31 yaşındayım ve bekarım bende kismetsiz olduğumu düşünüyorum yada başka bişey var !!! Bilmiyorum ama bişey var adını koyamadigim. Güzel olduğu mu söyler çevrem, işim gücüm var ama olmuyor işte bunlar yetmiyor mutlu olmak için. Birsürü kismetim çıkıyordu (artık nerdeyse hiç çıkmıyor ) ama olmadı. Üzülüyor insan en çok yaralayıcı sözler acıtıyor insanın canını bir örnek vereyim. Bir kaç gün önce abim için kız önerdi birisi çok iyi bir aile ,çok hoş bi kız falan dediler ama biraz yaşı büyükmüş galiba . Dün annem kardeşimle konuşuyor benimde kulağımda kulaklık müzik dinliyorum annem "kız büyük heralde ela gibi evde kalmış " dedi kardeşim de güldü kulaklığı çıkardım efendim dedim .annem "kızı söylüyorum senin gibi evde kalmış heralde" dedi güldüler (annem bile olsa bu sözlerin benim canımı nasıl yaktığını anlamıyor demek ki , üstelik te annemde geç evlenmiş benim yaşadığım herseyi o'da yaşamış). Kız kardesim senin yüzünden bende evde kalicam dedi kabul et birini ben engel olmam sana dedim
.annem ,kardeşim ,ailem dediklerim herkes herkes bana ümitsiz vaka olarak bakıyor ben de kendimi öyle görüyorum ama ümidim var yüce RABBİM 'e sığınıyorum asamadigim derdimi ona anlatıyorum çözümü de onda .....