kızlar günaydın...dün akşamdan beri üzgünüm çok mu abarttım bilmiyorum ama...kızım 6 yaşında anaokuluna gidiyor çok sakin akıllı duygusal bi çocuk..bi sitede oturuyoruz ve sitemizde çok fena çocuklar var bunlar kızımı dışlıyorlar..kızım 3 yaşındayken herşeye ağlayan bir çocuktu ve onlarla hiç oynamazdı geçen senelerde ben oyun çadırını bahçeye kurarak oyuncaklarını bahçeye götürerek aralarına soktum..ama bu sene yine dışlıyorlar yavrumu..sitedeki bi kızla aynı sınıfta ve çok iyi anlaşıyorlar ama diğer kızlardan birisi bu çocuğa bnm kızımla oynarsa onunlada küseceklerini söylemişler ve dün o çocukta arada kaldı ve onlarla oynadı..kızım uzaktan onlara bakarak geçirdi zamanını..eve geldiğimizdede sınıftaki arkadaşına neler söyleyeceğine dair odasında konuşuyordu..çok üzüldü ve kırıldı..özgüveninide kırıyorlar yavrumun çok moralim bozuk...ne yapabilirim onun için bu durum başına gelen varmı??
her cocuk bende dahil bununla karşılaşıyor. (yaşım 36. üzerimde nasıl bir etki bıraktığını sen düşün ) zamanla acılı bile olsa zamanla bunun üstesinler gelip sosysaleşip elbette kendini arkadaş buluyorsun. oynuyorsun vs...
benim öğretmenimde coıcuk ayıran bir tipti. güzel, sakin tipli ve akıllı derslerinde başarılı olan çocukları cok sever kollardı. ben cirkin sınıfındaydım. tipi cirkin desrlerimde de cok başarılı değildim ama yaramaz bir cok asla olmadım. neyse o güzel başarılı olanlar bizimle konuşmasdı. diğerlerimiz ki 30 kişiseysek onlar 1o kişi biz 20 :) onların aileleri de kendi aralarında görüşürleri. bizimkiler görüşmesdi. ortaokulda da bu böyle gitti. lisede anladım ki okul arkadaşı diye bir şey olmaz. iki tane arada boşsuzsakta arkadşaım oldu. lise bitti onlarla da ilişkimiz bitti.
mahalle arkadaşlarımın cogu erkekti. futbol bisiklet yarışı bahçede saklambaç filan oynardık. bebekliğimiz bir olduğu için iyi anlaştığım bir mahalle arkadaşlarım vardı.
şimdi tüm bunları yazmamım bir sebebi var. hayat dogdugun anda başlıyor, bazı şeyleri sende seçemiyor istediğin gibi yönlendiremiyor yönetemiyorsun. yalnız çocuğuna karşı bu hassasişyetin ve ne yapabilirim düşüncen beni cok etkiledi. hatta tebrik ederim. yaşım 36 olduğu halde bilincim yerinde olduğu halde bazen annemi suçlarım...okulda ki dışlanmışlığım için bir care bulabilirdin. tabii o zaman öğretmenlere hediye vermek cok modaydı. annemde cahildir, cok okumamış, 18 de evlenmiş blablaaa fazla bir şey beklemek de yanlış olur. kadın buymuş bunu yapabilmiş...
durum buyken sende bunu göz ardı etme..
nacizene fikrim: kendini bir pedogaga -danışmana git sana neyi nasıl açıklama veya oynamaya teşvik etmem gerektgini anlatır belki yaklaşımın yanlış? gerekirse anneleri ile görüş ama ne karşılık alırsın bilmem. sonra cocugun ilgi ve alaka duyduğu oyun şekli değişik olabilir. veya sürekli tek oynuyorsa başkaları ile zaman geçirmeyi bilmiyor olabilir, diğer çocuklar seçici ayrımcı karakterde olabilir ( benimkiler gibi) bunların üzerinde durmanı tavsiye ederim. tabii bir zamandan sonra cocugunu da danışmana götür. cok faydasını görüyor çocuklar.
