insanların hayatlarını rayına oturtmak için. Belki de hiç farketmediğimiz bir an ve yerdeki söylem/davranış tüm bunların fitilini ateşlemiştir.
Bir süre de böyle hareket edin, bırakın anneniz söylensin. O söylendiğinde sevgi sözcükleri sarfedin, içinizden gelerek. Anlattıklarını inanmayıp, tasvip etmesenizde can kulağıyla dinleyin. Teşekkür edin sık sık her şey için. Bir şey dediğinde beyninizin esiri olmayın. Çünkü o size, "saldır, yine uygunsuz şeyler söylemeye başladı bu" diye komut veriyor. İster istemez sizde tepki veriyorsunuz. Siz işte kalbinizi dinleyin bakalım. Bir de bu pencereden hayatınıza bakın nasıl ilerliyor.
Sevgiler..