- Konu Sahibi kalbinsesi
-
- #1
merhaba arkadaşlar.
Benim sorunum çok aslında.Bazı konular herkesle konuşulmuyor,çekiniyorum tabiki,o yüzden sizlerin fikrini alma ihtiyacı duydum bu konuda:97:
Ben 25 yaşımı doldurdum.Kötü giden,sorunlarla dolu bir ilişki yaşadım,kişiliğim psikolojim düşüncelerim darmadağın oldu,yeri geldi güzel şeyler de yaşansa da hala içimin acıdığı noktalar var
Bir kızkardeşim var;21 yaşını doldurdu.O da ben gibi çalışıyor.İşi konusunda iyi,hayati düzenli ve mutlu.Onun bir sevgilisi var 5 aydır beraberler.Cocuk 25 yaşında,onun da durumu iyi.
Geçenlerde kardeşimle laflıyorduk.Malum aynı evde sürekli kardeşinle olunca her konuyu yerli yersiz konuşabiliyorsun.Konu evliliğe geldi.Kardeşim dediki;ciddi düşünüyoruz ama şu an aramızda net bir konuşma olmadı ama böyle güzel giderse tabiki onunla evlenirdim dedi.Ben de gülerek şaka tarzında benden önce evlenmessin dedim.Seviyorsa seninle birlikte bekler dedim.O da güldü;ne kadar beklerim dedi,bilmem en azından 30 umu beklersin dedim.Aslında herşey şaka tadındaydı ama sonuçta bunlar benim düşüncelerimdi.
Sonra düşündüm de ben henüz değil evlenmeyi,hayatımda bana farklı gelen birini bile tanımıyorum.5 sene çıktım,ayrılalı 1 sene oldu.Bu 1 sene içinde istediğim gibi olmayan denemeler dışında hayatımda hiç bir değişiklik olmadı.Hayata umutla bakmaya çalıştım ama ben o kişiyi bulamadım.Sonuçta 1 sene nasıl yaşadıysam,bundan sonrada aynı evde-aynı işyerinde yada aynı arkadaşlarımla yaşayacağım.Açıkcası doğru insanı bulma konusunda umudum yok şuan.
Tabiki bilinmez belki 3 belki 5 sene sonra karşılaşırım.Zaten bu kişi diye hissetmedikçe illaki biriyle evlenmeliyim diye bir derdim yok.Açıkcası öyle evlenme meraklısı da deilim.Ama ben zaman kaybettikçe,kardeşim için de zaman geçmiş olucak.Belki bir süre bekleyecek beni,ama sonra o da hayatını istediği gibi yaşamak isteyecek.
Kardeşim uyumlu iyi bir kızdır,sevgilisi de her anlamda iyi biri,zaten kardeşimi üzdüğünü görmedim,gayet yakışıyorlar ve çok tatlılar.Onların yerinde olsam bende evlenmek isterdim, ilişkilerinin gittikçe ciddileştiğinin farkındayım.
Şimdi benim de düşüncelerim çelişiyor bir yerde.Beni beklemesini istesem,ne kadar bekleyeceğini bilmiyoruz.Bu benim için ilk sorun.
Asıl sorunsa sanki tam tersi,diyelim biraz bekledi,baktı bende ses seda yok ve benden önce evlenmek istedi
Beni beklemesi mi doğru,yoksa kendi hayatına bakmasımı?
Tabiki doğru olan kendi hayatına bakması,bunu hepimiz biliyoruz belki de,ama ben türk toplumunda yaşıyorum sonuçta ve ister istemez hayatımızı bunlar yönlendiriyor,şekillendiryor..Yani mantıklı olan cevabı deil de,asıl kendi düşüncenizi söyleyin kızlar olurmu,buna gerçekten ihtiyacım var.Mesela evde kalmış gibi damgalamalar yaşarmıyım?Veya çıkacak kısmetlerimde önyargı oluştururmuyum?
Şimdiden tşk ediyorum,vaktim oldukça cevaplarınızı okuyacağım.
