Kıskançlık

Pretty little liars

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
1 Kasım 2019
152
215
53
36
Merhaba hanımlar. Sorumum görümcemin kızı. 4 yaşında .Benim oğlumda 1 yaşında. Kız oğlumu aşırı derecede kıskanıyor. Ilk başlarda çocuktur tabiki kıskanır diye düşündüğümden çok fazla üzerine düşmedim ki zaten ilk dönemlerde oğlum küçüktü bir paylaşımları yoktu.ne zaman ki benim ufaklık biraz büyüdü bu kıskançlık dozu da artmaya başladı. Mesela birlikte oyun oynuyorlarsa oğluma bir oyuncak gösteriyor oğlum da isteyince uzağa atıyor git al diye ya da saklıyor. Bu sefer de benimki ağlıyor ağlıyor. Ikisine aynı oyuncak alındıysa oğlumun elindekini de alıp vermiyor .sarılıyorum diye sıkıyor cimdikliyor ağlatıyor yere dusuruyior sürekli.ben de annesi de surekli uyarıyoruz ama yapmaya devam ediyor.tamam o da çocuk ama oğlumun aglamasina da benim icim el vermiyor.nasil bir yol izlemem lazım bilmiyorum açıkçası.
 
Sitede geçen yaz bi kız çocuğu oğlumu sürekli ağlatıyordu bir bilendim Kıza sinir oldum işte tam o an onun çocuk olduğunu farkettim, oğlumu bir şekilde uzaklaştırdım, kendime de şaşırdım neredeyse çocukla çocuk olacaktım ☺️
sizin işiniz daha zor, evde birlikteler, sadece onun da çocuk olduğunu unutmayın diyebilirim..
 
Çok fazla bir araya gelmeyin
Yani 4 yaşında ama daha bebek oda
Oğlunuzun kısmet olursa kardeşi doğarsa oda aynı şeyleri hemde daha fazlasını yapacaktır
Büyük kızım 3 yaşında küçüğüm daha aylık
Birgün öyle bir parmağını ısırdıki parmağı bayağı incinmişti bebeğin
Ne yapalım anlamaya çalışmaktan başka şansımız yoktu
 
Gorumcenizin kızı değil, oğlunuzun ablası olsaydı da aynı tepkileri verecekti çok büyük ihtimalle. Böyle düşünün. Ablası olsaydı nasıl hareket ederdiniz. Annesi eğer özellikle bencik yetistiriyorsa o durumda çocuğunuzu uzak tutun, fakat normal gelişim gösteren bir çocuk ise bu çok çok normal
 
Benzer
Merhaba hanımlar. Sorumum görümcemin kızı. 4 yaşında .Benim oğlumda 1 yaşında. Kız oğlumu aşırı derecede kıskanıyor. Ilk başlarda çocuktur tabiki kıskanır diye düşündüğümden çok fazla üzerine düşmedim ki zaten ilk dönemlerde oğlum küçüktü bir paylaşımları yoktu.ne zaman ki benim ufaklık biraz büyüdü bu kıskançlık dozu da artmaya başladı. Mesela birlikte oyun oynuyorlarsa oğluma bir oyuncak gösteriyor oğlum da isteyince uzağa atıyor git al diye ya da saklıyor. Bu sefer de benimki ağlıyor ağlıyor. Ikisine aynı oyuncak alındıysa oğlumun elindekini de alıp vermiyor .sarılıyorum diye sıkıyor cimdikliyor ağlatıyor yere dusuruyior sürekli.ben de annesi de surekli uyarıyoruz ama yapmaya devam ediyor.tamam o da çocuk ama oğlumun aglamasina da benim icim el vermiyor.nasil bir yol izlemem lazım bilmiyorum açıkçası.
Benzerini yaşadım çare cocuklar biraz daha büyüyene kadar görüşme sıklıgını azaltmak.yoksa aksi taktirde bigün kavga çıkar aranızda demedi demeyin
 
Kızla konuşsanız mı acaba yapma bak kardeş o çok küçük sen onun ablasısın deyip tatlı dille ikna etseniz yine olmuyorsa az görüşün çocuğunuzun canı yandığında istemeden kırıcı konuşabilirsiniz o an bnm arkadaşımla ablası çocuk yüzünden kavga ettiler ikiside küçük çocuklar birbirine vurdular diye anneleride doldu ay bak oğlun ne yaptı diye çok saçma biri senin oğlunsa diğeri yeğenin görüşmüyorlar şimdi.
 
