- 29 Nisan 2013
- 16.167
- 30.999
- 798
- Konu Sahibi Englishteacher55
-
- #121
Umarim kardesim diyebileceginiz candan yakin bir arkadadiniz olur.
Kısmet canımBen de bazen bir kız kardeşim olmasını çok isterdim. Çevremde var ve bazen kıskanıyorum. Biraz da kısmet be abla. Kardeşin olur, düşmanın yapmadığını sana yapar. Kardeşin olur candan ötedir. Belki de kız kardeşimin olmaması daha hayırlı diyorum.
Bana da geliyor ama kendime engel olamıyorumSahip olmamızın imkansız olduğu 'şeylere' üzülmek, 'keşke' demek bana saçma geliyor.
Tabi insan insana yük olmamalı bir yaştan sonra zor oluyorBiz annemle oturup ablamın dedikodusunu yapıyoruz. Anlatsam roman olur diyeceğim türden bir ablam var. Abla olarak iyidir hakkını yiyemem, ama 40 küsür yaşına gelmesine rağmen hala arkasını toparlıyor oluşumuz bıktırdı.. Çok efkarlandım gene konuyu okuyunca.
Hep kiz kardeşim olsun istedim en küçük kardeşim suan 11 yasina gircek,onun cunsiyetini orenmeye gidince bile kiz olsun diye dua etmisimdir,ama oda erkek oldu.Selam hanımlar.Özellikle 30 yaşından sonra neden benim de telefonda saatlerce konuşabildiğim,arada annemin dedikodusunu yapabildiğim,çocuklarıma teyze olabilecek bir kızkardeşim keşke olsaymış dedim hep.İçimde bir uhte gibi ,çok büyük eksiklik gibi hissediyorum.Bazen kendimi çok yanlız da hissediyorum.Kızkardeşi olanlar çok mu şanslı gerçekten olanların hayatını merak ediyorum.İnsan olmayan bir şeyi takıntı haline getirir mi ben getirdim galiba.Hatta kız kardeşi olanlara imreniyorum.2 tane erkek kardeşim var ama bilmiyorum hep kızkardeş özlemi var içimde.Sanki olsa daha güçlü hissederdim gibi geliyor.
Teşekkür ederim güzel dileğiniz için.Belli bir yaştan sonra uzun vadeli arkadaşlıklar kurmak zor oluyor,bir yerde kopuş oluyor muhakkak,ya da benim şansıma hep öyle oldu bilmiyorum ☹
Olmus bıtmıs artıkYanlış kararlar almasını engelleyemedim. Yaşı çok küçük olmasına rağmen kaçarak evlendi. Arkada yıkılmış bir anne ve baba bıraktı bana sağolsun. :)
Mesleğimi mecburen yaşadığım yerde yapmak zorunda kaldım. Annemle babamın ebeveynleri gibiyim. Şikayet etmiyorum ama ağır bir yük.
Ha tabi ailecek her zaman arkasındayız kardeşimin. Ama artık yakın hissetmiyorum. Kızgın ve kırgınım.
Benim iki tane kız kardeşim var.Selam hanımlar.Özellikle 30 yaşından sonra neden benim de telefonda saatlerce konuşabildiğim,arada annemin dedikodusunu yapabildiğim,çocuklarıma teyze olabilecek bir kızkardeşim keşke olsaymış dedim hep.İçimde bir uhte gibi ,çok büyük eksiklik gibi hissediyorum.Bazen kendimi çok yanlız da hissediyorum.Kızkardeşi olanlar çok mu şanslı gerçekten olanların hayatını merak ediyorum.İnsan olmayan bir şeyi takıntı haline getirir mi ben getirdim galiba.Hatta kız kardeşi olanlara imreniyorum.2 tane erkek kardeşim var ama bilmiyorum hep kızkardeş özlemi var içimde.Sanki olsa daha güçlü hissederdim gibi geliyor.
Maşallah hep böyle devam eder umarımBenim iki tane kız kardeşim var.
Biriyle ikiz gibiyiz zaten. Her şeyimiz aynıdır evlilik dönemimize kadar. Eşlerimiz kankadır filan.
Diğeri küçüğümüz gözbebeğimiz. Mükemmel bir varlık
Erkek kardeşin sevgisini de ben bilmiyorum.
Ama kız kardeş ömür boyu arkadaşa ihtiyaç duymamaktır
Aynı şeyi bende yaşadım yaşı çok küçükken defalarca uyarmama babamin karşı çıkmasına rağmen bizi dinlemedi. Ben yanlış bir karar olduğunu düşünmüyordum sadece erken buluyordum. Ve bir gün bana destan gibi bir msj atip telefonunu kapatıp gitti. Ailemin yanına nasıl gittim durumu onlara söyledim bir allah bir bilirim annemin sinir krizleri...( farklı sehirlerdeyz). Ama naptim ettim 2 ay sonra ailemle barıştirdim. Şimdi kârı koca onlardan iyisi yok anneme babama çok şükür iyi olsunlarda:)Yanlış kararlar almasını engelleyemedim. Yaşı çok küçük olmasına rağmen kaçarak evlendi. Arkada yıkılmış bir anne ve baba bıraktı bana sağolsun. :)
Mesleğimi mecburen yaşadığım yerde yapmak zorunda kaldım. Annemle babamın ebeveynleri gibiyim. Şikayet etmiyorum ama ağır bir yük.
Ha tabi ailecek her zaman arkasındayız kardeşimin. Ama artık yakın hissetmiyorum. Kızgın ve kırgınım.
Biz de asla karşı çıkmadık. Ama hayatı bilmiyor. Ergenlik hevesi. Her ailenin dinamiği farklıdır, bizim ailede erken evlilik, kaçmak gibi bir şey yok. Üniversite eğitimine önem verilir. Çocuğa okulunu bitir öyle evlen dedik, ki sevgilisi olması tüm aile tarafından kabul gören bir durumdu, sadece evlilik erken diye ailem istemedi. Böyle bir şey yaşayacağımız aklımıza bile gelmezdi. Babam da yakın zamanda zor bir hastalık atlatmıştı o dönem, üzerine de bu olaylar gerçekten çok çok yıprattı hepimizi. Tabiki barışıldı, gelip gidiyorlar artık ama yarattığı hasarı onarmak mümkün değil ne yazık ki. Ailenin ilk kız çocuğu olmak da biraz daha fazla sorumluluk anlamına geliyor. Ailenin yükü genelde bu ilk kız çocuklarında oluyor. Zor yani. Sizi çok iyi anlıyorum. Aynı şeyleri yaşamışız.Aynı şeyi bende yaşadım yaşı çok küçükken defalarca uyarmama babamin karşı çıkmasına rağmen bizi dinlemedi. Ben yanlış bir karar olduğunu düşünmüyordum sadece erken buluyordum. Ve bir gün bana destan gibi bir msj atip telefonunu kapatıp gitti. Ailemin yanına nasıl gittim durumu onlara söyledim bir allah bir bilirim annemin sinir krizleri...( farklı sehirlerdeyz). Ama naptim ettim 2 ay sonra ailemle barıştirdim. Şimdi kârı koca onlardan iyisi yok anneme babama çok şükür iyi olsunlarda:)
Benimde abim erkek kardeşim yok. Ama bir oğlum olacak inşallahMaşallah hep böyle devam eder umarımözendim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?