Artık ciddi olarak psikolojik tedaviye başlamam gerek sanırım.
Buraya da içimi dökmek için yazıyorum,belki biraz rahatlarım.Sizin de fikirlerinizi duymak isterim açıkçası.
Güzel giden bir ilişkim var ama nedense genellikle ben sorun çıkarıyormuşum gibi hissediyorum.İlişkinin başlarında hiç kıskanç değildim,hatta umursamazdım bile diyebilirim ama son bir kaç ayda (tam bir senedir beraberiz) hiç bir hatasını görmediğim halde deli gibi kıskanmaya ve aklıma olur olmaz şeyler getirmeye başladım.
Örneğin Whatsapp kullanıyoruz ikimiz de(yeni nesil akıllı telefonlar için bir tür msn-sohbet programı)inanın gecenin bir yarısı kalkıp en son ne zaman online olmuş diye bakıyorum.Sürekli onun facebook profilinde geziniyorum(birbirimizde şifrelerimiz yok)Ki buralarda da ters bir durumla karşılaşmadım hiç,sonra yaptıklarımdan utanıyorum,kendime kızıyorum ama nafile.
Normalde şen şakrak çok pozitif bir insanım,güler eğlenir şebeklik yaparım ama nedense bu aralar kendime olan güvenimi tamamen kaybettim.Sürekli sevgilimi arayıp sormak istiyorum,hep benim yanımda olsun istiyorum.Bir yandan da bu düşüncelerimin çok saçma olduğunu biliyorum,kendimi engellemeye çalışıyorum ama ne hissediyorsam onu yaşamam daha mantıklı geliyor,kendimi kısıtlamak istemiyorum.
İkimiz de çok yoğun çalışıyoruz ama iletişim gibi bir problemimiz yok,nedense sürekli günün her saati onunla konuşmak istiyorum,ne yapıyor ne ediyor bilmek istiyorum.Güveniyor muyum?Hayatımda en fazla güvendiğim insan o,dedim ya hiç bir hatasını görmedim şu zaman kadar,inşallah da görmem.
Çok fazla arkadaşım var,çok fazla arkadaşım olduğu için yakın arkadaşım çok az,en yakın arkadaşım da evleniyor,o da kendi derdinde.Ailemle aram çok iyidir ama bu tür konuları onlarla konuşmam hiç,gördüğünüz üzere yalnızım aslında.Dolayısıyla her şeyi sevgilimle paylaşmak istiyorum.
Özellikle bu aralar onu çok sıkıp zorladığımın farkındayım,zaten reglim şu anda :) bu tür dönemlerde kıskançlığım iyice had safhalarda.Ona da söylüyorum seni çok zorladığımın farkındayım diye,gülüyor ben alıştım senin bu hallerine diye.
Bana rahat mı batıyor anlamıyorum.
Fark ettim de baya uzun yazmışım,şimdi benim neyim var inanın bilmiyorum.
Takıntı mı? Obsesyon mu?Adına ne denirse işte.
Bir an önce kendime olan güvenimin yerine gelmesi lazım ki ilişkim ve ben daha sağlıklı olabilelim.
Ama nasıl yapacağımı bilmiyorum.
Okuyanlara ve yorum yapanlara teşekkürler.
Buraya da içimi dökmek için yazıyorum,belki biraz rahatlarım.Sizin de fikirlerinizi duymak isterim açıkçası.
Güzel giden bir ilişkim var ama nedense genellikle ben sorun çıkarıyormuşum gibi hissediyorum.İlişkinin başlarında hiç kıskanç değildim,hatta umursamazdım bile diyebilirim ama son bir kaç ayda (tam bir senedir beraberiz) hiç bir hatasını görmediğim halde deli gibi kıskanmaya ve aklıma olur olmaz şeyler getirmeye başladım.
Örneğin Whatsapp kullanıyoruz ikimiz de(yeni nesil akıllı telefonlar için bir tür msn-sohbet programı)inanın gecenin bir yarısı kalkıp en son ne zaman online olmuş diye bakıyorum.Sürekli onun facebook profilinde geziniyorum(birbirimizde şifrelerimiz yok)Ki buralarda da ters bir durumla karşılaşmadım hiç,sonra yaptıklarımdan utanıyorum,kendime kızıyorum ama nafile.
Normalde şen şakrak çok pozitif bir insanım,güler eğlenir şebeklik yaparım ama nedense bu aralar kendime olan güvenimi tamamen kaybettim.Sürekli sevgilimi arayıp sormak istiyorum,hep benim yanımda olsun istiyorum.Bir yandan da bu düşüncelerimin çok saçma olduğunu biliyorum,kendimi engellemeye çalışıyorum ama ne hissediyorsam onu yaşamam daha mantıklı geliyor,kendimi kısıtlamak istemiyorum.
İkimiz de çok yoğun çalışıyoruz ama iletişim gibi bir problemimiz yok,nedense sürekli günün her saati onunla konuşmak istiyorum,ne yapıyor ne ediyor bilmek istiyorum.Güveniyor muyum?Hayatımda en fazla güvendiğim insan o,dedim ya hiç bir hatasını görmedim şu zaman kadar,inşallah da görmem.
Çok fazla arkadaşım var,çok fazla arkadaşım olduğu için yakın arkadaşım çok az,en yakın arkadaşım da evleniyor,o da kendi derdinde.Ailemle aram çok iyidir ama bu tür konuları onlarla konuşmam hiç,gördüğünüz üzere yalnızım aslında.Dolayısıyla her şeyi sevgilimle paylaşmak istiyorum.
Özellikle bu aralar onu çok sıkıp zorladığımın farkındayım,zaten reglim şu anda :) bu tür dönemlerde kıskançlığım iyice had safhalarda.Ona da söylüyorum seni çok zorladığımın farkındayım diye,gülüyor ben alıştım senin bu hallerine diye.
Bana rahat mı batıyor anlamıyorum.
Fark ettim de baya uzun yazmışım,şimdi benim neyim var inanın bilmiyorum.
Takıntı mı? Obsesyon mu?Adına ne denirse işte.
Bir an önce kendime olan güvenimin yerine gelmesi lazım ki ilişkim ve ben daha sağlıklı olabilelim.
Ama nasıl yapacağımı bilmiyorum.
Okuyanlara ve yorum yapanlara teşekkürler.
Son düzenleme:
allahtan rahatsız olmuyor sevgilim. telefonunu kurcalarım görüştügümüzde. hemen hemen hergün evine giderim bilgisayarını kurcalarım, internet geçmişine bakarım nerelere girmiş ne yapmış diyee.. dosyalarını kurcalarımm. iş dosyalarına bakarım ıncığını cıncığını araştırırım yanii. ama beni yanıltacak şeyler bulamadım şimdiye kadar. hatta dalga geçiyorum "uff çok sıkıcısın, bir insanın hiç mi açığı olmaz" derim. o da güler bana 
ararım sorarım napıyor diye.Hatta takıldığı arkadaşlarının profilleride incelerim benim sevgilimin fotosu falan varmı onlarda diye o rahatsız ama bu durumdan :S