4 yaşındaki çocuğu yanınıza oturtup güzelce konuşunca anlar diye düşünüyorum. Hani çocuk gelişim uzmanı filan değilim ama benim oğlan 3 buçuk yaşında, bir şeyi bazen daha farklı izah edince, daha farklı yerlerden de anlatınca "Haa tamam" diyebiliyor. Bana iletişimi yeniden öğretiyor eşşoğlu.

Şimdi şöyle anlatmaya çalışayım, mesela benim oğlan tam bir okul meraklısı, deli bir özentisi var okula gidenlere, ben de ev içindeki kimi kaytarmaları, yemeğe direnmelerini "Okul" örnekleri üzerinden anlatıyorum; "Bunların hepsi seni okula hazırlayan şeyler oğlum" diye. 4 yaşındaki bir çocuğun da ilgi alanları vardır illaki, onun üzerinden örneklendirmeye çalışsanız işe yarar mı ki? Mesela atıyorum "Bak ne güzel senin doğuştan bir arkadaşın var yanında, aslında böyle davrandığında seninle arkadaş olmak istemeyebilir diğer çocuklar, hep yalnız kaldığında da canın sıkılabilir; birlikte de çok güzel oyunlar keşfedebilirsiniz, sen öğretmenleri biliyor musun? Bir oyun oynasanıza, sen nasıl oynanacağını gösterebilir misin ona, bak bilmiyor; sen bazı şeyleri daha iyi biliyorsun" vs. olumlu taraftan yönlendirseniz, sürekli bir uyarı da duyarsızlaştırır bir noktadan sonra. Bir ceza-yaptırım getirseniz de bu kez diğer ufaklığa bilenip hıncını ondan da çıkarabilir o da belli olmaz. Aralarını bir tık 4 yaşındakiyle iletişim şeklinizi değiştirerek yapabilirsiniz ilgi alanları üzerinden gibime geliyor. "Sen ablasın, abisin" gibi bir sorumluluk olarak vermeyin de hani "Sen ona nazaran daha bilgili bir arkadaşı olabilirsin" gibisinden... Sanki olur böyle.
 
4 yaşındaki çocuğu yanınıza oturtup güzelce konuşunca anlar diye düşünüyorum. Hani çok gelişim uzmanı filan değilim ama benim oğlan 3 buçuk yaşında, bir şeyi bazen daha farklı izah edince, daha farklı yerlerden de anlatınca "Haa tamam" diyebiliyor. Bana iletişimi yeniden öğretiyor eşşoğlu.

