Ortaokul çağı, ergenlik başlangıcı demek. Tek başına baş edebileceğinden ağır bir yüktür "İftira" ... Değil çocuk, biz yetişkinler dahi iftiraya uğrasak, hakkımız yense, bir an bile olsa ne yapacağımızı şaşırırız sinirden-kırgınlıktan.
Kaldı ki bir çocuğun en doğal hakkı, aile desteğini arkasında hissetmesi. Bu konu, çocuğun tek başına çözebileceğinden büyük, 1 kişiye 3 kişi gelmiş karşı karşıya ve daha 11 yaşında...
Tek hatanız, direkt kızları muhatap almanız. Öyle olunca, ağırlığınız sarsılmış.
Büyük konuşmayayım, dile kolay, yerinizde olsam konuşacağım ilk kişi sınıf öğretmeni olurdu ve onun nasıl bir yöntem uygulayacağını bir süre takip ederdim.
Çocuklar uygun bir dille barıştırılabilirdi evet, kimse küs kalmasın. Ama diğer kızlar da bunun hoş bir şey olmadığını öğrensin, uygun cezayı alsın. Zira "Nasıl olsa bana bi şey olmuyor" rahatlığıyla haddini aşmasın. Sınırlarını öğrensin.
Geçmiş olsun tekrar. Üzücü bir vaka.
Hatta diğer kızın annesi "Ben bir eğitimciyim" diyerek girmiş konuşmaya, ben de bunu anlamıyorum, "Eğitimci olunca her hatadan muaf mısın?!" Okumuş cahiller... İnşallah onlar da anlarlar, kızları yüzünden ailecek başları belaya girmeden.