Benim sorunum çok aslında.Bazı konular herkesle konuşulmuyor,çekiniyorum tabiki,o yüzden sizlerin fikrini alma ihtiyacı duydum bu konuda:97:
Ben 25 yaşımı doldurdum.Kötü giden,sorunlarla dolu bir ilişki yaşadım,kişiliğim psikolojim düşüncelerim darmadağın oldu,yeri geldi güzel şeyler de yaşansa da hala içimin acıdığı noktalar var
Bir kızkardeşim var;21 yaşını doldurdu.O da ben gibi çalışıyor.İşi konusunda iyi,hayati düzenli ve mutlu.Onun bir sevgilisi var 5 aydır beraberler.Cocuk 25 yaşında,onun da durumu iyi.
Geçenlerde kardeşimle laflıyorduk.Malum aynı evde sürekli kardeşinle olunca her konuyu yerli yersiz konuşabiliyorsun.Konu evliliğe geldi.Kardeşim dediki;ciddi düşünüyoruz ama şu an aramızda net bir konuşma olmadı ama böyle güzel giderse tabiki onunla evlenirdim dedi.Ben de gülerek şaka tarzında benden önce evlenmessin dedim.Seviyorsa seninle birlikte bekler dedim.O da güldü;ne kadar beklerim dedi,bilmem en azından 30 umu beklersin dedim.Aslında herşey şaka tadındaydı ama sonuçta bunlar benim düşüncelerimdi.
Sonra düşündüm de ben henüz değil evlenmeyi,hayatımda bana farklı gelen birini bile tanımıyorum.5 sene çıktım,ayrılalı 1 sene oldu.Bu 1 sene içinde istediğim gibi olmayan denemeler dışında hayatımda hiç bir değişiklik olmadı.Hayata umutla bakmaya çalıştım ama ben o kişiyi bulamadım.Sonuçta 1 sene nasıl yaşadıysam,bundan sonrada aynı evde-aynı işyerinde yada aynı arkadaşlarımla yaşayacağım.Açıkcası doğru insanı bulma konusunda umudum yok şuan.
Tabiki bilinmez belki 3 belki 5 sene sonra karşılaşırım.Zaten bu kişi diye hissetmedikçe illaki biriyle evlenmeliyim diye bir derdim yok.Açıkcası öyle evlenme meraklısı da deilim.Ama ben zaman kaybettikçe,kardeşim için de zaman geçmiş olucak.Belki bir süre bekleyecek beni,ama sonra o da hayatını istediği gibi yaşamak isteyecek.
Kardeşim uyumlu iyi bir kızdır,sevgilisi de her anlamda iyi biri,zaten kardeşimi üzdüğünü görmedim,gayet yakışıyorlar ve çok tatlılar.Onların yerinde olsam bende evlenmek isterdim, ilişkilerinin gittikçe ciddileştiğinin farkındayım.
Şimdi benim de düşüncelerim çelişiyor bir yerde.Beni beklemesini istesem,ne kadar bekleyeceğini bilmiyoruz.Bu benim için ilk sorun.
Asıl sorunsa sanki tam tersi,diyelim biraz bekledi,baktı bende ses seda yok ve benden önce evlenmek istedi
Beni beklemesi mi doğru,yoksa kendi hayatına bakmasımı?
Tabiki doğru olan kendi hayatına bakması,bunu hepimiz biliyoruz belki de,ama ben türk toplumunda yaşıyorum sonuçta ve ister istemez hayatımızı bunlar yönlendiriyor,şekillendiryor..Yani mantıklı olan cevabı deil de,asıl kendi düşüncenizi söyleyin kızlar olurmu,buna gerçekten ihtiyacım var.Mesela evde kalmış gibi damgalamalar yaşarmıyım?Veya çıkacak kısmetlerimde önyargı oluştururmuyum?
Şimdiden tşk ediyorum,vaktim oldukça cevaplarınızı okuyacağım.