Şimdi şöyle anlatmaya çalışayım, mesela benim oğlan tam bir okul meraklısı, deli bir özentisi var okula gidenlere, ben de ev içindeki kimi kaytarmaları, yemeğe direnmelerini "Okul" örnekleri üzerinden anlatıyorum; "Bunların hepsi seni okula hazırlayan şeyler oğlum" diye. 4 yaşındaki bir çocuğun da ilgi alanları vardır illaki, onun üzerinden örneklendirmeye çalışsanız işe yarar mı ki? Mesela atıyorum "Bak ne güzel senin doğuştan bir arkadaşın var yanında, aslında böyle davrandığında seninle arkadaş olmak istemeyebilir diğer çocuklar, hep yalnız kaldığında da canın sıkılabilir; birlikte de çok güzel oyunlar keşfedebilirsiniz, sen öğretmenleri biliyor musun? Bir oyun oynasanıza, sen nasıl oynanacağını gösterebilir misin ona, bak bilmiyor; sen bazı şeyleri daha iyi biliyorsun" vs. olumlu taraftan yönlendirseniz, sürekli bir uyarı da duyarsızlaştırır bir noktadan sonra. Bir ceza-yaptırım getirseniz de bu kez diğer ufaklığa bilenip hıncını ondan da çıkarabilir o da belli olmaz. Aralarını bir tık 4 yaşındakiyle iletişim şeklinizi değiştirerek yapabilirsiniz ilgi alanları üzerinden gibime geliyor. "Sen ablasın, abisin" gibi bir sorumluluk olarak vermeyin de hani "Sen ona nazaran daha bilgili bir arkadaşı olabilirsin" gibisinden... Sanki olur böyle.
Inanın buna benzer sürüyle cümle kurdum sürekli ıyi sekilde teşvik etmeye çalışıyorum ama yok .tamam diyor 2 dk sonra yine ayni.
 
4 yas kıskançlık içiin daha uygun bir donem . Kendi kardeşi de olsa aynısını yapıyorlar. Fazla bir araya gelmemeye çalışın gelincede yalniz bırakmayın çocukları biraz da konuşmaya anlatmaya çalışın. Olağan şeyler ama küçük olanın da zarar görmemesi lazım. Fiziksel görmesede sürekli engellenmek çocuğunuza zarar verir .
 
Kızla konuşsanız mı acaba yapma bak kardeş o çok küçük sen onun ablasısın deyip tatlı dille ikna etseniz yine olmuyorsa az görüşün çocuğunuzun canı yandığında istemeden kırıcı konuşabilirsiniz o an bnm arkadaşımla ablası çocuk yüzünden kavga ettiler ikiside küçük çocuklar birbirine vurdular diye anneleride doldu ay bak oğlun ne yaptı diye çok saçma biri senin oğlunsa diğeri yeğenin görüşmüyorlar şimdi.
Bunu çocuğum olmadan önce okusam com saçma gelirdi çocuklar yüzünden kavga edilir mi derdim ama anne olunca insan dayanamıyor bebeğinin aglamasına .
 
Inanın buna benzer sürüyle cümle kurdum sürekli ıyi sekilde teşvik etmeye çalışıyorum ama yok .tamam diyor 2 dk sonra yine ayni.

Siz söyleyip direkt kenara çekilmiyorsunuz değil mi?
Olumluyu takdirle pekiştiriyor musunuz? İlkten biraz "Aaa şahanee, aferin yahu başardın, çok ilginç ben de katılayım aa çok güzel yaptın" filan deyince çabuk benimsiyorlar.
Tabi "Bu her çocuğa söker" de diyemiyorum, çeşit çeşit çocuklar da haliyle.
Baktınız hiçbir şekilde aralarında sulhu sağlayamıyorsunuz, bir miktar görüşmeyi azaltacaksınız. Azaltırken de konuşacaksınız ama, sebebini bilmeli çocuk da; 4 yaşında anlar diye düşünüyorum ancak kırarak, öfkelenerek değil, yine iletişimle, duygularınızı paylaşarak. "Biz biraz az gelelim o zaman böyle olacaksa, sen de bunun üzerine düşün olur mu? Biz seni çok seviyoruz, ama böyle olunca da üzülüyoruz. " diyerek. O da düşünsün.
 
Valla tüm çocuklar aynı herlade. Ben doğum yaptım. 1haftalikti kvalideme gittim . 5 yaşında kızı var . Oğlumu odaya yatirmistim tuvalete giderken bı baktım çocuğun üstü kat kat battaniye kaplı . Bogmaya çalışmış çocuğun üstüne kaç kat battaniye atmış. O gudnen sonra gördüğüm yerde korkutuyorum çünkü az görüşme gibi bı çarem yok. Piknikte bile 6 aylık yerde yatan çocuğumun alnına taş attı bilerek. Annesi de kiskaniyo tabi bebek diye hiçbir uyarıda bulunmadığı için çocuk da güzellikten anlamadığı için gördüğüm yerde korkutuyorum ben bakınca bile korkuyor simdi
 
Valla tüm çocuklar aynı herlade. Ben doğum yaptım. 1haftalikti kvalideme gittim . 5 yaşında kızı var . Oğlumu odaya yatirmistim tuvalete giderken bı baktım çocuğun üstü kat kat battaniye kaplı . Bogmaya çalışmış çocuğun üstüne kaç kat battaniye atmış. O gudnen sonra gördüğüm yerde korkutuyorum çünkü az görüşme gibi bı çarem yok. Piknikte bile 6 aylık yerde yatan çocuğumun alnına taş attı bilerek. Annesi de kiskaniyo tabi bebek diye hiçbir uyarıda bulunmadığı için çocuk da güzellikten anlamadığı için gördüğüm yerde korkutuyorum ben bakınca bile korkuyor simdi
İyi de bu çözüm değil ki. Siz görmeyince yapar yapacağını hiç mi tuvalete gitmeyeceksiniz mesela? Anasına söyleyin nasıl ki sen çocuğunun zarar görmesine izin vermezsen ben de vermem diye
 
Siz söyleyip direkt kenara çekilmiyorsunuz değil mi?
Olumluyu takdirle pekiştiriyor musunuz? İlkten biraz "Aaa şahanee, aferin yahu başardın, çok ilginç ben de katılayım aa çok güzel yaptın" filan deyince çabuk benimsiyorlar.
Tabi "Bu her çocuğa söker" de diyemiyorum, çeşit çeşit çocuklar da haliyle.
Baktınız hiçbir şekilde aralarında sulhu sağlayamıyorsunuz, bir miktar görüşmeyi azaltacaksınız. Azaltırken de konuşacaksınız ama, sebebini bilmeli çocuk da; 4 yaşında anlar diye düşünüyorum ancak kırarak, öfkelenerek değil, yine iletişimle, duygularınızı paylaşarak. "Biz biraz az gelelim o zaman böyle olacaksa, sen de bunun üzerine düşün olur mu? Biz seni çok seviyoruz, ama böyle olunca da üzülüyoruz. " diyerek. O da düşünsün.
Mesela birşeyler söylediğimde her zaman aferin sen çok iyi bir ablasın bak.ne kadar güzel yaptın falan diyorum ama pek fark olmuyor açıkçası. Çocuk yapı olarak biraz inat.Yani iyilikle yapma desen bile aynı şeyi yapmaya devam ediyor. Bu durum sadeve oğlumla olan ilişkisinde değil her konuda böyle. Annesi birşeyi yapma dediğinde anne bak diyip yapıyor mesela .
 
Valla tüm çocuklar aynı herlade. Ben doğum yaptım. 1haftalikti kvalideme gittim . 5 yaşında kızı var . Oğlumu odaya yatirmistim tuvalete giderken bı baktım çocuğun üstü kat kat battaniye kaplı . Bogmaya çalışmış çocuğun üstüne kaç kat battaniye atmış. O gudnen sonra gördüğüm yerde korkutuyorum çünkü az görüşme gibi bı çarem yok. Piknikte bile 6 aylık yerde yatan çocuğumun alnına taş attı bilerek. Annesi de kiskaniyo tabi bebek diye hiçbir uyarıda bulunmadığı için çocuk da güzellikten anlamadığı için gördüğüm yerde korkutuyorum ben bakınca bile korkuyor simdi
Tabiki korkutmak değil ama çocuğun zarar vermemesi için birinden çekinmesi gerekiyor açıkçası. Bu konuda size katılıyorum. Ayrıca tabiki çocuktur kıskanır ama bu başkasının çocuğuna zarar verme hakkı vermez fiziksel ve psikolojik olarak.
 
Back
X